Buitencultuur

Het einde van de zomer nadert. Dat betekent dat in veel steden de laatste mogelijkheid voor openluchtevenementen benut wordt.
Het is tevens de aftrap voor het nieuwe culturele seizoen, zoals vorige week in Amsterdam met de Uitmarkt al het geval was.

Middelburg organiseert dit weekend het Zeeland Nazomer Festival.
In Rotterdam zijn de jaarlijks terugkerende Havendagen, of wel spectakel aan de Maas.
En zo zal er in meer steden het één of ander te doen zijn en raad ik U aan om bijvoorbeeld http://www.evenementkalender.nl/ te raadplegen.

Nu maar hopen dat we het eerste weekend van september beter nazomerweer krijgen dan de afgelopen maand.

Heldin van weleer

Mag ik de ouderen onder U nog even herinneren aan deze geweldige vrouw. De jongere lezers laat ik graag met dit (helaas veel te vroeg overleden) VVD zwaargewicht kennis maken.
Mr. A. Kappeyne van de Coppello, 1936 - 1990.
In de periode 1971-1990: lid Tweede Kamer, staatssecretaris, lid Raad van State.
Zij was mijn heldin, ik stemde op haar, zij was de VVD.
Je krabt je toch wel tot bloedens toe achter je oren als je bedenkt wie nu de "grote" vrouw bij de liberalen is.
Ik stem niet op de VVD, ik walg van de VVD en dat is grotendeels te danken/wijten aan Rita Verdonk. Rita Verdonk kan nog niet in de schaduw van Annelien staan .
Zij was de juridisch expert van de partij, een ongelooflijk intelligent mens, die wars van publiciteit was. Ze stond aan de progressieve kant en ijverde met al haar kennis voor het liberale denkgoed.
Door haar gevoel voor humor en ijzersterke inbreng in het debat werd ze alom zeer bewonderd. http://www.parlement.com/9291000/biof/01684

En nu is er weer gedonder over de kieslijst. De VVD doet er alles aan om in de belangstelling te blijven. Ik weet niet hoeveel trucjes er nog in hun doos zitten.
De zogenaamde coryfeeën verlaten de Tweede kamer en een paar oud OM'ers willen erin. Docters van Leeuwen wil niet op 10, potverdorie het nummer van de legendarische "Kromme".
Fred Teeven (ooit Leefbaar) stapt over van het OM naar de liberale fractie en wordt beloond met een 5e plaats, maar dat rugnummer wilde D.v.L. ook. Die is nu boos en verontwaardigd opgestapt.
D.v.L. is tweemaal het formaat van Teeven, dus moet hij ook genoegen nemen met 2 x 5=10.
Ben ik nu flauw en kinderachtig?
Misschien wel, maar ik verplaats mij in de "liberale" gedachtengang, voor zover ik die kan volgen.

Waar doet mij dit toch aan denken?
Aan het kiezen van je teamgenoten tijdens de gymles.
Ikke, ikke, schreeuwde je langs de kant in de hoop gekozen te worden.
De aanvoerder van het team had de macht en koos ook dienovereenkomstig. Het was een spelletje van verkorenen en afvallers.
Aan de uitslag van de wedstrijd kon je afleiden welk team het sterkst was en wie de best keuzes had gemaakt.
Politiek is een spel.

Let the games begin. May the best team win.

Tranen met tuiten om de twee Kuyten

Dirk was niet alleen de beste voetballer van 2005/2006, hij is ook een super gozer om het maar eens op zijn Rotterdams te zeggen.
Ik zat al met een natte zakdoek op mijn schoot na het zien van de geweldige film "Victoria Guerin", waarna wij met ons neus in de gouden schoen vielen.
Dirk had ik afgelopen zondag, vlak voor een bizarre en tevens slechte wedstrijd, uitgezwaaid.
Toen zag ik mijn stoere, grootsprakerige buurman zijn gezicht in een zakdoek verbergen en zijn emoties de vrije loop laten. Op zo`n moment ontdek je de kleine hartjes, een mooi gezicht.
"You never walk alone" galmde hartstochtelijk van de tribunes onder aanvoering van vak S.
Een half uur later ging de lijnrechter voor ons neus tegen de vlakte en was de Kuip doodstil. Gelukkig liep het goed af.

Maar zijn dankwoord gisteren kwam recht uit het hart, was goed voorbereid en zonder enig vals sentiment. Dat hij iedereen persoonlijk toesprak vond ik geweldig en je zag de waardering en zelfs ontzag van zijn toehoorders.
Kuyt is een man waar ik enorm veel respect voor heb gekregen.
Ik zal hem missen en sluit mij graag aan bij de tekst, die ik zondag op een spandoek zag:

Dirk, heel veel succes en tot 2010!!!

Oorlogsrust, mijn recensie(tje)

Ik kreeg zojuist een e-mail van een recensent van Movie2Movie, dat ik er wel over mag schrijven.

Verhaal:
Vijf bejaarden, met hun eigen oorlogservaringen en trauma`s, moeten er met elkaar het beste van zien te maken in een rusthuis in Amsterdam Z-O (de locatie werd later het kantoor van Column).
Ze krijgen het vanaf het begin met elkaar aan de stok, evenals met het gemêleerde gezelschap (verplegend) personeel.
Er is geen luisterend oor voor elkaar, noch begrip of respect. Werden ze in de oorlog gediscrimineerd, nu discrimineren ze zelf in felle bewoordingen.
Hun kinderen trachten de boel te sussen, maar worden in alles door hun ouders overvleugeld.

Verdere informatie, zie stukje van gisteren.

Wat vond ik van deze tragikomedie??
Mijn oordeel is persoonlijk, maar wel onderbouwd. Ik ben geen filmdeskundige, wel een liefhebber.
Over het moedige regiedebuut van Doesjka niets dan lof.
Ga er maar aanstaan. Zo`n verhaal en zo`n cast.
Ik ben geen expert op technisch gebied, maar ik vond de scènes schitterend opgenomen. Er werd prachtig gebruik gemaakt van het herfstlicht. De nadagen van het jaar, de nadagen van het leven zowel binnen als buitenshuis.

Het is m.i. een typisch Holman verhaal, met de hem zo kenmerkende humor.
Het begint hilarisch met de aankomst van mevrouw Boon, die door haar zoon Pieter wordt afgeleverd bij het rusthuis. Zowel de naam Boon, als Pieter zijn niet uit de lucht gegrepen. Het zijn respectievelijk de meisjesnaam van Holmans moeder en die van zijn broer.
Mevrouw Boon, vertolkt door Ann Hasekamp, heeft het Jappenkamp overleefd en Holman weet duidelijk het meest over deze zwaar getraumatiseerde, dementerende vrouw. Hij gebruikt zijn ervaring en kennis optimaal in het neerzetten van haar personage en die van zoon Pieter.
Bij de anderen blijft hij veel oppervlakkiger.
Het zijn de giganten van het Nederland(sch)e toneel, die de hoofdrollen vertolken en dat zie je ook. Er wordt toneel gespeeld. Het is allemaal wat geëxalteerd, het ligt er iets te dik bovenop.
Het eerste kwartier gaat het berg opwaarts en boeit het.
Vervolgens is het heel lang vlak en lijkt de tijd te kruipen. Ik betrapte er mijzelf op dat ik op mijn horloge keek en dacht: “Jezus, nog een half uur”.
De personages worden langzaam karikaturen en ik vraag mij af of dat wel de bedoeling is. De cynische grappen hadden geen effect meer en ik kreeg zoiets van: “ja, ik weet het nu wel”.
Ik kon mij ook niet in de ouderen verplaatsen. Je zoekt altijd een identificatiepunt, althans ik wel.
Daarom ben ik benieuwd of deze film de 1e generatie zal aanspreken of dat ze zich er bont en blauw aan zullen ergeren.
Ik kan mij een voorstelling maken van hoe mijn moeder zou hebben gereageerd. Schouderschokkend zou ze hebben gezegd: “ beetje zwaar overdreven “.

Maar….met wie identificeerde ik mij dan wel?
Met Pieter Boon (gespeeld door Bart Klever).
Die werd ijzersterk neergezet, daar was geen sprake van een karikatuur. Zo herkenbaar, de eeuwige twijfelaar, dat kind dat niet los kan komen van zijn moeder. Hij wil wel, maar hij blijft dan met dat schuldgevoel zitten. Gevolg, hij doet anderen tekort. Gevolg, een nog groter schuldgevoel, nog meer onzekerheid.
Holman kent Pieter, hij kan zich in hem verplaatsen, hij begrijpt hem. Dat maakt Pieter, voor mij, de meest geloofwaardige van allen.

Vorige week was Halina Reijn in de hoofdrol bij Zomergasten. Zij deed de uitspraak dat een film/toneelstuk valt of staat met de regisseur en/of de scenarist. Ik begrijp nu wat ze daarmee bedoelt en onderschrijf die uitspraak volkomen.

Oorlogsrust

Gisteren was ik bij de persvoorstelling van "Oorlogsrust", de film die op 3 september in première gaat en vanaf 7 september in een aantal kleinere bioscopen te zien is.
Op dit moment geef ik er nog niet openlijk mijn mening over. Dat is geloof ik nog niet geoorloofd. Weliswaar ben ik geen professionele recensent, maar toch houd ik mij nog een weekje in.
Natuurlijk ben ik benieuwd naar de kritieken na de première, maar het is goed dat ik de film onbevooroordeeld heb gezien.
Op 4 september zal ik mijn eigen mening ventileren op dit bescheiden privé-blogje.

Ik ben een enorme filmliefhebber en promoot sowieso graag de Nederlandse producties.
Onze grote vriendenschare in de V.S. heb ik geattendeerd op de Amerikaanse versie van “Interview”.
Nou wil ik niet roomser dan de Paus overkomen en beken ik niet alle films van eigen bodem gezien te hebben, bij lange na niet.
Echter, van de Nederlandse films die over 40-45 gaan heb ik er (geloof ik) niet veel gemist.
Voor mij gaat “Pastorale 43” (naar het boek van Vestdijk) altijd nog aan kop.
Misschien een vreemde motivatie: ik vind het geen heldenfilm . Het brengt juist de goedbedoelde klungeligheid van het kleine verzet goed in beeld.
Mijn moeder peperde mij altijd in: "Ik ben geen heldin, ik deed het gewoon. We pikten de bezetter niet".

Terug naar gisteren.
Enige feiten mag ik wel prijsgeven.
Vanaf 7 september is "Oorlogsrust" in de volgende filmtheaters te zien:
The Movies Amsterdam, Provadja Alkmaar, Parkfilmhuis Alphen a/d Rijn, Gigant Apeldoorn, Filmhuis Arnhem, Verkadefabriek Den Bosch, de Keizer Deventer, Filmtheater Hilversum, Schuttershof Middelburg, Hartlooper complex Utrecht, Filmfoyer Tilburg, Heerenstraat theater Wageningen.
En Rotterdam dan??

Column Film is de producent van deze 75 minuten durende film die in samenwerking met o.a. Cogis (voorheen Icodo) is gemaakt.
Wie ooit mijn link naar “Verzetskinderen” heeft aangeklikt, ziet de connectie.
“Cogis is het landelijk kenniscentrum dat onderzoek doet naar en kennis verspreidt over de psychische en sociale gevolgen van vervolging, oorlog en geweld.
Het richt zich op hulpverleners, beleidsmakers, getroffenen, andere betrokkenen en het brede publiek.”
http://www.cogis.nl/
www.columnfilm.com

Scenarioschrijver Theodor Holman kreeg in 2000 de Icodoprijs voor "Hoe ik mijn moeder vermoordde". Een meesterlijk docudrama gemaakt door de schrijver/scenarist en Theo van Gogh.
Theodor en zijn moeder in een ruzieachtig gesprek over oorlogsherinneringen en de (on) gewenste euthanasie. De wederzijdse liefde druipt eraf.
De DVD is nog steeds verkrijgbaar.
Holmans ouders hebben beiden het Jappenkamp overleefd, maar zijn er de rest van hun leven door getekend.
Theodor is een typisch 2e generatiekind waar ik mijzelf zo in herken.
Oorlogstrauma`s kunnen een enorm impact op het gezinsleven hebben, vooral als erover wordt gezwegen. Door dat zwijgen wordt de afstand tussen ouder en kind steeds groter en gaat vooral het kind zich schuldig voelen.
Je kunt er niet voor weglopen, ontwijken of negeren. Het hangt als een zwarte wolk boven je en de buien verdrijven hem niet.
Die oorlog heb ik als een besmettelijke ziekte van mijn moeder overgenomen, al beleef ik hem anders.
Het verschil tussen Theodor en mij is, dat hij er al over schreef toen zijn moeder nog leefde. Blijkbaar is hij toch veel te weten gekomen over wat zijn ouders hebben meegemaakt tijdens hun internering. Ook in “Hoe ik mijn moeder vermoordde” viel mij de openheid van mevrouw Holman op.
Dat ligt bij mij anders.
Ik leer mijn moeder nu pas kennen en ontdek, met behulp van instellingen en mensen die haar hebben gekend, wat zij precies heeft gedaan in het verzet en wat haar allemaal is overkomen.
Dat is goed, maar ook heel bitter omdat ik haar nu pas een beetje ga begrijpen.
Onze relatie was verre van warm te noemen. De oorlog stond als een barricade tussen ons in.
Het is een openbaring, ook historisch gezien. Geweldig materiaal voor een docu-of speelfilm.

Ja, en de regisseur Doesjka van Hoogdalem, die haar de debuut maakt met "Oorlogsrust", weet in grote lijnen waar ik mee bezig ben. Zij zag blijkbaar ergens een link (die er ook wel is) en was zo lief mij spontaan een uitnodiging voor die persvoorstelling te sturen.
Doesjka is jarenlang de rechterhand van Theo van Gogh geweest en heeft nu zelf de sprong in het diepe gewaagd. Door de moord op van Gogh kwam dat moment vroeger dan gepland.
Ik ben gaan schrijven na die afschuwelijke gebeurtenis.
Waarom?
Dat heb ik al eerder verteld, maar kan het blijven herhalen tot ik erbij neerval.
Vrijheid van meningsuiting is het sleutelwoord.
De verloofde van mijn moeder werd daarvoor in 1944 geëxecuteerd en 60 jaar later werd van Gogh vermoord.
De cirkel is rond.
Met die “oorlog” ben ik dus nog niet klaar en is “rust” nog niet op mij van toepassing.

Rookvrije strips.

Dit is mijn favoriete stripheld, Lucky Luke. Hij heeft altijd een saffie in zijn mond. Lucky Luke zonder peuk is geen Lucky Luke.
De antirookcampagne in dit land slaat nu wel erg door.
Zeker, ik ben zelf ook gestopt en wij zijn erg voor rookvrije gebouwen. Roken is ontegenzeglijk slecht voor de gezondheid en anderen ongewenst in de nicotinedampen zetten is behoorlijk egoïstisch.
Maar ik heb er zelf ook hard aan meegedaan en snak zo nu en dan nog wel eens naar een peuk, dus ik wens de rokers niet af te vallen. Er zijn mensen, die na het stoppen zo ontzettend onredelijk, fanatiek anti worden. Ik ben niet roomser dan de paus.
In Florida is het roken in restaurants en zelfs bars ook verboden, wat geen probleem is voor de rokers.
Die paffen net zo makkelijk in het warme buiten en klagen niet.
Zover zijn wij hier nog niet eens.
Nu zag ik vanavond op het journaal zo`n padagogisch verantwoorde mevrouw ons de oren wassen, de kinderen een lesje lezen. Strips, waar rokende figuren op en in voorkomen, moeten aangepast worden.
Het is niet te geloven, het mens is gek!!!! Wat een betutteling en het slaat nog nergens op ook.
Kinderen nemen een slecht voorbeeld aan een rokende Lucky Luke.........ja U leest het goed.
De wereld staat in brand en het beetje onschuldige vertier wat nog voorhanden is wordt de stripliefhebber afgenomen.
Dat wil zeggen, als ze überhaupt nog strips lezen en geen oorlogsspelletjes op de pc aan het spelen zijn. Of met hun gameboy op bed liggen terwijl hun trommelvlies op springen staat vanwege het volume der opruiende rapmuziek dat uit hun koptelefoon komt.
Om nog maar te zwijgen van de zwaar seksueel getinte videoclips op MTV of alle pornosites die ze zo kunnen oproepen.
I made my point, U begrijpt me wel, denk ik.

Nee, Ollie mag geen sigaar meer roken, Luke mag geen shaggie meer draaien, Bram moet van de hash afblijven en Popeye mag geen pijpje meer stoppen.
Wat moet ik met al mijn oude videofilms waarop ik rokend te zien ben? Mag ik ook niet meer vertonen aan kinderen onder de 16 jaar.

I`m not my brothers keeper, and I certainly don't need one.

Piepzak, poepzak

Ik heb net mijn laatste emmertje geleegd, waarbij Scooby de gelegenheid kreeg haar opgehouden behoeftes te lozen in het hoge helmgras op de dijk.
Ze liep wel erg snuffelend naast mij waardoor mijn emmertje met deksel nogal veel aandacht trok.
Maar ik ben Lex en andere geïnteresseerden een uitleg over de afloop verschuldigd.
De drollenvangers arriveerden uitgeput en enigszins geagiteerd om 18 uur bij de plek des strontheils. Met mijn vriendelijke woorden en 'een biertje voor later' wist ik hun humeur 200% op te krikken.
Het doorspuiten hielp maar tijdelijk, het water liep weer even hard terug.
Ik zenuwachtig?.....................ja.
Uiteindelijk, na camerawerk, bleek dat er een losgeschoten rubber in een verbinding zit waar papier achter blijft hangen. Het probleem zit dus helaas in huis onder de vloer.
De prop is gelukkig weggespoten, maar de oorzaak niet.
Nu mag iedereen die papier gebruikt dit na gebruik in een plastic zakje doen, dichtknopen en vervolgens in de daarvoor aanwezige emmer deponeren. Het briefje hangt er inmiddels.
Het is een tijdelijke oplossing totdat wij besloten hebben wat wij met het badkamertje / wc gaan doen. Het stond in onze lange-termijn-planning dat de badkamer vernieuwd moest worden. Nu we weten dat de vloer een keer onvermijdelijk open moet, slaan we twee vliegen in één klap.

Morgen ga ik terug naar Rotterdam zodat ik nu vast kan oefenen met de zakjes.
Liever dat dan die piepzak waar ik sinds gisteren in zat.

Shit happens.

Als dit de voorbode voor de komende week is, sla ik hem liever over.
In een kil, stinkend huisje in Zeeland zit ik mijn tijd te verdoen aan een column die gaat over POEP en PIES.
U kunt nu nog surfen, anders zal U mijn ontlading lijdzaam over U heen moeten laten komen.
In een stukje als dit, zou ik van de ene metafoor naar de andere kunnen springen. Daarmee zou ik echter de situatie ten onrechte bagatelliseren.

STRONT.
Gisteravond heb ik er tot mijn enkels ingestaan.
Donderdag was de boel doorgespoten omdat we regelmatig last hebben van verstoppingen. Nee ....., niet wij. De afvoeren of de riolering.
Nee...... ik gooi er geen maandverbanden of tampons in, ben zuinig met wc-papier en gebruik geen vochtige doekjes.
Scooby likt alle pannen uit zodat er ook geen vettigheid door de gootsteen gaat.
De oorzaak ligt buiten ons directe handbereik ergens onder de grond.
Met de aannemer had ik juist afgesproken dat hij een bypass zou aanleggen waardoor de oude riolering buitenspel gezet zou worden.
Gisteravond, vlak nadat mijn ega naar huis was vertrokken, hoorde ik een onheilspellend geblub.
Ik trok de WC door en stond, voor ik er erg in had, in troebel water. Tegelijkertijd spoot er het één en ander, niet te omschrijven goed, uit het doucheputje.
Enfin, het was malaise alom en ik ben er uren mee bezig geweest. Door steeds maar door te trekken bleef de troep uit het putje komen waarmee ik hoopte de verstopping te doorbreken.
Maar doordat het water tevens onder de WC-pot uitspoot moest ik ook nog eens lozen.
De nodige ontstoppingsmiddelen hebben ook niet gewerkt zo bleek vanmorgen.

En dus zit ik nu weer op de drollenvanger te wachten die de boel weer moet doorspuiten.
Buiten regent het en ik doe mijn behoefte op een emmer welke ik straks keurig in de openbare wc van de jachthaven zal legen.
Scooby kijkt mij, vanuit haar mand, meewarig aan.
Ik wou dat ik een hond was, dan kon ik nu alles gewoon buiten in de tuin doen. Open en bloot.

Het zou een ideaal moment zijn om door te gaan met mijn boek, maar mij ontbreekt nog steeds de drive, de inspiratie.
Bij dit stukje zocht ik nog passend plaatje, dus typte ik het woordje poep in.
Wat je dan allemaal wel niet tegenkomt; van spreekbeurten over poep tot poepseks.
Maar ook deze site, die wel leuk is voor diegene die zijn/haar ontlasting wil benoemen.
http://mediatheek.thinkquest.nl/~ll007/h_nl_poepvorm_800.htm

Wat ik ook tegenkwam was een link naar een filmpje dat ik enkele maanden geleden op Canvas had gezien.
Meerdere malen had ik het als een leuke anekdote aan vrienden verteld.
Wij dachten dat het "echt" was.
Enfin, kijk zelf maar.
http://users.pandora.be/flippo/inmijnpoep.htm

Het illustreert deze dag ; shit.........ik ben erin gestonken.

Slibtong, dubbele tong, frambozentong, blauwtong.

De laatste jaren worden wij dagelijks via de pers geïnformeerd over de gezondheid van ons dierlijk voedsel. Ik bedoel vlees.
Nou ja gezondheid....de veestapel komt in het nieuws wanneer er een ziekte is uitgebroken.
BSE, mond-en klauwzeer, varkenspest, vogelpest, vogelgriep en nu blauwtong.
Ik hou van een biefstukje, varkenshaasje, eendeborstje en een lamskoteletje gaat er op zijn tijd ook wel in. Maar ik ben ook heel beïnvloedbaar. Nog vóór alarmfase roze is ingegaan laat ik het vlees, van de op dat moment zieke diersoort, mooi liggen.
De mosselen en de haring zijn ondermaats, de paling is een bedreigde diersoort en er zwemt geen vis meer in de zee. De kwekerijen verdienen aan de armoe van de vissers.
Mijn famueze, niet te overtreffen Tiramisu heb ik al in geen jaren meer gemaakt, vanwege de rauwe eieren.
Ik durf gewoon even niet meer, waardoor mijn man en zoon ernstig tekort schieten.

Hierbij doe ik nog een bekentenis: ik koop geen vleeswaren meer bij de slager, maar bij de supermarkt. Na twee keer geveld te zijn geweest door een campylobacter (kruisbesmetting), kom ik alleen nog maar bij de slager voor vers, nog te bakken/braden, vlees.
Heeft U een slager die na iedere handeling met rauw vlees of geld zijn/haar handen wast??
Nou... ik niet en ze kijken je verontwaardigd aan wanneer je het hen vriendelijk vraagt.
Thuis heb ik meerdere snijplanken en veeg ik mijn gewassen handen af aan keukenpapier.
Ja, na twee keer zo vreselijk ziek te zijn geweest, zit bij mij de angst er goed in.

Natuurlijk, we hebben het onszelf aangedaan. We zijn niet meer resistent en pakken bij het minste geringste een zonderlinge bacterie op. Leidingwater drinken in vele buitenlandse, zelfs Europese landen is taboe evenals het eten van rauwe groenten.
De legionella spookt ook in ons eigen land rond en eist slachtoffers.
In de jaren '60 ging ik met mijn familie altijd naar Italië met vakantie. Op de markt was het verse fruit niet te weerstaan, maar we mochten het nooit zo uit het vuistje eten.
De perziken en pruimen lagen er zo watertandend verleidelijk bij, maar mijn moeder was onverbiddelijk.
Alle fruit moest geschild worden.
Mijn moeder was arts en op de camping stonden regelmatig wanhopige ouders met zieke kinderen bij onze tent. Bijna allemaal maag-darmproblemen en bijna allemaal hadden ze ongeschild fruit gegeten of water uit de kraan gedronken.
Zelfs schepijs werd ons niet toegestaan.

De gevreesde Koude Oorlog is voorbij, maar de aarde is één grote gevechtsplaneet. Het is erger dan ooit tevoren, we leven in een schijnveiligheid.
De technologische vooruitgang heeft op alle gebied wonderen met zich meegebracht, de kennis is van een ongekende grootheid.
Maar de aarde is een tijdbom, ook op het gebied van de gezondheid.
Een pandemie van één of andere dodelijke ziekte wordt binnen niet al te lange tijd verwacht.
Voorspellen kunnen de geleerden, iets er aan doen is een ander verhaal.

Dirk neemt de kuyten

Het enige wat mij aan tekst te binnen schiet is verwerpelijke krachttaal.
Dat lekker voetballertje met die benen waar een olifant doorheen kan, verlaat de Kuip en laat (in voetbaltermen gesproken) een enorm gat vallen.
De Katwijkse smaakmaker, Neerlands beste voetballer van het afgelopen seizoen, vertrekt naar de Beatlesstad. "You never walk alone"
Nee, dat zal wel maar ik blijf achter met een enorme kater en mijn lust om nog een seizoen in de Kuip te zitten is behoorlijk geslonken. Ik ben benieuwd wat de Kamikaze-actie van Feijenoord wordt, want ze zullen met een goed alternatief voor Kuyt moeten komen.
Natuurlijk gun ik het hem van harte, ik was alleen zo van deze voetballer gaan houden.
Feijenoords tegenstanders glunderen, dit is een enorme aderlating voor de Rotterdams club en daar zullen zij van profiteren.
Mijn zoon knijpt opgelucht in zijn handen, hij heeft hier al weken op zitten wachten en 's avonds voor het slapen gaan schietgebedjes gedaan. "De herdertjes lagen bij nachte...." (antwoord red., bij de hoeren)
Zijn gebeden zijn gehoord en nu klinkt er een satanisch 'YES' uit zijn lachende mond. Ben blij dat ik even uit zijn buurt ben.
De lafaard zal wel weer een weddenschap met mij aan willen gaan.
Da' s prima, maar eerst dokken voor vorige seizoen. Ik krijg nog 6 flessen Sambuca van hem, die ik nu hard nodig heb.

Verdomme, shit, kloten, k.t: lieve Dirk het ga je goed!!!!

Cartoons

Geen cartoons van Iranese of Deense hand. Geen cartoons die kwetsend, agressief, haatdragend zijn of uitlokken tot geweld.
Dit zijn cartoons, uitgezocht door een Rotterdamse vert-el-ster, die alles zo moe en beu is.
De wereld verandert per minuut en ziet er grimmiger uit dan ooit.
Dan wordt het tijd voor onschuldige, melige, misschien zelfs een beetje platvoerse cartoons. Alles beter dan wat er op het ogenblik in Teheran te zien is. De cartoonoorlog is in volle gang, maar hou mij erbuiten.

Ik vraag, Jan antwoordt (niet)

Ik geef niet op, het loopt de spuigaten uit met mevrouw Meulenbelt. Ik heb altijd nog enigszins goede hoop op het rechtvaardig denken van Jan M. Hierbij het vervolg.
Eerst mijn laatste e-mail aan de SP-leider en vervolgens mijn ingezonden brief aan het AD.

Tot op heden heeft U niet op mijn e-mail gereageerd.
Ik weet niet wat de reden daarvoor is, kan daar alleen maar naar raden. Heeft Mevr. Meulenbelt zo`n grote invloed?
Gisteren stond er een stukje in het AD over weblogs, waaronder die van uwpartijgenote. Daar heb ik ook op gereageerd.
Mocht het niet geplaatst worden, dan wil ik U er in ieder geval van op dehoogte brengen.
U verdient dat.

Ja, ik ken de pro-Palestijnse website van Meulenbelt.
Meerdere malen heb ik getracht een reactie te plaatsen over de censuur die zij toepast.
Het ging niet eens over het MO-conflict, maar mij was ter ore gekomen dat zij pro-Israëlische reacties verwijderde. Daar wilde ik opheldering over en heb dat in keurige bewoordingen gedaan.
Het ging mij om de vrijheid van meningsuiting. Mijn reacties werden telkens, zonder tekst of uitleg, verwijderd.
Mevrouw Meulenbelt houdt niet van kritische reacties.

Ellen ten Bruggencate
Rotterdam
http://vert-el-sels.blogspot.com/
(Eerder had ik een probleem met het gewraakte interview dat Jan Marijnissen gaf aan Penthouse en waarop ik keurig antwoord van hem kreeg. Dit is te lezen op mijn weblog. Ook hem heb ik aangesproken over de bedenkelijke weblogpraktijken van Anja Meulenbelt)

Het tussen ( ), is voor de redactie, om te verduidelijken dat ik al langere tijd hiermee bezig ben.
Wordt vervolgd!

Herdenken

Vandaag herdenken we het einde van de 2e WO in voormalig Nederlands(ch) Indië.
Nou ja, we…………….. Het is dat mij de oorlog met de paplepel is ingegoten.
De korte, obligatoire impressie op het journaal maakte op ondergetekende totaal geen indruk .
Dat de koningin er haar bed niet voor uitkwam was voorspelbaar. We moeten vooruit kijken, niet achteruit, toch??? Magere stukjes in de kranten op pagina -tig.
Hier in Kralingen zijn de vlaggen op één hand te tellen. Wat een droefenis is het te constateren dat deze dag alleen nog leeft bij de overlevenden en enkele nabestaanden.
Ik kreeg door mijn moeder ingepeperd vooral aan de ontberingen in het verre oosten te denken. De oorlog woedde niet alleen in Europa, als ik dat maar goed begreep.
Ze noemde het een ondergeschoven kindje, terwijl het zo bij de Nederlands(ch)e geschiedenis
hoort.
Ook bij de “ verzetskinderen ” kom ik, via de 2e generatiekinderen, in aanraking met de oorlog in Indië. Hun gruwelijke verhalen hakken er stevig in.
De documentaire “ Kinderjaren “ donderdag jl. door de IKON uitgezonden, vond ik geweldig.
Twee vrouwen, die als jonge meisjes met hun moeder in verschillende Jappenkampen hadden gezeten zijn met één hunner zonen terug gegaan naar die plekken en hebben daar hun kapotgemaakte “ onschuldige “ kinderjaren herbeleefd.
Het is een fascinerende documentaire, die zoon en moeder wat dichter tot elkaar moe(s)t brengen. Voor mij persoonlijk een heel herkenbaar beeld.
Mijn moeder kende veel Indiëgangers, die in een kamp terecht kwamen.
Haar hartsvriendin sinds 1937, met wie zij later in het verzet zat, werd door mijn grootouders in huis genomen toen haar ouders (vader was resident op Sumatra) werden geïnterneerd.
Haar broer Joop, ook actief voor Trouw, werd in 1944 opgepakt en in Vught gefusilleerd.
“ Kinderen behoren niet eerder dood te gaan dan hun ouders ”, zei mijn moeder altijd.
Hoe gruwelijk moet de thuiskomst in Nederland voor deze mensen zijn geweest.

Alleen al voor hen blijf ik naast 4 en 5 mei ook 15 augustus herdenken, hoewel ik volgens Joris Luyendijk (Zomergasten) erbij geweest moet zijn om een oordeel te kunnen vellen.

Faas, 4ever Faas

Bron: Elsevier.
dinsdag 15 augustus 2006 12:37
Oud-voetballer Faas Wilkes overleden
De legendarische voetballer Faas Wilkes is dinsdag op 82-jarige leeftijd overleden in zijn woonplaats Rotterdam.
Faas Wilkes geldt als de eerste echte Nederlandse voetbalprof. De midvoor begon zijn carrière als amateur bij de Rotterdamse club Xerxes, waar hij debuteerde in 1941 op 17-jarige leeftijd.
Wilkes was vastbesloten niet voor niets te voetballen, en liet zich door MVV naar Maastricht halen in ruil voor twee Bedford-vrachtwagens voor het bedrijf van zijn vader, Verhuizerij Fa. Wilkes & Zoonen.
Faas Wilkes in 1953, met Valencia tegen Rotterdam. Dat schoot de amateurvoetbalwereld in het verkeerde keelgat. Wilkes kreeg een speelverbod opgelegd, totdat hij de vrachtwagens uit eigen zak betaalde.
Schorsing
In 1948 tekende Wilkes eindelijk bij Inter Milan, waar hij een slordige 60.000 gulden per jaar kon verdienen. Het kostte hem een schorsing van vijf jaar door de Nederlandse voetbalbond.
Drie jaar speelde Wilkes bij Inter.
Daarna vertrok hij naar Torino en, na een jaar blessureleed, naar het Spaanse Valencia. Vooral in Spanje groeide de dribbelaar uit tot een legende, getuige alleen al de vele Valenciaanse vijftigers met de voornaam Servaas.
Topscorer
In Oranje vormde hij met Kees Rijvers en Abe Lenstra het zogeheten 'Gouden Binnentrio'.
Hij was decennialang topscorer, totdat Dennis Bergkamp hem in juni 1998 passeerde. Wilkes scoorde 35 goals in 38 wedstrijden en dat hadden er zonder de vijf jaar uitsluiting veel meer kunnen zijn.
Na zijn terugkeer in Nederland in 1956 speelde de Rotterdammer nog voor VVV, Levante, Fortuna '54. Landskampioen werd hij nooit. In 1962 nam hij definitief afscheid van het voetbal.

Zoals zovele oud-voetballers in Rotterdam ging Faas, na zijn voetbalcarrière, de mode in.
Coen Moulijn deed dat later ook en Eddy P.G. startte een succesvolle zaak in exclusieve sportmode.
'Monisima' was voor de goed gevulde portemonnaie geen probleem.
Mijn moeder kocht er in de uitverkoop omdat ze van mooie kleren hield. Faas was er altijd en hielp de dames uiterst galant.
Ik heb er mijn trouwjurk gekocht, overigens niet in de uitverkoop.
In 1976 was het 'not done' om in een echte, witte bruidsjurk te trouwen. Ik kocht een simpele, maar bijzonder chique, stijlvolle, ivoorkleurige japon.
De jurk had 3/4 mouwen, wat mij in februari (toen ik hem kocht) uiterst handig leek.
Echter, 26 juni 1976 brak alle warmterecords en dus knipte mijn schoonzusje op mijn trouwdag in alle vroegte de mouwen eraf.
De mannen bezweken zowat in hun jacquet, de jus d`orange was bedorven en velen namen een duik in de Binnenmaas alvorens op de receptie te verschijnen.

Faas was mijn held in alle opzichten. Het zal duidelijk zijn dat ik mij met hem verbonden voel.

Down memoryla(a)n(e).

Dankzij Willemijn borrelt het verleden in mij op. Vandaar deze oude prentjes. Ook zo`n ouderwets woord voor foto`s uit 1958. Willemijn herkent vast en zeker haar voordeur aan de overkant van de straat wel.

Dit is de laan waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. De laan, die ik vernietigend neersabel in mijn boek. De laan die ik nu vergeef en eigenlijk heel mooi vind. De laan die zoveel geheimen herbergt en waar zoveel is gebeurd. De laan der gemengde, ambivalente gevoelens. De laan waar ik nooit meer los van kom.

Die laan is tussen 1958 en 2006 uiterlijk wel veranderd, maar het blijft gewoon de Oranjelaan.

Miskleunen

Bron: NRC.nl
Vader Verdonk boos op HP/De Tijd
DEN HAAG (ANP) - De vader van minister Rita Verdonk (Vreemdelingenzaken en Integratie) is boos op HP/De Tijd.
Hij is teleurgesteld dat het weekblad heeft geweigerd een bepaalde passage uit een interview met hem te schrappen. Dat zei Ad Verdonk (76) woensdagavond tegen het persbureau ANP.
In het gewraakte deel zegt Verdonk in een reactie op het recente debat in de Tweede Kamer over Ayaan Hirsi Ali, waarin zijn dochter het zwaar te verduren had, dat hij even ,,de neiging had een handgranaat die Tweede Kamer in te gooien''. Maar volgens Verdonk zou het interview alleen gaan over zijn tijd in Nederlands-Indië, waar hij als militair met springstoffen, waaronder handgranaten, heeft gewerkt.
De veteraan betreurt het dat HP/De Tijd de bewuste zin toch heeft laten staan en dit onder meer in een persbericht heeft benadrukt. ,,Als vader heb je emoties, ik voelde me uitgelokt. Het wordt nu zo uit elkaar gehaald. Ik voel me misbruikt'', zei Verdonk.
Het grootste deel van de publicatie gaat over de tijd dat Verdonk in Indië was en de gevolgen daarvan op zijn leven en nageslacht. Als hij de vraag krijgt hoe hij het marathondebat over de kwestie-Hirsi Ali heeft beleefd, vertelt hij dat hij thuis samen met zijn vrouw tot het einde van het debat heeft gekeken.
'Te kwaad'
HP/De Tijd citeert hem dan verder als volgt: ,,Als je ziet hoe iedereen uren achter elkaar op je dochter zit in te hakken, dan krijg je het op den duur wel te kwaad, ja.
Wat ik al zei: ik kan iets lang accepteren maar op een bepaald moment barst de bom. Aan het einde van dat debat had ik dan ook de neiging een handgranaat die Tweede Kamer in te gooien.''
Volgens Verdonk was dat een impulsieve reactie die niet verstandig was.
Toen hij volgens afspraak van te voren de tekst van het interview te zien kreeg, had hij daarom gezegd dat de zin over de handgranaat geschrapt moest worden. Maar dat weigerde de verslaggever. Ook ging hij niet in op de suggestie om er dan van te maken dat ,,ik in staat was een schoen door de tv te gooien'', aldus Verdonk.
Reactie HP/De Tijd
De auteur van het artikel, Frans van Deijl, laat in een reactie weten dat er inderdaad een autorisatie heeft plaatsgevonden. ,,Verdonk heeft mij gevraagd of de zin over de handgranaat vervangen kon door de passage 'ik was in staat een schoen door de tv te gooien', maar ik heb daar bezwaar tegen gemaakt. Zo heb je dat niet gezegd, zei ik tegen Verdonk.''
Volgens Van Deijl zou die passage ook niet in de geest van Verdonk passen. ,,Een handgranaatspecialist heeft de neiging een handgranaat te pakken, niet een schoen.'' Uiteindelijk zou Verdonk daarmee akkoord zijn gegaan, aldus Van Deijl.

Nog een slip of the tongue.
Bron: Webwereld
Een deel van de kinderporno die op de pc van voormalig Officier van Justitie Tonino is aangetroffen, is pas nadat hij de computer heeft weggedaan erop gezet.
Voorzitter van het college van procureurs-generaal Harm Brouwer zegt dat dinsdagavond in het tv-programma Spraakmakende Zaken, zo meldt het ANP. Volgens Brouwer is de kinderporno op de pc gezet 'nadat deze buiten de macht' van Tonino is geraakt. Wie dat deel van de kinderporno wel op de pc heeft gezet is uit onderzoek niet duidelijk geworden.

Het wemelt in de media van de "zohebikhetnietbedoelde" uitspraken. Je kunt er een dikke pil over schrijven. Het is lachwekkend, irritant en knullig tegelijk.
Wat is dat toch met die interviews?
Willen de geïnterviewden graag iets schokkends kwijt, zijn ze uit op sensatie, is het een slippertje, zijn ze gewoon dom, of willen ze toch op slinkse wijze een statement maken?
In het geval van Brouwer durf ik te stellen dat de man niet deugt voor zijn beroep. Hij maakte fout op fout en moest tenslotte publiekelijk zijn miskleun jegens Peter R. de Vries erkennen.
Van mensen die een openbare functie bekleden vind ik het onacceptabel.
Het hierboven gestelde voorbeeld is er één uit duizenden.
Nu schiet mij ineens de oerstomme uitspraak van onze kroonprins te binnen die hij deed na wat al te kritische vragen over zijn schoonvader.
Incompetentie pur sang! Wat een blamage!

De pijnlijkste misser vond ik wel het verhaal dat Theodor Holman de wereld instuurde.
Bron: Wikipedia
Holmans geloofwaardigheid liep in 2004 na de moord op collega Theo van Gogh een geduchte deuk op. In het televisieprogramma Barend & Van Dorp beweerde Holman dat hij bij het opgebaarde lijk van Van Gogh had gevoeld dat het been was geamputeerd. Dit zou volgens hem door de politie zijn gedaan omdat er nog kogels van de moordaanslag in zouden zitten die onderzocht moesten worden. Enige dagen later bleek zijn verhaal niet waar te zijn, en slechts bedoeld om de gemoederen in de Nederlandse gemeenschap nog wat meer te verhitten. Onder de dreiging van een juridische aanklacht wegens het 'aanzetten tot haat' (in de richting van de Nederlandse moslimgemeenschap, waaruit de dader van de aanslag voortkwam) trok Holman zijn opmerkingen in.

En dan is nu papa Verdonk de pineut (zie bovenste mededeling).
Nee, hij heeft zichzelf de pineut verklaard.
Misschien is dit allemaal wel met opzet gedaan, dat zit een beetje in de familie. Rita heeft ook regelmatig uitspraken moeten terugnemen en fouten moeten toegeven.
Het heeft iets masochistisch, ze scheen enorm te genieten van de publiciteit rond haar persoon en dat ze uiteindelijk toch minister bleef was haar grote victorie.
Haar satanische ogen glommen wanneer ze weer een microfoon onder haar neus geduwd kreeg.
De boze reactie van pa Verdonk heeft HP/de Tijd waarschijnlijk geen windeieren gelegd. Onwillekeurig ga je kijken / lezen waar het nu eigenlijk om gaat, althans ik wel.
De media profiteren daar toch mooi van, die vinden zo'n slip of the tongue wel fijn.
Nu koop ik in het weekend altijd een opinieblad dus HP was, gezien de ophef vooraf, het meest voor de hand liggend. Deze editie (zie foto) bevat trouwens meer artikelen die zeer de moeite waard zijn.
Het geeft wel een mooi beeld van papa's karakter en het ijzeren regime dat in huize Verdonk heerste. Rita heeft het niet van een vreemde.
Mag ik zo vrij zijn te beweren dat de gewraakte uitspraak over de handgranaat helemaal past in het beeld dat ik van de Indiëveteraan kreeg tijdens het lezen van het interview.
Het zou me helemaal zijn ontgaan als hij er niet zo'n ophef over had gemaakt.
Of staat vader Verdonk, net als zijn dochter, graag in het middelpunt van de aandacht.
Als ik hem moet geloven mag Mark Rutte wel op zijn tellen passen.

Pas op Mark, die handgranaat is nog niet gegooid!

Mankind, man kind

Dit valt onder de categorie opmerkelijk nieuws.

Vader van 37 kinderen wil sterilisatie

BUENOS AIRES (ANP) - Een 44-jarige Argentijnse werkeloze schilder wil dat de overheid een einde laat maken aan de geboortegolf die hij veroorzaakt. De man heeft al 37 nakomelingen en wil nu toestemming om een sterilisatie te ondergaan, meldden Argentijnse media maandag.
Vasectomie is in grote delen van Argentinië verboden. Cleto Ruiz Diaz zou al op zijn negende seksueel actief zijn geworden. Hij woont sinds veertien jaar samen met drie verschillende vrouwen. Hij erkent dat hij zich niet altijd de namen van al zijn kinderen herinnert en hun verjaardagen weet hij al helemaal niet.
Ruiz Diaz heeft af en toe een baantje, maar moet rondkomen van omgerekend 2 euro per dag. Daarom heeft hij ook nooit condooms gebruikt, want naar eigen zeggen kan hij van dat geld beter eten kopen.

Agendacensuur

Onderstaande e-mail van een (oude) Kralingse bekende ontving ik als reactie op mijn stukje "Schoolcommercie", van 23 juli.
Aangezien ik gek op anekdotes ben plaats ik het.
Margriet is wat ouder dan dan ik, maar haar ervaringen zijn voor mij heel herkenbaar.
Kralingers ademen dezelfde lucht in, maar de één blaast wat harder uit dan de ander. Dat maakt(e) dit "dorp" soms zo onuitstaanbaar, maar toch ook zo leuk en zeker interessant.

Waarde Ellen,
Heb weer zitten genieten en glimmen van en om je vertelsels.
Wat een vooruitziende blik hebben je ouders gehad je met zo'n naam te zegenen.
Wij gingen als kinderen naar zowel Sacre als Rembrandt, of dat iets met m'n vaders beroep te maken had weet ik niet. In ieder geval niet met welofnietkakzijn !
Maar ik had wel de Ryam agenda.....omdat mijn vader die uitgaf!
Ik zat op "Instituut Bender" (niet dat het iets geholpen heeft) een school met de BIJBEL. Daar viel niet te spotten met de lieve Heer , de Here God en Gristus. De Bijbel was heilig en leerzaam en werd derhalve ook gebruikt als middel je op het rechte pad te houden!
Dus strafwerk : Genesis overschrijven.
Ik weigerde dat omdat het Heilige Boek mijns inziens niet voor dat soort tuchtiging ingezet diende te worden.
De zaak escaleerde volledig en mijn vader werd op school ontboden.
Godzijdank een rechtschapen, erudiet , persoon die de opstelling van zijn dochter alleen maar kon toejuichen.
De wet van Archimedes die ik als alternatief toen 100 maal moest schrijven is ook de enige wet die ik tot op de dag van vandaag zo kan opdreunen. Dat maakt regelmatig diepe indruk op mijn gehoor die me meteen intellectueler inschatten. Is het toch nog ergens goed voor geweest !!!Goed, het beeld van de school is je nu duidelijk.
Zingend en biddend begonnen wij en eindigden wij de dag en net als heel gewone tieners plakten wij onze agenda's vol met de idolen van toen. En dat mocht dus niet.
De directrice haalde de agenda's op en deed het deksel van de kachel (ja, wij haddden nog zo'n grote zwarte kachel in de hoek staan) gooide al die prachtige plakwerken in het vuur en daar knetterden al onze idolen tot as.
Wij waren verbijsterd, en vol woede ging ik tussen de middag naar de uitgeverij om mijn gal te spuwen bij mijn vader. Hij luisterde vol begrip over zoveel onbegrip en gaf voor iedere leerling uit m'n klas een nieuwe Ryam agenda mee.
Ik zie nog het verbijsterde gezicht van de leerkracht toen we na de middagpauze allemaal triomfantelijk met onze nieuwe agenda voor ons zaten.
Of we naderhand weer geplakt hebben kan ik me gek genoeg niet meer herinneren (misschien wel bijbelse plaatjes) want ik heb een geheugen als een olifant.
groeten Margriet












Als dank heb ik een foto van de Avenue Concordia, anno 1944, geplaatst.
"Helaas Margriet, staat jullie huis er net niet op maar het haalt genoeg herinneringen op dunkt mij."

Mij niet gezien

Vandaag trouwen Katja en Thijs en ik wens hen mede namens al mijn lezertjes een geweldige dag en een heel gelukkig huwelijk toe.
Hoewel?
Wij hebben hier thuis al een goed gevulde weddenschapspot op de schoorsteenmantel staan. Op die pot staat in goud geschreven:
"Hoe lang Thijs en Katja ?".
Onze zoon geeft ze hooguit 9 maanden,.... inderdaad de volledige draagtijd.
Een andere tv-bom heeft het goede voorbeeld gegeven door na twee maanden het boterbriefje in de haard te gooien. Mariska H. heeft haar trouwring alweer laten omsmelten tot haak, waarmee ze op een volgend onnozel slachtoffer aast.
Katja belde mij vorige week hoogst persoonlijk op, nadat ik negatief bedankt had voor de eer.
De huwelijksannonce was overigens zeer orgineel. Je moest zoeken in de Gele Gids onder de rubriek 'huwelijksfeest'. Had je de juiste pagina te pakken, dan kon je de uitgebreide annonce lezen.
Erg grappig, heel leuk.
Maar Katja, liet het er dus niet bij zitten en trachtte mij op andere gedachten te brengen.

" El, kom nou joh. Het wordt heel gezellig, veel BN' ers waar je weer pittige stukjes over kunt schrijven. Jij hebt de primeur, dat beloof ik je.
De bladen moeten wachten tot ik hen wat wazige prentjes mail, maar jij mag vanuit het kasteel je blog bijhouden. Thijs heeft een kamer met internetaansluiting voor je geregeld. Werken op locatie heet dat.
En natuurlijk is er veel drank en lekker voedsel. "
Die laatste zin trok mij bijna over de streep, maar ik verweerde mij zeer manmoedig.
" Kat nee, ik blijf thuis, ik doe niet mee aan al die poenerigheid en ik vind je een hypocriete tante ", spuugde ik er in één keer uit.
"Je komt op de televisie met zielige, ondervoede weesjes maar je organiseert ondertussen wel drie dagen ongelimiteerd zuipen, vreten, dansen en alles wat God verboden heeft. Je valt mij zwaar tegen Kat ".
Toen was het even stil.
Ik vervolgde: " kijk ik vind jou en Römer top en ik wens jullie alle geluk in de wereld ( waarbij ik glimlachend naar de wedpot keek ), maar dit noem ik geen intiem feestje meer. Drie dagen opgescheept zitten met die glamoureuze, leeghoofden? Mij niet gezien, geef mijn portie fois gras maar aan de chowchow van Georgina".
Nog voor ik uit kon praten viel Katja mij, zoals gebruikelijk, in de rede.
" Ik ga je hangen El, ze knallen de champy en gaan op ons toasten ", klonk het uit haar schorre keel.
" Dikke kus voor jou en P ".

En dus werd ik gehangen en hoorde ik een toettoettoet toon. Ineens schoot het door mij heen: 'gelukkig hoeft ze niet achter het stuur.'

Ik vraag, Jan antwoordt.

On Fri, July 21, 2006 23:37, E. Frima wrote:
Geachte heer Marijnissen,

Onderstaand deel uit een interview met Penthouse heeft mij zeer geraakt. Ik moet erop reageren en doe dat op een persoonlijke manier.
Vraag: Hoe staat u tegenover de 'War on Terror'?
Marijnissen: "Terrorisme is iets van alle tijden en overal, en heeft vaak tot doel het de bezetter zo onaangenaam mogelijk te maken. In de Tweede Wereldoorlog hebben Nederlanders hier gemeentehuizen opgeblazen om zand in de vernietigingsmachine van nazi-Duitsland te gooien - bij de burgerlijke stand stonden de joden geregistreerd. In het Midden-Oosten is het niet veel anders.
Het islamitische fundamentalisme, inclusief de terroristische tak, is een reactie op de bezetting van Palestina door Israël, op de Amerikaanse aanwezigheid in het Midden-Oosten, en op de steun van het Westen aan ondemocratische regimes in het Midden-Oosten.
Kijk, ik ben tegen geweld, maar het is toch wel een beetje dom als je niet kunt begrijpen hoe dat mechanisme werkt. "
Waarom vergelijkt U terrorisme met verzet? Ik vind daar nogal een verschil in zitten en U doet verzetsmensen uit de 2 W.O., zoals mijn moeder en haar vermoorde verloofde, enorm veel onrecht aan.
Sterker nog, ik vind het een onheuse vergelijking waarmee U mensen kwetst.
Bent U te rade gegaan bij oud verzetsmensen?
NL was een bezet land, met een ondemocratisch stelsel. Om de onderdrukking tegen te gaan kwam verzet tot stand, geen terrorisme. Verzet in alle soorten en maten, met en-of zonder geweld. Daarbij ging het erom de democratie terug te winnen, de bezetter eruit zien te krijgen. Terroristen vallen democratische landen aan, kidnappen vliegtuigen met onschuldige mensen, bedreigen parlementariërs en gekozen bestuurders en vermoorden journalisten, opiniemakers en mensen die hun nek boven het maaiveld uitsteken. Om maar iets te noemen.
Ik vergelijk de omgekomen verloofde van mijn moeder liever met Theo van Gogh, dan met een islamitische terrorist.
N.a.v. de moord op van Gogh ben ik gaan schrijven en put ik uit enorm veel informatie die ik over mijn moeder krijg aangereikt. Ik lees brieven die zij in de oorlog aan haar verzetsmakkers schreef en dat geeft een fantastisch beeld over die tijd en over hoe het verzet eruit zag.
Moedige mensen, geen helden, geen martelaren, maar jonge mensen die, op een vaak klungelige manier, hun leven in de waagschaal stelden om de vrijheid/democratie te herwinnen.
De oorlog heeft mijn moeder kapot gemaakt en dat heeft zijn uitwerking op mij niet gemist. Ik ben een 2e generatiekind tegen wil en dank, maar niet de dochter van een terrorist.
Mijn moeder was "Mies van Trouw" en mede dankzij haar en haar (omgekomen) makkers lezen wij nu die krant in vrijheid.
Ik word emotioneel en hou het hierbij.
Gelukkig ben ik in de gelegenheid mijn ongenoegen over uw uitlatingen kenbaar te maken, dat is mijn democratisch recht.
Ellen Frima - ten Bruggencate
---------------------------------------------------------------------
Beste Ellen,

Dank voor uw bericht.
Ik betreur het dat er misverstanden zijn gerezen over mijn opmerkingen in een recent interview dat onder andere ging om de ‘War on terror’.
Wat ik heb gezegd is dat onderdrukking en uitbuiting vroeg of laat tot verzet leiden.
Zoals uit de reacties blijkt is vaak afhankelijk van aan welke kant je staat of je spreekt van ‘verzet’ of iets anders.
Nelson Mandela was voor velen een verzetsheld, voor het apartheidsregime was hij echter een levensgevaarlijke ‘terrorist’.
De Duitse bezetter noemde de mensen in het verzet ook zo. Maar hier houdt de historische parallel dan ook meteen op.
Noch de SP noch ikzelf hebben ooit sympathie kunnen opbrengen voor de methodes van Hamas, Hezbollah en anderen voor wie een mensenleven blijkbaar weinig voorstelt. Wij hebben aanslagen die tot doel hebben zoveel mogelijk menselijk leed te veroorzaken altijd ondubbelzinnig veroordeeld.
Ik vind het erg vervelend voor de mensen uit het voormalig verzet dat een aantal van hen mijn vergelijking met het Midden-Oosten hebben opgevat als een gelijkschakeling. De vorm van het verzet hier was van een totaal ander karakter als de praktijken van bijvoorbeeld Hezbollah en Hamas. Voor het Nederlandse verzet heb ik de grootst mogelijke bewondering, zij deden wat anderen niet durfden: opkomen, met gevaar voor eigen leven, voor een door de Nazi's onderdrukte en vernederde bevolking en met name voor de Joodse Nederlanders, die door de nazi-horden werden gevangen, gedeporteerd en uitgemoord. Zij stelden niet zichzelf maar het belang van andere mensen voorop, en betaalden voor die solidariteit soms de hoogste prijs. Daarmee verdienen onze verzetsstrijders voor altijd ons respect.
Mocht ook maar één oud-verzetsstrijder mijn woorden anders geïnterpreteerd hebben dan vind ik dat heel erg. Ze zijn juist een van mijn grote inspiratiebronnen.

Met vriendelijke groet,
Jan Marijnissen
31 Juli
----------------------------------------------------------------
U ook veel dank voor uw antwoord, dat ik wel een beetje standaard vind maar gelukkig een iets ander licht werpt op die pijnlijke passage in het interview.
Heel anders reageerde mevouw Meulenbelt op een vraag die ik op haar weblog stelde.
Het was helemaal geen inhoudelijke, doch had betrekking op de censuur diezij voert op haar weblog.
Het was mij ter ore gekomen dat zij reacties weghaalt wanneer die haarniet welgevallig zijn. Nu U weet uit wat voor nest ik kom kunt U zich voorstellen dat ik daar wel opheldering over wilde hebben.
Ik heb haar alleen maar de vraag gesteld waarom zij bepaalde ingezondenstukken/reacties van haar site weerde en hoe het met de vrijheid vanmeninguiting zat. That`s all.
Een uur later was mijn vraag verwijderd, zonder enige uitleg.
Dat is je reinste censuur die m.i. niet bij de S.P. past.
"Waarom heeft U mijn vraag weggehaald?", typte ik vervolgens in.
Ook dat mocht niet en werd zonder tekst of uitleg gewist.
Ik moet U zeggen dat ik dat eigenlijk een schandalige gang van zaken vind. Natuurlijk is het haar site en als zij ervoor kiest om alleen meepraters een kans te geven is dat aan haar. Als dat haar manier van een debat voeren is, so be it. Maar geef mij dan wel even uitleg waarom ik er tot 2 keer toe afgegooid wordt.
Ik heb toch wel het recht te weten waarom zij dat doet, evenals al die andere bloggers.
Het geeft mij wel te denken hoe progressief zij denkt als visitekaartje van de partij. De partij waar ik op gestemd heb bij de laatste Eur. verkiezingen.

Hartelijke groeten
Ellen Frima
31 juli

Braveheart de Jodenvriend

Onderstaand stukje pikte ik op. Lees en oordeel zelf.

Mel Gibson heeft Joods maatje
(Novum) - Mel Gibson heeft een Israëlische lijfwacht, die hij graag mag. Dat schrijft de website van de Amerikaanse nieuwszender Fox tegen de achtergrond van de beschuldigingen dat de 50-jarige acteur en filmmaker een antisemiet is.
Al meer dan tien jaar is Gibsons persoonsbeveiliger de 45-jarige Avi Korein. De vroegere uitsmijter in een nachtclub was in de jaren tachtig de lijfwacht van Bruce Willis, naast wie hij even te zien was in de film 'Color of night' (1994). Korein heeft zijn eigen bedrijf, Screen International Security Services, dat ook sterren als Will Smith, Brad Pitt en Tom Cruise beveiligde.

Ja, en ik heb maatje 36.

D` OO

Bron NRC.nl:
Den Haag, 4 aug. Vrijwel de hele zittende D66-fractie, inclusief fractievoorzitter Van der Laan, keert na de Tweede-Kamerverkiezingen van november niet terug in de Haagse politiek. Ook oud-fractieleider Dittrich keert niet terug.

Ze verlaten het zinkende schip, ze zien het niet meer zitten, ze geven de pijp aan Alexander, ze gaan door de knieën, ze houden graag droge voeten, ze zien de bui al hangen, ze pakken hun biezen, twee kapiteins op een schip......, slechte verliezers, vult U zelf maar aan.

In het belang van de partij?

An me hoela!!!!

Mooi blijven wonen.

Hof van Moerkerken.





NOVA heeft een nieuw onderdeel in haar programma genaamd ' de beuk erin '.
(On)bekende Nederlanders geven aan wat zij lelijke architectuur vinden en wat volgens hen onder de sloophamer moet.
Ik ben in 1973 met mijn ouders meeverhuisd naar Maasdam (aan de Binnenmaas) dat tegenover Mijnsheerenland ligt. Het was een gedwongen verhuizing, voor 1 jaar, omdat ik nog even mijn middelbare school moest afmaken.
Ik had vrienden wonen in het prachtige, idyllische dorp dat de allure van de Swiebertjetijd uitstraalde. Veel mooie oude bomen, oude vrijstaande huizen en natuurlijk " het Hof van Moerkerken ".
Wij hebben later (in de jaren 80) 6 jaar in de Hoeksche Waard gewoond, maar Mijnsheerenland was toen al onbetaalbaar voor ons.
Het sluit wel mooi aan bij voorgaand vert-el-sel want de Hoeksche Waard is, op Mijnsheerenland na, zwaar in de Heere.
Wij woonden in Oud Beijerland waar een behoorlijke gereformeerde doctrine heerst(e).
Mijnsheerenland daarentegen is een liberaal dorp waar een goede dorpsgeest hangt en waar mensen elkaar vrij laten.
Het is een slaapgemeente van Rotterdam waar zij, die in de stad werken maar erg van het buitenleven houden, hun heil hebben gezocht en gevonden. Ja, de draagkrachtige tuin- en waterliefhebbers wonen er graag.
Ik bekeek het filmpje en mij vielen meteen enkele domme nalatigheden op.
De, voor mij, onbekende criticus heeft het over de laan van Mijnsheerenland.
Bestaat helemaal niet!
Hij laat kapitale optrekjes zien, die mij heel erg doen denken aan de stijl van " het Hof ".
Wat is daar verkeerd aan?
Maar " het Hof " en de verdere (oude) omgeving wordt niet vertoond, waarmee je een vals beeld krijgt en mijnheer tekort schiet in zijn informatie.
In ieder geval wijkt het niet af en zetten ze er geen quasi moderne blokken neer. Men heeft nagedacht en de woningstijl aangepast aan de al bestaande omgeving.
De wijk met nieuwbouwvilla`s is buiten de dorpskern en valt dus helemaal niet in het oog. Het is een bouw die je overal tegenkomt en helemaal niet extravagant is.
De gemeente Binnenmaas wil blijkbaar graag dat Mijnsheerenland het Wassenaar van de Hoeksche Waard is/blijft en ik kan ze daar geen ongelijk in geven. Het krikt tevens de omgeving op.
Iedere streek heeft graag zo`n gemeente binnen zijn grenzen.
Deze commentator heeft dus een enorm complex, waarschijnlijk omdat hij zich zo`n riant optrekje niet kan veroorloven.
Het dorp vol premie A- en C - woningen is dat zijn alternatief ? Of liever nog wat gesubsidieerde hoogbouw?
Kijk zelf even naar het filmpje door een klik op de frustraat te geven.
Vervolgens gaat deze mijnheer wat mij betreft op de schop.
http://www.novatv.nl/index.cfm?FUSEACTION=artikelen.details&LN=nl&ACHTERGROND_ID=8767

VVVERT-EL-SELS geeft een tip.
Maak een ritje door de Hoeksche Waard per auto of per fiets en oordeel zelf over Mijnsheerenland. Drink en/of eet iets aan de Binnenmaas. Het is echt de moeite waard.

Reformatorische dictators

School mag leerling weigeren om tv.
(Novum) - Een reformatorische mbo-school in Amersfoort mag een leerling weigeren omdat zijn ouders thuis een internetaansluiting en televisie hebben. De aanwezigheid van de jongen ondermijnt de identiteit van de school. Dat heeft de rechtbank in Utrecht dinsdag bepaald in een kort geding. De rechter oordeelt dat de school een toelatingsbeleid mag voeren dat steunt op de uitleg die zij zelf geeft aan religieuze normen.
De leerling, Thomas Roest uit Veenendaal, wil aan het Hornbeeck College de opleiding volgen tot onderwijsassistent. Om de school tegemoet te komen, hebben de ouders thuis een filter geplaatst op de internetaansluiting. De televisie willen ze houden.
Het gezin vulde als onderdeel van de toelatingsprocedure van de school een vragenlijst in en meldde dat thuis televisie en een internetaansluiting aanwezig zijn. De school stelde na een gesprek met de ouders vast dat de opvattingen over 'tal van onderwerpen die van wezenlijk belang worden geacht voor de identiteit van de school te ver uiteenlopen'.
Volgens het schoolbestuur gaat het om 'hoofdzaken die aan de kern van de identiteit van de school raken'. Daarbij wordt er onder meer op gewezen dat het zusje van Thomas wel eens een broek draagt, terwijl de school zich op het standpunt stelt dat met kleding het 'Bijbelse onderscheid tussen man en vrouw' tot uitdrukking wordt gebracht.
De ouders vinden dat geen sprake is van fundamentele verschillen. Bovendien zouden ook andere leerlingen van de school en docenten de beschikking hebben over een televisie. De school ontkent dat niet, maar stelt dat het niet haar taak is om na te gaan of de vragenlijst naar waarheid is ingevuld. De rechter stelt dat niet duidelijk is dat andere leerlingen of docenten zondigen tegen de regels.
Bron: Trouw, de verdieping.

De uitspraak van deze rechter is weer een vrijbrief voor andere fundamentalisten.

Anekdote van mijn schoonvader die huisarts was in een paar gereformeerde dorpen op Walcheren.
Hij wordt bij een patiënt geroepen en belt aan bij het huis van de zieke boer. Niemand doet open, dus hij belt nogmaals. Weer tevergeefs.
Hij loopt om het huis naar de schuur en roept hardop "volk".
Er komt een reactie vanuit de schuur, waar de dokter de patiënt aantreft zittend voor een draagbare televisie. Mijn schoonvader kijkt de boer verbaasd aan waarop deze meteen reageert: de kerk verbiedt televisie in huis......................
Deze anekdote kwam direct bij mij op toen ik enkele weken geleden het programma "nu we er toch zijn" zag, waarin Eddy Zoey de gastvrijheid van gemeentes test.
Hij was in Aagtekerke (ZLD.
Hij belt ergens aan en een vriendelijke dertigster doet open. Ze schrikt v.d. camera, maar is zeer welwillend en toont zich zeer gastvrij.
Doch Eddy en zijn team mogen niet naar binnen. Daarentegen neemt zij ze mee naar een caravan achter het huis, geeft ze daar koffie en leutert er vrolijk op los.
Wij hadden het al direct door: geen tv in huis.
Na lang praten komt de aap uit de zwarte mouw. "Van de kerk mogen wij geen tv in huis hebben".
Op de slinkse wijze waar Eddy zo goed in is, lukt het hem toch om een kijkje in huis te nemen, zij het op de zolder.
Dicht bij God.