De eerste drie dagen verblijven we in Nauders am Reschenpas (foto 1), waar de wandelschoenen aan gaan. We snuiven daar op 1500 m. hoogte de frisse Tiroler berglucht op en laten ons het tapbiertje goed smaken.
Nauders was ooit ons wintersportoord. Aangezien wij geen skiërs zijn bevalt ons het zomerse verblijf - in het betrekkelijk rustige plaatsje - veel beter.
********
Vervolgens gaan we door naar Desenzano del Garda (foto 2). Een lieflijk plaatsje aan de zuidkant van het Gardameer. Het hotel waar we 2 jaar geleden voor het eerst logeerden had een redelijke internetaanbieding, maar bleek na telefonisch contact toch met een betere aanbieding te kunnen komen. Dat geeft maar weer eens aan de een boeking via dit medium niet altijd goedkoper is. Het hotel moet ook het nodige afdragen aan die reisaanbieders en steekt dat toch liever in zijn eigen zak. Resultaat: eenzelfde kamer, edoch €35, p.d. goedkoper.
Desenzano ligt heel gunsig voor bezoekjes aan Padua, Vicenze, Verona en Venetië. Het Veneto van de grootse renaissance-architect Palladio ligt aan je voeten. De theorie dat Noord - Italië niet mooi is, wordt bij deze geloochenstraft.
********
En dan hebben we één overnachting in Verona, omdat we naar DE OPERA in DE ARENA gaan. Ik heb kaartjes voor Nabucco (Verdi) weten te bemachtigen. Omdat het nachtwerk wordt en wij na de voorstelling nog willen terrasseren, leek het mij verstandig ook een hotel op loopafstand van de Arena te boeken.
********
Last but not least: Lago d'Iseo (foto 3). Mijn Lago d'Iseo, het mooiste bergmeer in heel Italië.
De dorpjes zijn misschien minder historisch dan aan het Gardameer, maar het meer is prachtig
en overzichtelijk.
Bergamo is een half uurtje rijden.
Iseo staat synoniem voor blijheid en geluk: herinneringen aan de vakanties in mijn prille jeugd, herinneringen aan de vakanties met mijn vriendje/verloofde/echtgenoot en herinneringen aan de vakanties met ons jonge gezin. Ik heb deze plek mijn eeuwige liefde verklaard.
Wanneer ik de eerste glimp van het meer opvang krijg ik een wee gevoel in mijn maag en slaat mijn hart op hol. Net als dat meisje van zeven - dat achterin de afgeladen Peugeot 404 opgevouwen tussen zussen en broer vol spanning zat af te wachten tot ze dat eerste stukje water zag - net zo opgewonden zit ik nu op 52 jarige leeftijd met mijn neus tegen de voorruit.
That's my Iseo. El is weer thuis!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten