Eerst moest ik maar even wat water weg laten lopen voordat we de kogeldruk gingen meten.
Dat hadden we nog nooit gedaan. Ik bespeurde lichtelijke angst bij manlief, maar zette door.
Zeker ook naar aanleiding van het gekreun en gepiep.
Gelukkig, de kogeldruk was uitstekend.
En dus verlieten we met een gerust hart het terreintje.
Uitgezwaaid door een pony.
Het zou maar een kort ritje worden.
Dit zijn de feiten.
113 mijl=181 km.
Geplande tijd 2.30 minuten.
Het werd:
210 km
Bijna 4 uur.
Ik maak er weinig woorden aan vuil. Dat is al in de auto gebeurd.
Die moet nu grondig van binnen gereinigd worden.
De leuke landweggetje zijn allerminst leuk met een caravan.
It takes forever.......
Maar we zijn op vertrouwd terrein.
Na jarenlang bij Steven en Heather in het hotel gelogeerd te hebben staan we nu voor het eerst op het veldje achter het hotel.
Dit zijn de Yorkshire Dales en het is 32 graden.
Er lag geen schone handdoek meer in de kast dus zijn we direct naar Leyburn gereden om twee wasmachines te vullen met vuile was.
Het was even doorbijten.
Natuurlijk werd Jacky herkend van vorig jaar.
Hij zit niet in de put, maar overdenkt serieus wat er vandaag toch allemaal mis ging.
Straks, als het noodweer losbreekt, gaan we lekker eten.
Na een glaasje is alle ellende vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten