Matterhorn

Vanavond ging dit veelbelovende werk van voormalig Vliegende Panter Diederik Ebbinge in première tijdens het International Film Festival Rotterdam.

Aan humor geen gebrek in deze oer-Hollandse film.

De anderhalf uur durende film is een aaneenschakeling van prachtige beelden.

De cinematografie is van grote klasse.

Zo ook het acteerwerk.

René van 't Hof en Ton Kas zijn subliem.

De film lijkt op maat gesneden voor beide acteurs.

Een opzienbarende film vind ik het niet.

Het verhaal is allesbehalve origineel.

Fred is een eenzame man die sinds de dood van zijn vrouw alleen in een gehucht woont. Zijn zoon ziet hij al jaren niet meer.

Hij heeft buren, gaat naar de kerk, maar verder gebeurt er bitter weinig in zijn leven. Tot hij op een dag een toevallige ontmoeting heeft met een vreemdeling die in het dorp opduikt. Door het contact met deze vreemdeling weet Fred uit zijn beklemmende omgeving los te breken. 

Het kleffe, van sentiment doordrenkte einde was een regelrechte afknapper.

Maar goed nieuws:

Matterhorn is geselecteerd als een van de zes Telefilms die in 2013 op Nederland 2 worden uitgezonden. 

Producent Gijs van de Westelaken hield zijn bedankpraatje in het Engels.

Het is tenslotte een internationaal festival.

Regisseur Diederik Ebbinge had zich toch tenminste voor de gelegenheid kunnen kleden (ja, ik ben old school).

+

Papa, mama en vrouw Roos bedanken had in het Engels gemoeten!

Of was de populaire Diederik bang om op zijn bek te gaan. 

De lachers op je hand krijgen geeft je een enorm ego. Uitgelachen worden ontmaskert dat ego.

En nog wat: Matterhorn (niet te verwarren met Matterhorn uit 2007) is absoluut geen Van Warmerdammetje.

Gelukkig maar, zou ik zeggen.

Iedere filmer zal zijn eigen genre willen ontwikkelen.

Het succes als cabaretier is geen waarborg voor het succes als filmer. 

Als al die kritiekloze Ebbinge-fans dat nou ook maar eens zouden zien.

Succes moet je verdienen.

****