Manlief had vanmorgen een driestappenplan in gedachten.
Eerst naar Harlech Castle, dan Porthmadog en dan vervolgens
richting Betws-y-Coed om ook nog een stukje Snowdonia mee te pakken.
Maar we wilden op deze droge, niet zonnige dag (19 graden) wel
op tijd terug zijn voor de belangrijke bergetappe en de finaledag van The Open.
Harlech Castle was zeer de moeite waard.
We zagen volwassen mensen met een
kinderhart. Ze speelden serieus riddertje en deden dat vol overgave.
Wie ben ik om
ze uit te lachen. Deze mensen oefenen voor dagen als deze.
Die ernstige blik in
hun ogen vond ik bijna aandoenlijk. Ze wilden graag op beeld.
Manlief moest met Jacky (die middenin de arena ging zitten
poepen) beneden blijven. Ik waagde mij naar boven.
Ik ben niet zo van jasjes voor honden, maar hier moest ik wel even over nadenken.
Toch niet gedaan.
Porthmadog is erg toeristisch en dat was te merken ook. Het
duurde een kwartier voordat we de auto konden parkeren.
Het is zeker geen Menton of Monaco.
Ik slaagde goed bij Edinburgh Woollen Mill waar ik twee
plaids voor in de caravan kocht. Vorige week stootte P. een volle mok koffie om
en toen was er even paniek in de tent……uh…caravan.
Tja, de klok tikte gestaag door en het leek ons verstandiger om
langzaam maar zeker campingwaarts te keren, via het strand van Harlech (nogmaals een
kwelling voor manlief toen we dwars over die prachtige golfbaan liepen).
De duinen en strand zijn van een ongekende wijdsheid.
Evenals in Aberdaron, waar we gisteren waren, mogen honden maar op een kant van
het strand. Ik vind dat eigenlijk een uitstekende regel.
Het was allesbehalve een stralende dag, maar toch zijn er van die helden die een frisse duik niet schuwen en die daarna achter een schermpje genieten van een zondag op het strand.
Bij een lokale slager, die in een piepkleine Spar gehuisvest
is, kocht ik prize winning sausages.
Mae hynny'n wledd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten