(Maar eerst even de route tot nu toe)
Op stap met Huize Avondrood: ja, zo voelde het wel.
Je werd van de sokken gereden door rollators en andere bejaardenwielen.
In de schoolvakantie zouden we geen vrije plaats gevonden hebben.
We gingen heen (tot Cheltenham) helemaal voorin zitten.
Nu al reden bussen af en aan.
Ik hing de meeste tijd uit het raam om wat frisse lucht te vangen.
Jacky moest op de grond, maar op de terugreis heb ik haar toch op schoot genomen.
Op het station van Cheltenham werd water toegevoegd en draaide de locomotief.
De vrijwilligers (ook allemaal bejaard) hadden een pauze nodig en wij vonden een bankje in de schaduw waar we onze blikjes leegdronken.
"El, heb jij de eerste klasse gezien? Allemaal oude mensen die fish&chips naar binnen zitten te proppen. Zo smerig."
Aangezien ik toch even achter het haakje moest (een uitdrukking die stamt uit de tijd van deze trein), liep ik wat dichter langs de "buffet wagon."
Manlief had niet overdreven.
Het zal een groep zijn geweest, want ze zaten allemaal met een vette hap voor zich. Inhalige glimmende lippen en klodders tartar sauce in de mondhoeken, de ogen gefocused op de volgende hap.
Ik draaide me snel om en verdween achter het haakje.
Jacky werd er wat melig van en wij eigenlijk ook.
Langs de route stonden bejaarde medewerkers (allen vrijwilligers) te zwaaien.
Met stralende trots kijken ze naar wat ze op de rails gezet hebben en dat mag ook zeker.
Het is fantastisch knap.
Drie uur nadat we Broadway had verlaten waren we er weer.
Een ervaring die ik niet had willen missen, maar een enkele reis was voldoende geweest.
Voor de liefhebbers van kamperen: ik heb een fotoalbum van onze geweldige camping in Broadway gemaakt.
Een absolute aanrader waar we absoluut terugkomen.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten