Zaterdag verloor ik dit sieraad. Waarschijnlijk zat het slotje niet goed dicht.Enfin, ik ben boodschappen gaan doen.
Toen ik thuis weer achter mijn laptop zat en mijn man mij liefdevol een nekknuffel gaf, merkte hij het op. 'Je had vanmorgen dat nieuwe hangertje toch om '.
Met schrik greep ik naar mijn kale hals. Ik voelde een versnelde hartslag in mijn slokdarm dreunen.
Inmiddels waren de winkels dicht en was het te donker om de straten af te snuffelen.
Manlief probeerde mij te kalmeren, maar mijn dag was bedorven. Ik baalde 16 uur als een stekker.
Rotterdam centrum op zondag in de uitverkoopmaand is een gekkenhuis. Toch moest ik nog wat boodschappen doen.
Onwillekeurig liep ik met mijn neus over de grond, waardoor ik regelmatig tegen iemand opliep. God, wat wordt er veel op straat gespuugd!
Ik gokte en liep linea recta naar de klantenservice van - de door mij bezochte - Albert Heijn (Lijnbaan).
'Hoe ziet het collier eruit, mevrouw', vroeg de alerte juffrouw alvorens in de 'gevonden voorwerpenbak' te graaien. Mijn gedetailleerde beschrijving had succes.
Ze viste mijn ketting - ongehavend - eruit.
Ik was dolblij en verbaasd tegelijk. En dat laatste ergert mij enorm.
Blijkbaar was ik veel meer dan alleen een kettinkje van € 25,- kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten