Na jaren weer terug in de Doelen!Het Rotterdamse concertgebouw waar mijn ouders mij kennis lieten maken met klassieke muziek. Doordat we lange tijd te ver weg woonden, hebben we de Doelen gemist, echt gemist. Nu zitten we er weer, dankzij een abonnement op de "Klassiekers". Een abonnement is niet spannend, maar wel makkelijk en je moet............ De data staan in de agenda, je kunt er niet omheen.
Vanavond was er weer voetbal, net als afgelopen zaterdag toen we in de schouwburg zaten.
Ik had echter de 6e symfonie van Mahler (1903/04) niet willen ruilen voor een avond slecht voetbal vanuit de luie stoel.
Helaas zat wederom de zaal half vol, maar het publiek gaf na de laatste hamerslag wel een minutenlange ovatie. Het was van begin tot eind adembenemend. Ik zou het kort samen kunnen vatten als: de tragiek van Mahlers leven in vier delen.
De uitvoering van het Rotterdam Philharmonisch Orkest o.l.v. gastdirigent Jukka-Pekka Saraste (Fin) was een topprestatie.
Het werk opent met een meedogenloze, grimmige dodenmars: Allegro energico, ma non troppo. De sfeer is getergd en gespannen.
Het tweede thema is warm en gepassioneerd: Scherzo, waarin de componist zijn vrouw Alma probeert te vangen.
Vervolgens een rustig, sprookjeachtig gedeelte, waarin hij het berglandschap rond de Wörthersee tracht te schilderen: Andante moderato. Hij schreef de 6e grotendeels in deze omgeving.
De finale ( allegro moderato) is het meest exuberant. Mahler levert een zeer geëmotioneerd gevecht met het lot. De afloop is onduidelijk tot het moment waarop die genadeloze derde hamerslag klinkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten