01 mei, 2019

Meer van Trasimeno



Beste lezers: we zijn weggekomen!!!

Gelukkig werd het geen slapeloze nacht, maar dat we vroeg op moesten breken wist ik. 

En toen hoorden we om een uur of vijf tik tik op het dak en tegen de ruiten. 
“Neen hè, niet weer.”
Helaas wel, maar de regen zette niet echt door.

Na de zoveelste lauwe douche en een staand ontbijt (de zenuwen gierden door mijn keel) begon het spannende gedeelte. Ik had bedacht dat het misschien een goed idee zou zijn om wat plankjes onder het neuswiel te leggen zodat de mover beter zijn werk kon doen en niet vast zou komen te zitten in de modder.

P. had de auto strategisch neergezet op het kiezelstenen pad. De caravan reageerde perfect op de aanwijzingen van de mover. Hij plaatste de neus pal boven de kogel. 
Bingo!!

En zo reden we om 8.30 uur van deze dramatisch gelegen camping af. 
We werden nagekeken door mensen die ook wilden vertrekken maar die nog niet zo ver waren. Ik zag ze denken “en nu wij nog.”

Mag ik zeggen dat ik blij ben dat we geen camper hebben?? Die hebben veel meer moeite met dit soort situatie – weinig ruimte en slechte omstandigheden.

De gratis autostrada is echt slecht!!
Manlief liet zich ontvallen: “zou er sinds Mussolini ooit iets aan deze weg zijn gedaan?”

We arriveerden om 11 uur en mochten weer zelf een plaats uitzoeken. 


Hier zou ik in het hoogseizoen dus nooit willen staan, maar nu is het fantastisch. Het ziet er nu uit als een uitgestorven dorp.

De voorzieningen zijn fantastisch. Beter kan niet. Zojuist de afwas onder gloeiendheet water gedaan.

We staan vooraan met een prachtig wijds uitzicht over het meer, dat niet echt adembenemend is. Maar Montepulciano, Cortona en Perugia zijn steden die we graag willen zien.

We komen leeftijdgenoten tegen en wisselen ervaringen uit. Dat is zo leuk aan kamperen.
Een stel gaat ook door naar het zuiden en zal in Bari op de ferry naar Griekenland inschepen. 

Een ander stel is op weg naar Toscane, maar twijfelt omdat het weer zo tegenvalt. Zij hielp mij met het vouwen van de lakens en had haar was over stoelen gehangen. 

Kampeerders zijn inventief en behulpzaam. Je kunt van elkaar leren en niemand is te beroerd een helpende hand uit steken. Natuurlijk zijn er ook mensen die je ergeren, maar tot nu toe voelt het alsof we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. 

We zijn ook blij (hoewel we van rust houden) dat we nog nergens alleen hebben gestaan.

De was is gedroogd. De bedden zijn verschoond. We staan goed. Hier kunnen we het voorspelde slechte weer aan.


Geen opmerkingen: