Neem mij niet kwalijk dat ik in herhaling val, maar Wouter wordt steeds meer een zoon Gods.
Of liever gezegd een broeder Rouvoets. Het cccchhhhristelijke articuleren wordt steeds opvallender en afgelopen week tijdens de kamerdebatten had hij zelfs een das om. Hij praat cccchhhhristelijk, hij kijkt cccchhhhristelijk en hij komt onbetrouwbaar over. Het wachten is op een openlijke bekering tot HET geloof.
Dat is echt niet zo vreemd, hoor. Socialist Tony Blair is bekeerd tot het katholicisme. Waarschijnlijk spraken de -onlangs gepubliceerde - "10 Geboden voor de automobilist" hem aan.
Voor de liefhebber: http://212.77.1.245/news_services/bulletin/news/20451.php?index=20451&lang=en#PART%20ONE%20THE%20PASTORAL%20CARE%20OF%20ROAD%20USERS
Nee, Bos is een frisse jongen met een ethisch, zuiver geweten. "Ideologie" is een vies woord dat in het PvdA-woordenboek plaats heeft moeten maken voor "normen en waarden". Het woord sociaal past deze partij niet eens meer. Wouter waakt graag mee over ons - tot Sodom en Chamorra gedoemde - land.
Wij moeten weer brave, hard werkende burgers worden. Werken weerhoudt je van zondige bezigheden. Ledigheid is des duivels oorkussen.
Ook moet de mogelijkheid tot ontslag vergemakkelijkt worden. Prima.
Maar dames en heren politici/ambtenaren: dan gaan ook uw wachtgelden eraan!!!!
Laat ik eens een voorbeeld uit de praktijk pakken.
Een 52 jarige man krijgt in 2002 totaal onverwacht te horen dat hij aan een ongeneeslijke vorm van leukemie lijdt. Weliswaar een trage vorm, maar een onomkeerbaar vonnis is geveld.
Op dat moment bekleedt de man een behoorlijk zware managementfunctie. Hij besluit gewoon door te werken. Daar voelt hij zich lichamelijk toe in staat en hij kan nog wat betekenen voor zijn werkgever. Die is op zijn beurt heel blij met het besluit van de manager en werkt voor 100% mee aan een overplaatsing naar een ander kantoor. De voormalig manager kiest voor een veel lagere functie met veel minder verantwoordelijkheid en minder stress. Geestelijk is die beslissing heel zwaar, doch het komt zijn gezondheid alleen maar ten goede. De sociale contacten zijn van groot belang en hij voelt zich nog nodig.
Nu - vijf jaar later - werkt hij nog steeds 40 uur per week en is in die vijf jaar hooguit zeven dagen ziek geweest. De perikelen bij zijn werkgever maken zijn nabije toekomst wat onzeker.
Als het aan hem ligt blijft hij tot zijn 65ste werken en hoopt dan nog lange tijd van zijn "oude dag" te kunnen genieten. En verdomme, dat heeft hij dan ook wel verdiend. Hoeveel tijd is hem nadien nog gegeven?
De Geus kwam 2 jaar geleden met het onzalige idee om de pensioengerechtigde leeftijd te verhogen. Daar waren wij - om bovenstaande reden - woedend en emotioneel over.
En nu laat de PvdA het allemaal rustig gebeuren en verlang ik terug naar "Andere Tijden".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten