Een onplezierige verrassing vanmorgen bij het uitslaan van Jacky's kleed. Er bewoog iets larverigs tussen de vezels.
Geen processierups, maar het kwam wel uit de eikenboom.
Alvorens op pad te gaan moest de auto drinken.
Ik nam een kijkje in het winkeltje en was blij verrast.
Hier heb ik jaren naar uitgekeken: een bezoek aan het geboortehuis van Winston Churchill.
Wat een pracht en praal.
Wat een historie.
Eigenlijk ben ik na deze bezichtiging meer gefascineerd geraakt door de geschiedenis vóór de geboorte van de grootste staatsman van de 20ste eeuw.
Blader het album rustig door en click op de foto's. Daar staat zo nu en dan wat uitleg bij.
Wij mochten de auto vlak voor het paleis zetten en voor de kaartjes hoefden we geen bank te beroven.
Wij kregen oudemensenkorting plus 30% korting omdat we lid zijn van de Caravanclub.
£27,30
Manlief en hond moesten helaas achter het hek blijven.
FOTOALBUM
Ik was zeer onder de indruk van de uiterst efficiënte organisatie en vriendelijkheid van de medewerkers.
Om half elf gaat het paleis open. Wij waren er om half twaalf.
In het hoogseizoen moet je zeker niet later gaan anders wordt het vervelend dringen.
Zoals gewoonlijk waren de Aziaten weer verschrikkelijk voordringerig. Ze zien al het moois door hun camera of iPhone en zijn ook een grote ergernis voor het personeel.
"Please don't touch that."
"Please don't sit on that 200 years old chair."
"Please get in line and be patient."
"Please don't go behind the cord."
"Please don't take food inside."
Please, please, please.😠
Het graf van Winston Churchill ligt naast een klein kerkje in Bladon (5 minuten van Woodstock).
Er was niemand en dat verbaasde me hooglijk.
Aandoenlijk is het juiste woord.
De man van veel bombarie had zijn laatste rustplaats uitgekozen bij een klein kerkje in een gehucht met een paar huizen.
Op tien meter van zijn graf spelen schoolkinderen op het schoolplein.
Veel mooier kan ik het niet bedenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten