Zwartboek failliet?

Zoonlief en ik hebben vanmiddag met 10 andere bioscoopgangers Zwartboek gezien in het collossale Pathé op het Schouwburgplein. Dat was heel fijn, want binnen een straal van minimaal 20 meter zat er niemand, dus hadden we ook geen last van irritante geluiden enzo.
Nu was ik sceptisch en heb mij eerder negatief uitgelaten over deze film, vanwege alle ophef en het godsvermogen dat deze productie heeft gekost. Dat laatste schijnt ze ook de kop te gaan kosten, zeker nu er vlak voor de Oscars nog een aantal blockbusters uitkomen. Maar mijn nieuwsgierigheid overwon.

De film is fictie, maar heeft waargebeurde elementen in zich, zo lazen wij in het begin. Ik heb die waargebeurde elementen er niet uit kunnen halen, of ze zijn wel erg ruim geïnterpreteerd.
De lijn van het verhaal loopt synchroom aan die van Soldaat van Oranje, alleen speelt Carice van Houten de rol van Rutger Hauer en is Derek de Lint dit keer the good guy.
Dat irriteerde mij enorm. Alle elementen uit Oranje komen in deze film terug.
Voorbeeldjes?
Het hoekhuis van Thom Hoffman is identiek aan aan het hoekhuis van Hauer.
De aanval op de veerboot is identiek aan de aanval op de boot die Huib Rooymans naar de vrijheid zou brengen.
De martelscènes zijn identiek. De dansscènes zijn identiek. De emmer met stront in de gevangenis is er weer. Ik kan zo nog wel even doorgaan.
Het is een film van flarden, waarin je zo nu en dan zit te wachten op weer een wonder, dat niet geschied. Waarschijnlijk wilde de regisseur de spanning er op die manier inhouden, maar tegelijkertijd komt er nooit diepgang in de film.
Karakters worden niet ontplooid, het blijft oppervlakkig en rommelig.
Ja, ik heb me geërgerd aan verkeerde voorstelling van zaken, vooral omdat ze schermen met ware gebeurtenissen.
Een gelovige verzetsstrijder die een NSB'er eerst niet kan doodschieten, maar wanneer de verrader GVD zegt, dat wel durft en totaal doorslaat.
Hij vloekt, hij vloekt, roept hij buiten zinnen terwijl hij zijn magazijn leeg schiet.
Carice die zomaar aan een collega vertelt dat ze bij het verzet zit.
Carice, die ziet dat haar onderduikadres wordt gebombardeerd en doodleuk zegt: gelukkig hoef ik nu niet meer te bidden voor een bord eten.
Het is zulke ongelooflijke onzin. De hele film is ervan doorspekt en mij, met enig historisch besef, heeft het enorm gestoord.
Waarom Halina Reijn genomineerd werd voor een gouden kalf is mij een raadsel, evenals waarom zij zo in de spotlight moest staan bij alle festivals en persbijeenkomsten. Haar rol is klein en onbeduidend. Ik zie er helemaal geen geweldige acteerprestatie in, om eerlijk te zijn.
Wat ik wel mooi vond? De close-ups van Carice van Houten. Ze lijkt dan waarlijk op een Amerikaanse actrice uit de jaren 30-40, of het nou Jean Harlow of Greta Garbo is.