Saluti di Desenzano

Met heel veel pijn en moeite kwamen wij vanmorgen ons bed uit. Het zijn de zeer pijnlijke naweeën van onze bergwandeling. De te zware beproeving heeft zichtbare uitwerking gehad op onze spieren en pezen. Ik heb nog nooit bloeduitstortingen gezien van louter krachtsinspanning. Mijn benen zitten onder, daar schrok ik wel van.
“Gak, gak”. Twee waggelende ganzen, die een paar minuten nodig hebben om uit een stoel te komen. Pijnlijk en lachwekkend tegelijk.

Het kan verkeren. Rekende ik vanmorgen voor drie nachten Nauders €192.- af, nu zijn we net ingecheckt voor € 180,- per nacht. Maar goed, dit is dan ook wel Desenzano del Garda en we hebben een soort penthouse-achtig terras overlooking the lake. Zie de foto’s boven.

Vanmorgen om 9.15 uur vertrokken we na een “ha(r)telijk” auf wiedersehen. Ik denk dat dat laatste echter (wat ons betreft) niet het geval zal zijn.
Even over de vrije grens werden we plotseling aangehouden. Een carabinieri in kogelvrij vest sprong geheel onverwacht met een bord ALT voor de auto. P. - enigszins zenuwachtig – vroeg meteen of we te hard hadden gereden. Dat was niet het geval. Eerder te zacht, dacht ik bij mezelf.
Nou ja, het bekende werk volgde. Alles op de macho gebiedende wijs: “Rijbewijs!!! – Waar gaat u naar toe? – Hoe lang blijft u daar? Op mijn eerlijke antwoorden werd met een verontwaardigd ongeloof op gereageerd.
“AUFMACHEN” brulde de geïrriteerde ambtenaar in stoer uniform, wijzend naar de kofferbak. Hij verbeet zich dat hij niets kon vinden.
We mochten doorrijden en vragen ons nog steeds af waar ze naar op zoek waren.

Om 13.15 uur kwamen we op onze bestemming aan. Na een korte onderhandeling over de door mij gewenste kamer, konden we ons in badkleding hijsen en togen waggelend naar het publieke strandje waar de locals ook komen.
Dat is genieten. Iedere actie van Italianen is een schouwspel op zich (zie foto onder). Dat zal wel door de taal komen. Of je naar een Fellini – film zit te kijken.
We hebben gezwommen, gedobberd op een luchtbed en mensen zitten kijken.

Om 4 uur verzamelde de locale jeugd zich in zwemkleding. Ook hierbij geldt ondergoed moet eruit steken.
De pubertjes rookten stiekem sigaretjes en haalden allerlei capriolen uit om indruk te maken bij de adolescente dames. Die meisjes lieten zich – opgewonden kirrend – met kleren en al in het water gooien, dolgelukkig dat ze de zo verlangde aandacht van de boys hadden weten te trekken.

Er is wat dat aangaat niet veel veranderd.