Spoorloos

Zolangzamerhand dreig ik het spoor bijster te raken. Het is een spinnenweb: de zaak Madeleine Mc Cann.

Het meisje verdween in mei spoorloos uit haar kamer, terwijl de ouders uit eten waren.

In eerste instantie kwam er - natuurlijk - een vloedgolf van kritiek over de "onzorgvuldige" ouders heen. Verwijten te over. Begrijpelijk, maar ook kortzichtig. Hoeveel kinderen verdwijnen er niet terwijl ze met hun vader en/of moeder op het strand zitten, in de supermarkt lopen, naar de bioscoop gaan of zelf even het hondje gaan uitlaten. Hoeveel kinderen fietsen of lopen niet zelf van school naar huis. Het ene moment heb je ze binnen oogbereik, een seconde later: foetsie.

Wanneer ik enig positief beeld van de ouders heb dan denk ik dat ze van binnen verscheurd worden door schuldgevoel.

Vervolgens startten ze zelf een wereldwijde zoektocht cq. campagne, ondersteund door bekende mensen als David Beckham. Ook daarop kwam de nodige kritiek.

Er worden immers zo veel kinderen vermist?

Ja, ook weer waar.

Maar verplaats je eens in hun situatie? Je wilt toch als ouder de wereld afbreken om je dochtertje terug te krijgen? Ze hebben blijkbaar de (financiële) mogelijkheden en maken van alles en iedereen gebruik om hun actie te doen slagen.

I don't blame them.

Enfin, we hebben het allemaal via de media allemaal kunnen volgen. Mensen opgepakt, weer vrijgelaten, verkeerde informatie in de media, valse/verkeerde tips, bloedsporen. Vorige week - nadat die onzichtbare bloedspetters waren aangetroffen - werden de ouders ineens weer als verdacht beschouwd. De media zijn dan ook niet te beroerd om rücksichtslos hun speculaties op de voorpagina te plaatsen. Ook ik ging twijfelen, geef ik ruiterlijk toe.

Nu is het waarschijnlijk niet het bloed van Madeleine.

Waar die Portugese politie mee bezig is, weet ik niet. Zelf krijg ik het idee dat ze niet met die gigantische druk om weten te gaan, waardoor ze steken laten vallen. In ieder geval is het geblunder tenenkrommend en raakt de zaak steeds meer in het slop.

Ik vrees het ergste.

Duizenden zaken van verdwenen kinderen zijn en blijven onopgelost. Voor iedere ouder is dat "your worst nightmare".