19 augustus, 2006

Slibtong, dubbele tong, frambozentong, blauwtong.

De laatste jaren worden wij dagelijks via de pers geïnformeerd over de gezondheid van ons dierlijk voedsel. Ik bedoel vlees.
Nou ja gezondheid....de veestapel komt in het nieuws wanneer er een ziekte is uitgebroken.
BSE, mond-en klauwzeer, varkenspest, vogelpest, vogelgriep en nu blauwtong.
Ik hou van een biefstukje, varkenshaasje, eendeborstje en een lamskoteletje gaat er op zijn tijd ook wel in. Maar ik ben ook heel beïnvloedbaar. Nog vóór alarmfase roze is ingegaan laat ik het vlees, van de op dat moment zieke diersoort, mooi liggen.
De mosselen en de haring zijn ondermaats, de paling is een bedreigde diersoort en er zwemt geen vis meer in de zee. De kwekerijen verdienen aan de armoe van de vissers.
Mijn famueze, niet te overtreffen Tiramisu heb ik al in geen jaren meer gemaakt, vanwege de rauwe eieren.
Ik durf gewoon even niet meer, waardoor mijn man en zoon ernstig tekort schieten.

Hierbij doe ik nog een bekentenis: ik koop geen vleeswaren meer bij de slager, maar bij de supermarkt. Na twee keer geveld te zijn geweest door een campylobacter (kruisbesmetting), kom ik alleen nog maar bij de slager voor vers, nog te bakken/braden, vlees.
Heeft U een slager die na iedere handeling met rauw vlees of geld zijn/haar handen wast??
Nou... ik niet en ze kijken je verontwaardigd aan wanneer je het hen vriendelijk vraagt.
Thuis heb ik meerdere snijplanken en veeg ik mijn gewassen handen af aan keukenpapier.
Ja, na twee keer zo vreselijk ziek te zijn geweest, zit bij mij de angst er goed in.

Natuurlijk, we hebben het onszelf aangedaan. We zijn niet meer resistent en pakken bij het minste geringste een zonderlinge bacterie op. Leidingwater drinken in vele buitenlandse, zelfs Europese landen is taboe evenals het eten van rauwe groenten.
De legionella spookt ook in ons eigen land rond en eist slachtoffers.
In de jaren '60 ging ik met mijn familie altijd naar Italië met vakantie. Op de markt was het verse fruit niet te weerstaan, maar we mochten het nooit zo uit het vuistje eten.
De perziken en pruimen lagen er zo watertandend verleidelijk bij, maar mijn moeder was onverbiddelijk.
Alle fruit moest geschild worden.
Mijn moeder was arts en op de camping stonden regelmatig wanhopige ouders met zieke kinderen bij onze tent. Bijna allemaal maag-darmproblemen en bijna allemaal hadden ze ongeschild fruit gegeten of water uit de kraan gedronken.
Zelfs schepijs werd ons niet toegestaan.

De gevreesde Koude Oorlog is voorbij, maar de aarde is één grote gevechtsplaneet. Het is erger dan ooit tevoren, we leven in een schijnveiligheid.
De technologische vooruitgang heeft op alle gebied wonderen met zich meegebracht, de kennis is van een ongekende grootheid.
Maar de aarde is een tijdbom, ook op het gebied van de gezondheid.
Een pandemie van één of andere dodelijke ziekte wordt binnen niet al te lange tijd verwacht.
Voorspellen kunnen de geleerden, iets er aan doen is een ander verhaal.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Er zit veel waars in je verhaal, toch geloof ik dat de soep niet zo heet wordt gegeten als dat ie wordt opgediend. Natuurlijk, die resistentie is een probleem; dus wij zijn juist niet 'al te voorzichtig'. Meestal gaat dat goed, leve de bacterien; en soms niet. En dan, er zijn natuurlijk altijd mensen geweest (en blijven er) die gevoeliger zijn dan de ander. Ik ben 5 weken in Indonesie geweest, weinig of geen problemen gehad. Oh en, neem er 'n lekkere slok wijn bij; dat wil nog wel eens het verschil maken.

Ellen ten Bruggencate zei

Waar dacht je dat die dubbele tong op sloeg. Die soep eet ik kokend heet, zodat de bacterieën in ieder geval dood zijn.:)))
En zoals ik al schreef, bij mij zit de angst er goed in....maar dat is heel persoonlijk.