Spreekkamertensie

...............................kent u die uitdrukking, beste lezers. Spreek-kamer-tensie.
Dat betekent dat zodra de dokter aanstalten maakt de meter te pakken, je bloeddruk stijgt, stijgt en nog eens stijgt.
Het is dezelfde nervositeit die ik op de middelbare school voelde. "Wordt het een schriftelijk, of niet." "Krijg ik een beurt, of niet". Je hart dreunt in je keel.
"Vergeet het alsjeblieft", zegt een klein angststemmetje in mij. Maar ik weet dat ik er niet aan kan ontkomen. Doc gaat meten.
Spreekkamertensie is hetzelfde als "een omstandigheidsbloeddruk" (zelf verzonnen). Ik lijd eraan en kan er niets aan doen. In de wachtkamer zit ik al ontspanningsoefeningen te doen, omdat ik weet wat er gaat komen. Relax El!! Ondertussen probeer ik mijn pols te tellen, maar die pols vind ik niet eens - zoals mijn huisarts mijn bloeddruk vorige week niet kon vinden.

De 24-uurs meting zit erop. Ongelooflijk, maar waar. Mijn bloeddruk is GEEN MOMENT te hoog geweest. Her en der zelfs een piekje neerwaarts. Resultaat, ik moet maar eens een half tabletje Selokeen gaan proberen.
Dat is het laatste wat ik had verwacht. Een bloeddruk die ruim onder de normale waarde bleef.
Lang leve de 24-uurs meting!!

Nu was - en dat biecht ik eerlijk op - mijn chloorestrol wel verhoogd. Ik ben al een week alert met eten en krijg daar nu ook medicijnen voor.
De Hartstichting (heb ik vanmiddag even gebeld) vond dat wat voorbarig en ik bij nader inzien ook. Het is een rigoureuze ingreep na één meting, die onverwacht kwam nadat wij de dag ervoor behoorlijk vet gegeten hadden. Enfin, ik ga nu 7 weken op mijn voeding letten en neem de medicijnen.
Over 7 weken prikken we weer en doen we weer een 24 uurs meting + een dopplertest.

In ieder geval zijn er een aantal risicofactoren uitgeschakeld: hypertensie, roken en diabetes.
Dat chloorestrol krijg ik er ook wel onder.

Ik wens u een prettig avondmaal met spruitjes, doch zonder stukjes spek.