Dit is de laan waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. De laan, die ik vernietigend neersabel in mijn boek. De laan die ik nu vergeef en eigenlijk heel mooi vind. De laan die zoveel geheimen herbergt en waar zoveel is gebeurd. De laan der gemengde, ambivalente gevoelens. De laan waar ik nooit meer los van kom.
Die laan is tussen 1958 en 2006 uiterlijk wel veranderd, maar het blijft gewoon de Oranjelaan.
3 opmerkingen:
Leuk dat je gereageerd hebt en................... ja het roept ook bij jou gemengde gevoelens op.
Mag ik je even corrigeren w.b. die grote Snoek oftewel een Citoën DS.
Die was van de familie Been, die 2 huizen verder woonden.
Jullie buurman T.S. was veel te ouderwets voor zo`n moderne auto.
Die reed in een Engelse car, want hij was getrouwd met een Britse vrouw die heel deftig deed.
Volgens mij is het de melkboer op de foto, hoewel ik mij deze scène op de bok helemaal niet meer kan herinneren.
Ha, ha, ja Willemijn, ik herinner mij alles nog als de dag van gisteren. Hirdes was, in de ogen van de laan, heel modern. Zij reden beiden in een Saab, wat wij ook als futuristische voertuigen zagen. Onze ouders hadden geweldig contact. Jouw moeder kwam iedere zondag met het NRC-cryptogram, altijd rond het borreluur. Jouw vader stond altijd naar ons te gluren vanuit het keukenraam. Hij dronk melk uit het pak.
Lieverd,
Wij moeten elkaar heel snel weer eens in het echie zien en spreken, want alles valt op zijn plaats en wij kunnen hier eindeloos over doorgaan.
Als je dat wilt,................... mij heb je, maar niet meer via mijn blog want het wordt te persoonlijk en voor buitenstaanders niet interessant.
Dikke kus,
Ellen
Een reactie posten