Mag ik 't zout even?

Laten we er weer eens een restauranttest tegenaan gooien.

Nieuwkomer SWEET BALI - Karel Doormanstraat.

Het zag er veelbelovend uit.

Helaas.

Zelden heb ik zo'n smakeloze hap gegeten als hier.

De saté was niet gemarineerd, het verschrompelde vlees en de groenten waren niet gezouten.

Op tafel stond geen zout of peper.

Laat staan sambal of ketjap.

Wel veel bediening.

Te veel. Waardoor coördinatie ontbrak.

Onnodig, want Sweet Bali zat allesbehalve vol.

Dat zal zo blijven als het eten niet pedis, maar pet is.

Volgende keer maar weer naar de Satébar, waar het altijd druk is.

Maar die is dan ook goed.

************

PRIKkelbaar

*********************************
Ach wat jammer.
Na vijf maanden zonder pijn geweest te zijn gaat het begin maart weer fout in of met mijn rechterschouder. Ik kijk het even aan: neem pijnstillers, ontstekingsremmers en spierverslappers.

Uiteindelijk maak ik toch een afspraak, de zoveelste, bij de orthopeed.
Mijn wispelturige orthopeed, die ik technisch fantastisch vind - maar communicatief een botterik. Als ik geschoffeerd wordt, mag ik daar dan niets tegenin brengen?!

Met grote angst en tegenzin begeef ik mij naar de poli orthopedie.
Angst omdat L. de vorige keer heeft gezegd dat hij bij terugkeer van de klachten gaat opereren. Geen injecties meer want van te veel spuiten worden de pezen slap.
En ik had er al twee gehad (en twee van de huisarts).

Op de gang zie ik al in wat voor stemming L. is. Rode kop, gehaast, geïrriteerd en kortaf tegen personeel en patiënten. Sommigen zijn bang voor hem, bekennen ze in de wachtkamer.
Ik niet, al vind ik zijn onvoorspelbare buien uiterst onplezierig. We kennen elkaar al jaren en tutoyeren elkaar.

Hij komt sissend de behandelkamer binnen en vergeet bijna mij de hand te schudden. Hij duikt in mijn status, maar neemt niet de tijd om te lezen.

Hoe gaat 't?
'Niet goed zou ik zo denken.' Ik lach.

Nee, da's waar - anders zou je hier niet zijn.
Maar hij ontdooit niet.

'Heb ik je aandacht?'
Hij kijkt me verbaasd aan. Ik ben een en al aandacht.

'Heeft de bursitis calcarea ook met de pezen te maken?'
Jazeker.

'Alle pezen doen pijn. Zelfs de geopereerde, voormalige snapping fingers snappen weer. Volgens de dermatoloog hebben mijn huidklachten van alles te maken met de slechte pezen.'
Wil je soms naar een reumatoloog? Onzin.

Ik trek me de belediging aan het adres van de dermatoloog aan.

'Nee, tuurlijk wil ik dat niet. Maar de operatie dan?'
Ik ga heus niet zomaar opereren.

Mijn mond valt open. Ik zwijg, want ik wil ook helemaal niet geopereerd worden.
Maar enige houvast wil ik wel en niet een dokter die iedere keer iets anders zegt.

'Je hebt een brief van de dermatoloog gekregen. Al jaren geleden.'
Huh? Waar dan?

Hij kan 't zo snel niet in de status vinden. Kan ik nu niets mee - heb ik geen tijd voor.
Ik ga je weer een prik geven. Je hoeft je geen zorgen te maken.

'Ik hoef mij geen zorgen te maken? Ook niet als de - door jou - geopereerde linkerschouder weer opspeelt?'

Hij kijkt me verbaasd aan. Huh? Geopereerde schouder?

De prik moet de pijn stillen maar kan niet mijn mond snoeren.
******************************************************************************

Met lijn 25

Van Barendrecht naar huis.

Over de A29

"Gaan jullie nou nog verhuizen?"

Die vraag wordt ons regelmatig gesteld. En terecht. 

Toen wij in 2007 (hals over kop) onze woning in Kralingen moesten verlaten omdat de kopers er binnen een maand in wilden, betrokken wij "tijdelijk" dit huurappartement. Ter overbrugging, zeg maar.

Vier jaar verder is het nog steeds tijdelijk. Sommige dozen staan nog ingepakt.

Wij zijn tussen 1976 en 2007 voor -en vanwege de werkgever zeven keer verhuisd. Daardoor is er een soort onverklaarbare onrust aan ons blijven kleven.

Na een paar jaar moeten we weer weg.

Nu is een koopwoning fiscaal natuurlijk aantrekkelijk en zijn centjes op de bank misschien heel onverstandig. Maar wat als je het nou heel erg naar je zin hebt in die huurflat?

Op de "Klootjessingel" stoppen alle trams en bussen. Onder de "Klootjessingel" raast de metro.

Het liefst tram ik. Dan zie ik nog eens wat.

Vandaag moest ik naar de orthopeed.

Gezien de lange wachttijden in Ikazia kwam de assistente met een mooi alternatief: de dependance in Barendrecht (Carnisselande).

"Lijn 25 stopt er voor de deur," zei ze.

"Lijn 25 stopt ook voor mijn deur," zei ik.

Van deur tot deur in dertig minuten.......

.......en in beeld.

***********************

Hilarisch

Verder was het een bedroevend slechte uitzending.

Ben benieuwd hoeveel €€€.€€€ ze zijn misgelopen door die giga-storing bij T-Mobile. ********************************************************************************************

Hardop nadenken

********************************************

Een boodschap die mijn moeder me heeft meegegeven: laat dingen nooit gebeuren zonder erover na te denken.

"Is dit goed. Ben ik het hier mee eens? Nadenken, Ellen - blijf nadenken."

Zelf hoefde ze - na het bombardement op Rotterdam - niet lang na te denken. "Het was niet goed. Ik kon niet werkeloos toezien. Ik pikte die bezetter niet"

Ze ging in het verzet.

Afgelopen week aten we met levenslange vrienden (van mijn ouders) - C. en B.

Als kind hebben zij gruwelijke jaren in een Jappenkamp beleefd. Hun beide vaders stierven in het kamp.

Aan tafel hadden we het over DE oorlog. Over goed en fout. Over moedig en laf. Over wat er nog over is van die zwaarbevochten vrede.

C. herhaalde (zonder dat hij dat wist) wat mijn moeder mij had geleerd: nadenken. Is dit goed? Ben ik het hiermee eens?

Nu dan: laat mij eens hardop nadenken.

Een sprongetje in het verleden:

De Russen bezetten Afghanistan (1979 - 1989).

Het Islamitische verzet (Al Qaida) werd gesteund door het Westen, met name de VS.

De Russen vertrokken en Afghanistan werd een islamitische staat.

Toen kwam 9/11 - de dag die alle volgende dagen van ons leven veranderde. Mijn verstand stond die dag even stil - dus van nadenken kwam niet veel.

En nu:

Kijkend naar het journaal probeer ik na te denken.

Ik zie rebellen die Live Risk spelen. Ze weten niet eens hoe ze een geweer moeten vasthouden en schieten elkaar (per ongeluk) overhoop of uit de lucht. Maar dat wapen geeft hen macht en lef.

Ondersteund door de RAF weten ze nu landje terug te veroveren. "Dappere" generaals van het regeringsleger lopen over naar de opstandelingen.

Er wordt in de camera geschreeuwd en flink gedaan, nu (met NAVO-hulp) het tij gekeerd is.

Allah wordt bedankt.

Ik denk na wanneer ik in de onbetrouwbare ogen van de Libiërs kijk. Kadaffi-aanhangers of rebellen - ik geloof geen woord van wat ze zeggen.

Trouwens: is het nou Kaddaffi, Kadhafi, Khadaffi, Kaddafi, Khaddafi, Gaddafi, Gadaffi, Quadhafi of Ghadaffi?

En hoe gaat 't verder als Kadaffi inderdaad verdwijnt?

Ik denk na.

De toegestoken hand zal uiteindelijk afgehakt worden. Dat vrees ik.

Welke opstandige natie volgt het voorbeeld van de Libiërs? Gaan we die ook helpen?

En dan minister Hillen en dat mislukte reddingsplan.

Ik denk erover na, maar weet er te weinig van. Evenals de Tweede Kamer trouwens, want dat Hillen geen openheid van zaken geeft is mij wel duidelijk. Maar knullig komt het wel over.

En dan nog een keer minister Hillen en zijn berooide departement.

De veldflessen kunnen niet eens meer gevuld worden. Defensie is blut.

De Nederlandse bijdrage in de aanval op Libië klinkt als een boodschappenlijstje van iemand die nog €2,50 in de portemonnaie heeft.

"Doet u mij maar een half ons leverworst en 35 gram gehakt."

Wat weet ik in godsnaam van de binnenlandse politiek van Tunesië, Egypte, Oman, Libië, Yemen en welke opstandige landen er nog mogen volgen?

Ik denk erover na. Zeker.

Zoals ik ook nadenk over Pakistan en Afghanistan - de thuishavens van Al Qaida. We zijn toch in Afghanistan om de bevolking te beschermen tegen Al Qaida?

Een vroegere medestrijder aan de kant van de islamisten in Libië vertelt CNN openlijk dat Al Qaida gebruik zal gaan maken van het machtsvacuüm dat zal ontstaan in de Libische burgeroorlog.

Ik denk heel lang na, want dit wordt ingewikkeld.

We vechten in Libië dus met Al Qaida en in Afghanistan tegen Al Qaida?

Chaotisch stukkie?

Klopt.

Heeft u een ander beeld van de wereld anno nu, laat het mij dan weten.

Ook daar wil ik graag over nadenken.

***********************************************************

Natuurramp: ramp voor de natuur

Raising Islands--Hawai'i science and environment

THE source of news about science and the environment as they relate to the Hawaiian Islands, hosted by veteran science reporter Jan TenBruggencate. Issues covered include archaeology, astronomy, botany, climate science, conservation, efficient transportation, geology, marine sciences, sustainability and zoology, with occasional forays into other areas, including traditional navigation and canoe voyaging.

Tsunami death toll at Midway alone: more than 110,000 albatrosses

Federal wildlife officials are now estimating that more than 110,000 albatrosses were killed at Midway Atoll alone, from the tsunami waves that swept across nesting areas March 11.

“Surveys of the Refuge reveal that more than 110,000 Laysan and black-footed albatross chicks – about 22 percent of this year’s albatross production – were lost as a result of the tsunami and two severe winter storms preceding it in January and February. At least 2000 adults were also killed,” said the U.S. Fish and Wildlife Service, in an emailed statement.

(Image: Total losses at Laysan Island are not known. This image, taken before the Laysan federal wildlife crew was evacuated, displays some of the impact. The team reported that the entire coast was inundated by the tsunami, in many cases well into the vegetated areas. The debris includes remains of a research station that was overwashed. Credit: USFWS Pacific.)

Four major waves crashed through Midway Atoll, entirely overwashing small Spit Island, and partially overwashing Sand and Eastern Islands. The albatross are ground-nesting birds. Only four chicks remain on Spit, which once held nearly 1,500.

Immediately following the tsunami, Refuge staff estimated tens of thousands of albatross chicks had been lost, along with about 1000 adults. After initially concentrating on freeing approximately 300 entrapped or waterlogged birds with assistance from a small group of visitors there participating in a natural history tour, and waiting for danger from the tsunami to pass, biologists turned their attention to surveying the damage. “The results were both startling and disheartening,” Stieglitz said. 

“This tsunami was indeed a disaster at many levels, including for wildlife.” bron.
********************************************************************************************

Familiegeschiedenis

In 1885 vestigde zich in Broek op Langedijk Albertus ten Bruggencate (mijn overgrootvader). Hij was 23 jaar oud en afkomstig uit Almelo. Zijn reden om hier te komen zal zijn aanstaande vrouw Maartje Bak zijn geweest. Albertus was vrachtschipper. Zijn vrouw dreef een kruidenierswinkeltje.

In februari 1889 werden Albertus en Maartje de ouders van een zoon, die ze ook Albertus noemden. Deze zoon zou aanvankelijk ook vrachtschipper worden, maar in mei 1919 kreeg hij de mogelijkheid om de sluis in Broek te pachten. In die tijd was sluiswachter zijn best een lucratieve bezigheid. Een honderd schuttingen per dag was geen uitzondering en Albert stond dag en nacht klaar.

De passerende schippers, hadden vaak winkelwaren nodig. Albert ten Bruggencate voorzag hierin. Daarnaast voorzag hij ze van olie, smeermiddelen en andere scheepsbenodigdheden. Op een groot bord prees hij zijn waren aan.

Albert was een goed zakenman en kon aardig opspelen als iemand niet op tijd betaalde. Daarnaast had hij er echter oog voor dat een klant echt niet kon betalen. Dan was hij niet te beroerd om mee te denken aan een oplossing. Een in het oog lopend iets was Alberts T-Ford, die 'de hoge hoed' werd genoemd.

bron

*********************

Uurtje erbij

Mijn muziek

Rednecks
**********************************

TV-TIP

Downton Abbey

Brits kostuumdrama over het leven van de familie Crawley en hun bedienden in een Engels landhuis aan het begin van de 20ste eeuw.

Zaterdag start deze prachtige serie om 21.15 uur op BRT 1
******************************************************************************

Oorlog in beeld

***************************

De pornografie van de NRC

‘Journalisten en hoofdredacteuren zouden er goed aan doen de werkelijkheid niet te behandelen als een pornofilm waaraan de consument zich als een volleerde gluurder kan verlustigen’, schrijft Arnon Grunberg vandaag op de voorpagina van de Volkskrant. NRC Handelsblad, zo zei een vriend van hem, zou het nieuws over de oorlog in Libië op zijn website ‘met nauwelijks verhulde geilheid’ brengen.
De analyse verwondert mij.  En maakt mij zelfs een beetje boos. Want ze is nogal makkelijk. De websites van NRC Handelsblad, en die van vele andere kranten in binnen- en buitenland, proberen zo snel en goed mogelijk ‘op’ het nieuws te zitten. Dat van de opstandelingen op het Tahrirplein, dat van de stuntelige actie van de Nederlandse militairen op het strand van Sirte, dat van de tsunami in Japan, dat van de bombardementen op Libische doelwitten, dat van…
Lees verder

Aan de reacties op dit artikel van NRC's hoofdredacteur te zien ben ik niet de enige die het oneens is met Vandermeersch.
Oorlogsverslaggeving is iets anders dan "The Longest Day." Maak er geen schouwspel van.

En dan nog wat. Er is geen hoofdredacteur die zo vaak en zo graag in DWDD zit als Peter Vandermeersch.

Ook dat is een soort van geilheid.
****************************************************

Fashion online 20

Ik kan er niet op lopen.

Gelukkig maar,

want ik kan het ook niet betalen.

Maar kijken kost niets: GUCCI

*****************

Oh de parfum

Deze fles met een luchtje heb ik in de lucht gekocht en niet in de Duty Free Shop (DFS).

Waarom?

Omdat het in de lucht veel goedkoper is.

Moeten ze natuurlijk wel hebben wat je zoekt.

Neem nou deze fles met een luchtje.

Kost bij de Bijenkorf €67,-

Kost in de DFS van Atlanta $67,- (ca. €50,-)

Kost in het vliegtuig $58,- (ca. €43,50)

Nu zocht ik online naar prijzen en ontdekte beslist.nl waar mijn luchtje wordt aangeboden voor €50,22. Ik ken de site niet en kan dus geen veiligheid garanderen, maar dat parfums online beter geprijsd zijn dan in reguliere parfumerieën lijkt me evident.

Terug naar Duty Free.

Ook andere producten bleken aan boord veel goedkoper dan in de winkel op het vliegveld.

Zo kostte een slof sigaretten aan de grond $36,-, terwijl ik er in de lucht $31,- (ca. €24,-) voor betaalde.

Keep in mind dat ik het wel over transcontinentale vluchten heb.

Het luchtruim van Europa is lang zo prijsvriendelijk niet.

*************************

Elizabeth Taylor 1932-2011

Ze was voor velen een icoon.

Zelf ben ik nooit echt flabbergasted geweest van de vandaag overleden Elizabeth Taylor.

Maar als ik een film moet uitkiezen waarin ik haar acteertalent echt kan waarderen, dan is dat Giant.
Mede dankzij haar tegenspelers Rock Hudson en James Dean staat deze film uit 1956 hoog op mijn lijstje van favoriete films.

Trouwens: de film is in zijn geheel te downloaden van You Tube.
***************************************************************************************

Kralingse Plas

TV-TIP

Vanavond om 20.40 uur op Canvas. Fantastsch acteerwerk!

Adieu

tot...................................

*****************

NRC nee

                  

05 maart, 2011

Aanbieding Twee maanden geleden zeiden we NRC Handelsblad op.

Waarom?

Te dure krant. En volgens P. kwalitatief achteruit gehold.

Zelf volg ik het nieuws via het internet: prettig met links naar andere bronnen en altijd vers.

Vandaag ben ik gezwicht voor de volgende aanbieding:

De vernieuwde NRC vier maanden gratis.

Nou ja - gratis.

Ik betaal voor de zaterdagkrant. Die kost €3,20.

€3,20!!

******************

Dat schreef ik toen.

Waarom zou 't ook goed gaan? 

Zaterdag ontving ik een acceptgiro. Niet voor de afgesproken vier maanden (circa €52,-).

Nee, ik werd aangeslagen voor maar liefst €91,50!!

Wat zijn dat voor onfrisse praktijken?

Ik hing meteen aan de bel, maar natuurlijk was de klantenservice al dicht.

Dus stuurde ik een e-mail - vanmorgen gevolgd door een telefoontje.

Het kostte me moeite beleefd te blijven. Telefonisch is mij toegezegd dat het abonnement van de baan is, zoals ik in mijn e-mail had verzocht.

Nu is het wachten op de schriftelijke bevestiging die mij is toegezegd.

En maar klagen dat het zo slecht gaat in krantenland.

Vooral zo doorgaan, denk ik dan.

*********************

Arme Jack

*****************************

ROTTERDAM - Acteur Jack Wouterse heeft spijt van zijn uitlatingen over hondenpoep in het Rotterdamse Vroesenpark. Nu gaat hij een filmpje maken.

Zo meldt het AD Rotterdams Dagblad.

De acteur neemt het voorstel van de Rotterdamse PvdA-politicus Peter van Heemst over en is van plan een filmpje te maken waarin het werk van de stadswachten op genuanceerde wijze wordt belicht.

Het moet een filmpje worden à la Ik ben Rotterdammer. Dit is een serie portretten van kinderen die is uitgezonden op RTV Rijnmond. De acteur wil voor het filmpje 'geen rooie cent hebben'. AD artikel

Arme Jack Wouterse, ik mag hem zo graag. Niet alleen is hij een groot acteur - ook is hij een aardig mens.

Hij is uit zijn vel gesprongen en daar kan ik nog inkomen ook. Waarschijnlijk word ik ook razend als het bloed zo onder mijn nagels wordt gehaald.
Ja, hij heeft verkeerde dingen gezegd en van die vermeende kamikaze actie weet ik het ware niet.

De acteur en zijn vrouw, artistiek leider Alize Zandwijk, hebben Rotterdam als hun domicilie gekozen. Beiden zijn verbonden aan het RO Theater.

Het is even wennen. Rotterdam heeft gekozen voor veel blauw op straat. In Amsterdam ligt dat eventjes anders.

Maar dat Leefbaar Rotterdam Jack achter de tralies wil(de) hebben gaat mij echt veel te ver.

Hij moet nu (waarschijnlijk tegen zijn gevoel in) een soort promofilmpje maken over/voor de Rotterdamse stadswachten. Jack doet alles om zo snel mogelijk te ontwaken uit deze nachtmerrie.

Uit de hondepoep en door het stof - maar zo snel mogelijk op de planken met SLAAF in "de weken van de waanzin."

Hoeveel waanzinniger dan afgelopen week kan het voor Jack Wouterse worden?
********************************************************************************************

Hockey

We gaan, als het weer 't toelaat, graag naar een hockeywedstrijd.

Tophockey wel te verstaan.

"Vandaag speelt Rotterdam thuis tegen Den Bosch," lees ik hardop van internet.

Voor Dames 1 tegen HGC zijn we helaas te laat.

De zontribune zit afgeladen vol.

We zien een spannende wedstrijd. Niet subliem, maar er wordt keihard voor de overwinning geknokt en na zeventig bloedstollende minuten lopen de Rotterdammers met een 3-2 zege van het veld af.

Hoofdklasse hockey is topsport. Alle sportliefhebbers (ook zij die niets met hockey hebben) weten dat.

Er is geen teamsport dat het internationaal zo goed doet (en heeft gedaan) als hockey.

Spelers worden tegenwoordig betaald en dat houdt in dat veel clubs versterking uit het buitenland halen, veelal internationals.

Eén ding verandert nooit: de sfeer. Die zou ik willen omschrijven als gemoedelijk chaotisch en is typerend voor het hockey.

Het herinnert mij aan de jaren dat mijn echtgenoot in "het eerste" speelde.

Ook vandaag is de stemming op de tribune en langs de zijlijn opperbest:

- uitgespeelde elftallen zitten te bieren met of zonder hun tegenstanders

- een dweilorkestje moedigt de wedstrijd muzikaal aan

- honden lopen vrij of aangelijnd rond en zijn niemand tot last

- liefhebbers van de sport (groot en klein) zijn het nooit met de scheidsrechters eens als die tegen hun club fuiten en laten dat prettig luidruchtig horen

- kinderen zijn (vanaf dat ze kunnen lopen) onvermoeibaar met bal en stick in de weer.

(((Die kinderen hebben het hockey-gen van hun ouders geërfd. En die ouders van hun ouders, enzovoorts - etcetera.

Ik herinner me Teun de Nooijer als klein ventje aan de zijlijn bij Alkmaar. Tot aanmoedigen van zijn vader kwam het niet. Teuntje was druk aan het oefenen met zijn eigen hockeystickje.)))

Vlak voor rust wacht een honderdtal kinderen ongeduldig op het fluitsignaal van de scheidsrechter.

Ze weten niet dat er zoiets bestaat als "extra/blessure tijd" en beginnen in koor met de klok mee af te tellen.

Dan stromen ze - nog voordat de spelers van het veld af zijn - met stick en bal de kunstmat op.

Hockeyers hebben geen sterallures. De heren van Rotterdam en Den Bosch laten geen onvertogen woord vallen als ze zich (door de kindermenigte) een weg naar de kleedkamers proberen te banen.

Ziet u dat gebeuren in de Arena of De Kuip??

****************************

Rob Roy

Wie is Rob?

Wie is Roy?

Who cares.

Het glas bevat Rob Roy, een heldhaftig drankje.

***********************

Voorjaar in Zeeland

Huisje luchten - voor de eerste huurders,

zelf luchten,

en

blauwe luchten.

Balletconcert 2

Balletconcert

Vanavond hadden we weer een bijzonder programma - uitgevoerd door het Rotterdams Philharmonisch.

dirigent Ilan Volkov

 viool Frank Peter Zimmermann

Debussy Jeux

Szymanowski Eerste vioolconcert

Prokofjev Suite Romeo en Julia

Een meesterlijk concert - ik kan niet anders zeggen.

*********************

Kwestie van woorden

******************************************************
Theodor Holman in De Groene Amsterdammer.

Kopvoddentaks, dat kan toch niet.

Wanneer ik zoiets hoor, weet ik nooit precies hoe ik moet reageren. Toen ik voor het eerst het woord 'kopvoddentaks' hoorde, moest ik lachen. Ik snapte heus wel meteen dat het woord 'niet kon', maar ik vond het ook wel een grappige vondst. ('Het is helemaal niet grappig! Het is mensonterend, walgelijk, discriminerend en racistisch!')

Het is bij mij meer lafheid dat ik zo'n woord nooit zal gebruiken, dan fatsoen. En ook speelt mee dat ik denk dat wanneer ik zo'n woord gebruik het de aandacht afleidt van wat ik werkelijk zou willen zeggen. Bijvoorbeeld: weg met alle religies! Of: weg met God of Allah. Of: geen religie in de openbare ruimte. Nu speelt er bij 'die hoofddoekjes' (is dat beter, vraag ik me trouwens af) nog iets anders mee, en dat is dat het mij niet kan schelen hoe mensen gekleed gaan. Ik wil dat alleen wel belachelijk kunnen maken. Moslim of niet, ik vind iedereen - ook mijn moeder toen ze nog leefde - er met een hoofddoekje volstrekt belachelijk uitzien. En als die hoofddoek om religieuze redenen gedragen wordt, dan kan dat niet flink genoeg belachelijk worden gemaakt!

Wat je wel hoorde, was dat 'kopvod' zo mensonwaardig was, omdat je moslima's ging vergelijken met dieren, want dieren hebben immers een kop en mensen een hoofd.
Natuurlijk wil je, als je tegen die hoofddoek bent, de dragers ervan met dieren vergelijken. Ik vind, wanneer het bijvoorbeeld om politiek handelen gaat, Job Cohen een seniele oude aap, Hans Hillen een schele walrus, en Gerd Leers iets heel glibberigs waarvan ik de naam nu niet weet, maar zo'n beest dat stinkt naar pis en sperma, en inderdaad lijkt op een lul, maar dan in de hoedanigheid van een reptielachtige vis. Heel erg mensonterend allemaal (hoop ik) maar ik schrijf dat echt met genoegen op, en ik zie niet in wat daar zo kwalijk aan is.
Lees verder
**********************************************

Vliegverbod

Het baart me zorgen dat Europa niet unaniem dit besluit heeft genomen, maar een aanval op Libië lijkt onvermijdelijk. Hopelijk niet te laat.

Ik denk aan die januarinacht in 1991 - toen we in pyjama voor de buis zaten. Het Midden-Oosten is dichtbij.

 En ik denk aan Arnold Karskens, die ons vanuit Tripoli op de hoogte houdt.

Stay safe, Arnold!

*******************

Pieter Baan van de baan

***********************************************
Robert M., de hoofdverdachte in de Amsterdamse zedenzaak, stond vandaag voor het eerst voor de rechter.

Iedere dag horen we meer gruwelijke details over wat deze man met baby's en kleine kinderen heeft gedaan. Of ik alle ins en outs van deze rechtzaak op de voet ga volgen?
Nee: dat kunnen maag, noch zenuwgestel aan.

Verdachte M. heeft al de nodige bekentenissen afgelegd, maar blijkbaar behoor ik - volgens advocaat Anker (maar ik weet niet welke) - mijn oordeel voor me te houden. Hij is niet schuldig tot het tegendeel bewezen is.

Ondertussen weet Robert M. een eventuele TBS (de zwaarste straf die er is) te ontlopen door een psychologisch onderzoek te weigeren. Anker zegt hem dit niet te hebben geadviseerd.

Nee, maar het tegenovergestelde doet hij ook niet - waardoor Robert M. zo rond zijn veertigste weer vrij man zou kunnen zijn.

Om geen precedent te scheppen zal de rechtbank iets uit de hoed moeten toveren waardoor ze in december of januari toch de uitspraak kan doen die een misdadiger van dit kaliber toekomt.
*****************************************************************************************************

ZuivEL

Friesland is mooi. Er zouden alleen geen Friezen moeten wonen.

Het komt niet uit mijn mond, maar was een reactie van iemand die met ons te doen had.

We hebben er twee jaar gewoond.

Een ervaring - laat ik 't daarbij houden.

Eén lekkere herinnering nam ik mee naar Rotterdam: de vla van Friesche Vlag.

Heerlijk.

Het deed (en doet) me aan oma's vla uit de fles denken. Die zette ze omgekeerd in een houder om uit te lekken.

Ik zag de gele pap langzaam tegen het glas een weg naar de hals zoeken.

Kans om het schaaltje te bereiken kreeg het niet.

En thuis hadden we de flessenlikker waar mijn moeder altijd nog een bakje mee wist te vullen.

Daarna mocht ik likken.

En mijn blouse kon meteen in de was.

Ik fiets eens per week naar Van Yperen, onze "oude" buurtsuper in Kralingen, om zuivelproducten te kopen.

Gisteren stond ik op het punt op mijn fiets te klimmen toen ik een bekende stem achter mij hoorde.

"Hee, Ellen - doe jij hier je boodschappen?"

Een goede bekende liep een stukje met me mee.

Ik vertelde dat ik speciaal voor Friesche Vlag naar Kralingen kwam.

Hij lachte me nog net niet uit - maar zei wel dat het onzin was. Friesche Vlag en Campina (vind ik niet lekker) zijn één en mijn vriend wist me te vertellen dat alle vla uit dezelfde machine komt.

Daarna kreeg ik van de zuivelkenner een uitleg die ik liever niet had gehad.

En hem geloven deed ik pas nadat ik beide merken getest had. Nou ja........ nadat P. ze (blind) geproeft had.

Het ging bij de test niet om lekker of niet lekker. Smaken verschillen.

Verschil is er!

In dikte, in kleur en jazeker - ook in smaak.

De familie Van Yperen zal blij zijn met de uitkomst van mijn vla test.

*********************

Matten

*******************
Een aardbeving, een tsunami en nu een dreigende kernreactor.
De opstand in Tunesië ben ik alweer vergeten.

Een tsunami heeft hele steden weggevaagd.
Ik zie huizen als lucifersdoosjes wegstromen en ergens in het kolkende water uit elkaar vallen of tegen een ander drijvend element te pletter slaan. Luciferhoutjes stromen verder.
De beelden doen me denken aan de special effects van een rampenfilm als bijvoorbeeld Dante's Peak.
Hoe is het nu in Egypte?

In een kerncentrale proberen tientallen techneuten een heel andere ramp, die van een radioactieve uitbraak, te voorkomen. Ook zij vechten met water: koelwater dat koel moet blijven.
En in Libië is de lente van korte duur geweest.

En dan is daar De Rijdende Rechter die (altijd lachend) een oordeel moet vellen over een schutting wat geen schutting is.

Over een hekwerk dat te hoog is.

Over rieten matten die weg moeten omdat ze lelijk zijn.

En over een erfgrens.

Erfgrens:

Japan is 2,4 meter verschoven.

*****************

Tulpentest

Een Amerikaanse vriendin die mij een lesje tulpen houden denkt geven?!

Veel gekker moet 't toch niet worden.

Zij had van een andere vriendin tien witte tulpen gekregen. Die hadden een godsvermogen gekost (Florida) en moesten extra lang staan - dankzij ........................een cent.

Nu ken ik die trucjes met bloemen. Seven up, bleekwater, weinig water, lauw water, speldenprik onder de kop, vaas niet met afwaszeep schoonmaken, enzovoorts, etcetera.

Tulpen zijn rare bloemen. Ze groeien razendsnel in de lengte en als de bloem zo wagenwijd open staat vind ik er al niets meer aan.

Ik houd van een dichte tulp. Dus snijd ik ze extreem kort af en zet ze in een nauwe vaas.

Over het resultaat ben ik tevreden, al staan ze nooit langer dan vijf dagen.

Terug naar het centenfabeltje. Want inmiddels weet ik dat het niet meer dan dat is.

Men neme twee vazen (bovenste foto) - één met muntje en één zonder. In elke vaas zet je drie bossen tulpen.

Beide boeketten krijgen evenveel licht en water.

Het resultaat na zes dagen is verbluffend.

De tulpen van de kweker in Kerkwerve (Schouwen-Duiveland): zo sterk heb ik ze nog nooit gehad.

**********************  

laptOP

De titel doet vermoeden dat ik mijn oude laptop heb opgelapt.

Helaas.

Na een afwezigheid van vier weken heeft het acht jaar oude machientje geen puf meer. Hij was al langere tijd levensmoe, maar ik kon het geduld wel opbrengen.

Nu moet ik minstens tien minuten wachten totdat er een programma of bestand geopend wordt.

Mijn laptop is OP.

Sommige letters zijn verdwenen.

Acht jaar geleden kocht ik deze laptop met het "sigarettengeld" dat ik in een jaar gespaard had. 

Ik was gestopt met roken en dit was mijn beloning: een laptop.

Het lukte niet om de harde schijf te formatteren en ik had geen zin om een vernietigingsschijfje te maken.

Dus heb ik 'm uit elkaar gehaald.

Volgens mij heeft niemand er zo iets aan.

Ik in ieder geval niet.

*******

3/11

Gisteren heb ik de hele dag aan neef Jan Tenbruggencate gedacht.

Hij woont in Lihue op Kauai (Hawaii).

Vannacht had ik op Facebook even contact met hem:

Hi Ellen.

Let me try this in Dutch. Wij woonen op hoog grond. Alles is fijn. Our island had some damage, but nothing remotely like Japan's devastation. We are just suffering from lack of sleep, because there was much work to do before the waves arrived between 3 a.m. and 8 a.m.

 Vervolgens durfde ik te vragen (terwijl hij bekaf was) of hij een korte impressie kon geven van die chaotische, onzekere dag.

Jan is journalist en schrijver, dus die draait daar zijn hand niet voor om.

"We have been through this before. First reaction is a sigh.

A lot of hard work. Make sure your home is safe, or prepare to evacuate. If it's safe, make sure you have emergency supplies in case power, water, communications fail. Gas in the car, batteries, fill the bathtub with water for drinking. Call friends on the coast to be sure they know. Check with things for which you are responsible.

I serve on the board of directors of our electric company, so see what their needs are.  

The biggest physical job for me was to help our outrigger canoe club move a dozen 45-foot, 400-pound canoes, in the middle of the night, out of the danger zone. 

Meanwhile, staying alert to the progress of the series of waves across the Pacific. How big were they at Guam, how big at Wake Island, how big at Midway Atoll, and what are the deep-sea tsunami buoys reporting.

And finally, when the danger is past, assess the damage, review the emergency planning, and all the rest."

*****************************

Of je worst lust!!

Jazeker, maar niet van deze.

Puur en eerlijk - wellicht.

Vies en vies - welzeker.

************

Dag winter, welkom lente

....maar nog wel met de winterjas aan.

******************

Spitskool Sonate

Vanavond hadden we concert.

Rotterdams Philharmonisch Orkest

Dirigent Richard Egarr

Piano Angela Hewitt

Mozart Ouverture Die Entführung aus dem Serail

Beethoven Eerste pianoconcert

****

Mozart Symfonie nr. 39

We hadden ons er zeer op verheugd.

Tot mijn grote schrik begon, toen de lichten doofden, mijn maagdarmkanaal een eigen concert te spelen.

Er wordt voor aanvang van het concert altijd gevraagd de mobiele telefoons uit te doen en zo min mogelijk te hoesten.

Maar hoe zit dat met broekhoest?

Tijdens het prachtige pianoconcert zat ik mijn darmen te dirigeren.

Ik weet niet wat de oorzaak was: de kruidige thee van vriendin Yet - of de spitskool.

Wanneer de pianiste haar ogen dichtkneep, kneep ik mijn ogen dicht.

Wanneer ze schoof op haar kruk, schoof ik op mijn stoel.

Zij ging los, maar ik mocht niet loslaten.

Ik pufte zoals ik dat tijdens de bevalling had gedaan.

Adagio, adagio.

Maar de darmen negeerden de druk van mijn handen.

Met donderend geraas zetten zij een ander tempo in: presto, presto.

De toegift van Hewitt heb ik gemist.

Ik had zo mijn eigen ovatie op de wc.

En dus heb ik na de pauze de Mozart Symfonie in de lounge op een beeldscherm gevolgd, vlak naast het "gemak."

Ik had zo'n honderd poepdozen tot mijn beschikking die ik niet allemaal heb gebruikt.

*********************************

RO Festival

Van 12 - 26 maart.

"Het Ro Festival is het jaarlijkse moment waarop het Ro Theater zich presenteert in de Rotterdamse Schouwburg. Wegens succes wordt ook deze festivaleditie het concept ‘Bepaal zelf de toegangsprijs’ opnieuw toegepast, om zoveel mogelijk mensen kennis te laten maken met het Ro Theater."

Een van de onderdelen:

"So You Think You Can Act? 

Live werkproces

Regisseurs Jetse Batelaan en Alize Zandwijk gaan live aan de slag met het publiek in de grote zaal van de Rotterdamse Schouwburg. So You Think You an Act? is voor iedereen een unieke kans om deel te nemen aan een eenmalig participatie-experiment op toneel. Met meer mensen op het podium dan ooit is vertoond!"

PROGRAMMA RO FESTIVAL

**********************

Afgeperst?

Dat is het eerste wat bij me opkomt bij deze drie gebeurtenissen.

Nederland gaat, onder druk van de VS, een trainingsmissie sturen naar de Afghaanse provincie Kunduz.

Doet Nederland niet mee aan deze internationale actie, dan kan het wel inpakken.

Hoeft het niet, indien nodig, op steun van de andere partners te rekenen. Noch mag het met de grote jongens meepraten. En naar internationale baantjes kan het fluiten.

*****

Drie Nederlandse militairen worden in Libië vastgehouden op verdenking van spionage.

Diplomaten zijn in onderhandeling met een niet al te fris regime om het drietal veilig thuis te krijgen. Je hebt niet veel fantasie nodig om de bedenken dat daar een eisenpakket tegenover staat.

*****

De koningin zit vanavond aan aan het banket in Oman.

Het is geen staatsbezoek, maar er kleven wel enorme handelsbelangen aan.

Had de vorstin, na het losbarsten van de rellen, bedankt voor de maaltijd - de uitnodiging voor een privé diner kon ze niet afslaan.

De Nederlandse economie moet blijven draaien, nietwaar?

Dat weet de koningin ook.

Niet gaan zou orders kosten.

Dus dan maar "Halalprakje" mee-eten.

*****

Mis!!

.....en dan achteraf die verontwaardiging.

Indringer

***********************
Indringer is een item dat u nog vaak terug zult vinden op dit blog.

Het handelt over het verloop van de leukemie, die inmiddels negen jaar geleden (geheel bij toeval) bij mijn echtgenoot werd ontdekt. Een drama in een onbekend aantal aktes.

Indringer beheerst zo nu en dan ons leven.
Fysiek heeft het manlief geheel in zijn greep. Mentaal pakt het ons beiden op zwakke momenten in. Zo nu en dan weet het ons tegen elkaar uit te spelen.

Indringer kwam in de afgelopen vijf jaar dat dit blog bestaat weleens ter sprake, maar dat zal vanaf heden frequenter zijn..........helaas.

Laat ik onderstaande passage uit "Weg van mijn moeder" gebruiken als voorbeeld van hoe het begon:

‘Ga je mee’, vroeg hij de avond voor zijn bezoek aan de internist. ‘Jij bent altijd goed in het doorvragen. Ik vergeet de helft.’
Het was toch alleen een routine bloedonderzoek?’
Samen naar de dokter had, tenzij het iets ernstigs was, iets onnozels.
Omdat Joep zo aandrong verzette ik mij niet.
In de wachtkamer van de internist kreeg ik het ineens benauwd. Op het naambordje boven de balie stond “dr. M.H. van Heeswijk, hematoloog”.
Papa was voor zijn leukemie zo`n twintig jaar onder behandeling geweest van een hematoloog.
Joep zat ontspannen de Leeuwarder Courant te lezen. Hij had mijn onrust niet door.
‘Heb jij iets van pepermuntjes bij je’, vroeg ik. Tegelijkertijd verdwenen mijn handen in mijn jaszakken op zoek naar iets lekkers. Tot mijn verbazing haalde ik mijn moeders medaillon tevoorschijn.
Ik stootte Joep aan. ‘Kijk, dit heb ik ook geërfd. Mooi lelijk hè?’

“Mijnheer Grijpsma ?’.
Wij veerden tegelijk op. Nadat we haar de hand hadden geschud volgden we de internist naar de spreekkamer.
'Gaat u zitten’.
Ze dook meteen in Joeps status. ‘Hoe voelt u zich, mijnheer Grijpsma?’, vroeg ze zonder haar patiënt aan te kijken.
'Eigenlijk heel goed, naar omstandigheden.’
‘Hè?’ Zijn ogen vroegen mij om bevestiging.
Ik knikte.
‘Nou ja, die prikken zijn niet echt een pretje. Die steunkousen en al het gedoe eromheen zijn wat minder, maar ik voel mij goed’.
Dokter van Heeswijk reageerde niet op wat Joep zei.
‘Mijnheer Grijpsma, de bloeduitslagen zijn tot mijn grote schrik niet goed. U heeft chronisch lymfatische leukemie. Dit is iets wat ik totaal niet had kunnen voorzien. Het spijt me zo’.
Het kwam er in één adem uit.

Voor mijn gevoel zaten wij minutenlang de arts aan te staren.
Wezenloos.
Het was alsof ik in een vacuüm werd gezogen. Ik werd misselijk.
Joep trok wit weg. Zijn mond stond open.
‘We doen natuurlijk nog een extra test ter controle. Helaas ik kan u nu al verzekeren dat die geen ander beeld zal geven. Dit is het geheide beeld van een CLL.
Gelukkig zit u nog in het beginstadium.
Er bestaat ook geen verband tussen de trombose en de leukemie. Daarom was ik ook zo verbaasd toen ik de uitslag kreeg ’.
Ik moest mijzelf dwingen goed naar haar te luisteren.
Joep zat voorovergebogen en wreef hard in zijn handen. Uit alle macht probeerde hij zijn tranen te bedwingen. ‘Een man huilt niet ‘, was hem – als kind - door zijn ouders ingepeperd.
Even raakte hij mijn uitgestoken hand aan. Ik wilde bij hem op schoot kruipen.
Maar intimiteit leidde onherroepelijk tot een emoitionele uitbarsting. Dus duwde hij mijn radeloosheid zachtjes weg.
‘Weet U wat CLL is?’
Joep knikte.
‘Ja, mijn vader heeft het gehad’, antwoordde ik. ‘Maar mijn moeder was arts’.
Waarom voegde ik dat eraan toe?
‘En hoe gaan we verder?’ Joeps vraag klonk zakelijk, alsof het een bedrijfsplan betrof. Terwijl hij en de arts verder spraken raakte ik in de mist de weg kwijt.
Ik wist wel wat de prognose was.
Ongeneeslijk.
CLL is een sluipmoordenaar. Hij laat je lang met rust, maar slaat vroeg of laat toe.

Afgezien van een enkel pesterig signaal hield Indringer zich tot nu toe rustig.

Vandaag echter kwam zijn kwaadaardige aard echt aan het licht. De leukocyten bereikten (tot nu toe) een recordhoogte.
Een tegenvaller waar wij nog niet op voorbereid waren.

Ja, de afgelopen twee jaar veranderden de bloedwaarden ten slechte - maar dat ging langzaam en geleidelijk. P. mocht altijd drie maanden wegblijven uit de Daniel den Hoed.

Vandaag bleken de leuko's bijna verdubbeld en moet hij zich over een maand weer melden.
Ondertussen buigen de hematologen zich over de vraag of hij niet aan (de eerste) chemo moet. Dat is zo vervelend van deze ziekte - die onzekerheid over wat en wanneer te doen?

"Zouden het per ongeluk niet de uitslagen van een andere patiënt zijn geweest?"
Die hulpeloze vraag stelde hij (zich) in 2002, toen de diagnose CLL werd gesteld, ook. Toen en nu wisten we het antwoord.

Toen was het paniek en ongeloof.
Nu is het balen. Zwaar balen.

Vier april het vervolg.

'Ga je mee’, vroeg hij vanavond.
******************************************