Aangezien ik gek op anekdotes ben plaats ik het.
Margriet is wat ouder dan dan ik, maar haar ervaringen zijn voor mij heel herkenbaar.
Kralingers ademen dezelfde lucht in, maar de één blaast wat harder uit dan de ander. Dat maakt(e) dit "dorp" soms zo onuitstaanbaar, maar toch ook zo leuk en zeker interessant.
Waarde Ellen,
Heb weer zitten genieten en glimmen van en om je vertelsels.
Wat een vooruitziende blik hebben je ouders gehad je met zo'n naam te zegenen.
Wij gingen als kinderen naar zowel Sacre als Rembrandt, of dat iets met m'n vaders beroep te maken had weet ik niet. In ieder geval niet met welofnietkakzijn !
Maar ik had wel de Ryam agenda.....omdat mijn vader die uitgaf!
Ik zat op "Instituut Bender" (niet dat het iets geholpen heeft) een school met de BIJBEL. Daar viel niet te spotten met de lieve Heer , de Here God en Gristus. De Bijbel was heilig en leerzaam en werd derhalve ook gebruikt als middel je op het rechte pad te houden!
Dus strafwerk : Genesis overschrijven.
Ik weigerde dat omdat het Heilige Boek mijns inziens niet voor dat soort tuchtiging ingezet diende te worden.
De zaak escaleerde volledig en mijn vader werd op school ontboden.
Godzijdank een rechtschapen, erudiet , persoon die de opstelling van zijn dochter alleen maar kon toejuichen.
De wet van Archimedes die ik als alternatief toen 100 maal moest schrijven is ook de enige wet die ik tot op de dag van vandaag zo kan opdreunen. Dat maakt regelmatig diepe indruk op mijn gehoor die me meteen intellectueler inschatten. Is het toch nog ergens goed voor geweest !!!Goed, het beeld van de school is je nu duidelijk.
Zingend en biddend begonnen wij en eindigden wij de dag en net als heel gewone tieners plakten wij onze agenda's vol met de idolen van toen. En dat mocht dus niet.
De directrice haalde de agenda's op en deed het deksel van de kachel (ja, wij haddden nog zo'n grote zwarte kachel in de hoek staan) gooide al die prachtige plakwerken in het vuur en daar knetterden al onze idolen tot as.
Wij waren verbijsterd, en vol woede ging ik tussen de middag naar de uitgeverij om mijn gal te spuwen bij mijn vader. Hij luisterde vol begrip over zoveel onbegrip en gaf voor iedere leerling uit m'n klas een nieuwe Ryam agenda mee.
Ik zie nog het verbijsterde gezicht van de leerkracht toen we na de middagpauze allemaal triomfantelijk met onze nieuwe agenda voor ons zaten.
Of we naderhand weer geplakt hebben kan ik me gek genoeg niet meer herinneren (misschien wel bijbelse plaatjes) want ik heb een geheugen als een olifant.
groeten Margriet
Als dank heb ik een foto van de Avenue Concordia, anno 1944, geplaatst.
"Helaas Margriet, staat jullie huis er net niet op maar het haalt genoeg herinneringen op dunkt mij."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten