Gisteren was hij te gast bij P&W, om tekst en uitleg te geven van de door hem gevoerde actie. Onderstaande brief, die in de Volkskrant verscheen, schreef hij op persoonlijke titel.Topsporters,
Op 8 augustus aanstaande kijkt de hele wereld naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Peking. Eén van jullie zal de Nederlandse vlag voorbij de eretribune met Chinese regeringsfunctionarissen dragen.
Het verbaast mij al sinds de Spelen aan China werden toegewezen, dat er in Nederland zo bitter weinig protest is tegen het feit dat de Spelen worden gevierd in de laatste grote totalitaire staat die de wereld nog kent. Er zijn in China meer dan duizend concentratiekampen (eufemistisch ‘heropvoedingskampen’genoemd) in vol bedrijf. De vervolging van de Falung Gong Beweging heeft gruwelijke vormen aangenomen. Bovendien bemoeit de Volksrepubliek zich direct en openlijk met Tibet, Birma en Darfur, je hoeft geen winnaar van de Nationale Nieuwsquiz te zijn om te weten welk karakter die bemoeienis heeft.
Amnesty International, Human Rights Watch en alle mogelijke andere instanties publiceren dagelijks feiten over de Chinese ellende, en toch gaan wij daar ons best doen om het sportief en gezellig te houden. Ik schrijf ‘wij’, want ik voel me door jullie vertegenwoordigd.
Sinds ik mijn boze verbazing hierover uitspreek krijg ik, ook van sympathisanten, steevast dezelfde vijf argumenten voor ‘koest houden en meedoen’.
1: Wat ben je laat jongen, wat heeft het nu nog voor nut?
Ja, we zijn laat. Te laat voor een officiële boycot natuurlijk. Maar het is nooit te laat om je boos te maken. Veel van onze atleten moeten zich trouwens nog kwalificeren.
2: De openbaarheid van de Spelen is juist goed voor de mensenrechten in China, daarom heeft zelfs Amnesty niet gepleit voor een echte boycot.
Amnesty lijkt inmiddels nogal de smoor in te hebben dat ze zich in 2001, bij de toewijzing, hebben laten overtuigen door het IOC en de Chinese beloftes. Er is anno 2007 absoluut geen structurele verbetering in China gaande, daar zijn alle serieuze China-mensenrechten-watchers het over eens. Integendeel, er worden inmiddels protesterende Chinese burgers opgepakt en soms naar kampen gestuurd vanwege zaken die direct met de Spelen te maken hebben (huisuitzettingen en persvrijheid).
3: Sport en politiek moet je gescheiden houden.
Maar de toewijzing van het grootste evenement ter wereld aan Peking is niets anders geweest dan politiek. Sport en politiek raken per jaar meer in elkaars vaarwater. Sport is wereldpolitiek. Andersom helaas beslist niet.
4: China is veel te groot en te gecompliceerd om onze vorm van democratie te kunnen overnemen, en de Chinese burgers willen de Spelen zelf graag in huis.
Ja, dat is een argument. En wel precies hét grote argument van de Chinese regeringspropaganda. Natuurlijk is China groot en gecompliceerd, gelukkig hoeven wij hun problemen niet op te lossen. Wij moeten ons kwaad maken over het breken van de meest elementaire spelregels van de menselijke samenleving. En vriendjes worden met zo’n regime hoeft al helemaal niet.
Dat veel welvarende Chinese stedelingen voor onze camera’s enthousiast zijn over de Spelen, helpt hun landgenoten in de strafkampen en de slachtoffers van Darfur niet bepaald. Chinese slachtoffers, hun familie, dissidenten en ballingen maakten zich vanaf het begin kwaad over het teken van vertrouwen dat de Spelen voor het Chinese regime betekent.
5: De politici hebben gefaald,de zakenlieden drijven volop handel met China. Het is niet eerlijk de atleten nu de zwartepiet toe te spelen.
Dat is waar. Ik vind dat zelf het moeilijkste punt. Natuurlijk had eerst het IOC, en vervolgens de politiek de rug recht moeten houden, en China pas moeten ‘belonen’ met de Spelen als men er een fundamentele vorm van rechtszekerheid en vrijheid van meningsuiting had ingevoerd. Het is erg onaardig om nu aan jullie te vragen de kastanjes uit het vuur te halen, maar jullie zijn de laatste linie.
Overigens vind ik natuurlijk dat ook het zakenleven moet worden aangesproken op de handel met China en de voorwaarden waaronder die plaatsvindt. Maar de handel mag geen smoes zijn om dan maar niets aan de sport te doen.
Olympische Helden, wat vraag ik van jullie?
Lees zoveel mogelijk over de Chinese aanpak van oppositie en ‘staatsvijanden’. Lees het werk van de beroemdste dissident, Harry Wu. Lees de website van zijn Laogai (Chinese Goelag)-Research Foundation. Lees van mevrouw Xiao Rundcrantz, voormalig Officier van ‘Justitie’ in de Volksrepubliek, Mijn rode schaduw, thans in de betere boekhandel.
Als ook maar een van jullie, individuele of teamsporter, coach of jurylid, besluit niet naar Peking te gaan, ben ik dankbaar en is mijn missie geslaagd. Want reken maar dat zoiets heel hard aankomt.
Als thuisblijven (terwijl de hele wereld gewoon meedoet) letterlijk te veel gevraagd is, begrijp ik dat goed. Laat dan langs enige weg aan de Chinese gastheren merken, dat je hun manier van omgaan met hun eigen burgers en hun cynische steun aan de moordenaars in Birma en Soedan verafschuwt. Schrijf met z’n allen via Amnesty een brief, weiger mee te lopen bij de opening, draag een polsbandje, en bovenal: weiger je de mond te laten snoeren! Sluit je aan bij het initiatief van de Canadese schaatser en Darfur-activist Joey Cheek (die zelf niet naar de Zomerspelen hoeft, net als ik heeft hij dus makkelijk praten), op de website van zijn organisatie Where Will We Be? legt hij uit waarom elke atleet stennis moet maken. Inmiddels heeft Steven Spielberg, die nogal naïef had beloofd de openingsceremonie te regisseren, zich door Cheek laten overtuigen: hij zal geen voet meer in China zetten.
Als sporters elkaar steunen in zo’n kritische houding, zal het erg moeilijk zijn voor de autoriteiten, Chinese of Olympische, om straf uit te delen.
Olympisch sporten in Peking. Dat is feestvieren in een prachtig versierd huis. Maar in de kelder, waar we niet mogen kijken, zitten mensen om hun politieke of godsdienstige overtuiging gevangen. Onder de vloer wordt gemarteld en gemoord. Jongens en meiden, Fatima, Mia, Foppe, Pieter en Theo: feest niet mee. Niet binnen de lijnen en al helemaal niet in het Holland Heineken House. De Chinese organisatie wilde graag van te voren inzage in de teksten die Marco Borsato daar van plan is te zingen* of we ze even voor de politie in het Engels wilden vertalen. Wat hebben we gelachen om dat berichtje in de krant. Je kan het ook anders opvatten.
Sterkte en wijsheid, allen.
http://www.volkskrant.nl/opinie/article490957.ece
Meteen lees ik overal reacties, positief en negatief. Hij komt hier te laat mee, hij moet de omroepen er ook op aanspreken, hij is indertijd zelf met zijn cricketteam naar het omstreden Zimbabwe geweest, de OS moeten eens los gezien worden van politiek, etc.
Een sympathieke - waarschijnlijk kansloze - oproep. Van Muiswinkel geeft toe dat hij veranderd is en nu anders aankijkt tegen grappen die hij o.a. over Tibet heeft gemaakt. Ieder mens verandert. Dat komt ook door de tijd. Kijk naar Freek de Jonge.
De Olympische Spelen zijn sinds jaar en dag besmet door politieke toestanden in het land waar ze worden gehouden. Sinds 1972 is daar nog de vrees en dreiging van terroristische aanslagen bijgekomen. Politiekvrije Spelen?! Het is een utopie, waar alleen de grootste naïeveling nog in gelooft.
De onmenselijke levens - en arbeidsomstandigheden in China mogen niet genegeerd worden.
Maar................vraagt u zich iedere morgen bij het aankleden af, "is dit gemaakt door (kinder)slaven?". Waarmee ik wil zeggen: "bedrijfsleven en politiek, onderneem iets".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten