Buikpijn

*********************************
Ben een tikkeltje erg nerveus.

In de zaterdageditie van het AD/Dichtbij staat ergens een twee kolommenstukje (aankondiging) van Weg van mijn moeder.

Morgenochtend om tien uur worden er foto's gemaakt voor bij het tweede interview in de STER. Zenuwachtig kijk ik uit naar dat tweede interview, liever gezegd het resultaat. Inzage vooraf is mij toegezegd.

De fotolocatie heb ik zelf mogen kiezen.
Het wordt mijn ouderlijk huis.

Ik zie het al helemaal voor me: El achterover leunend tegen de voordeur in het portiek. De plek waar P. en ik vaak zoenend afscheid van elkaar hebben genomen.

"Moeten we dat niet even aankondigen?"

Daar was de journalist niet op gekomen.

"Misschien is het overdreven, maar het lijkt mij wel zo netjes die mevrouw te vragen of zij er geen bezwaar tegen heeft dat haar huis in de krant komt."

De journalist zou het haar gaan vragen, maar ik was hem voor. Ik wilde haar sowieso ook uitnodigen voor de presentatie en ingaan op een uitnodiging van jaren geleden om het huis van binnen nog eens te zien. Ik wil wel, maar ik durf niet. Nog niet.

Een uur geleden heb ik de huidige bewoonster gebeld. Aan mijn maag voelde ik dat ik het griezelig vond. Maar ze was alleraardigst en vond het prima.

Tien uur!! Jemig, dan ben ik net in mijn eerste slaap. Laat alle wekkers en mobieltjes om negen uur rinkelen!
P. zit dan al ruimschoots in Dudok aan de koffie en neemt met zijn kletsmaatjes de kranten door.

Ik moet mijn haren wassen en in stijl zien te föhnen, de ogen verven en iets passends aan.
Iets passends?
Alles past. Maar voor een foto in de krant moet het anders passen.

Het mag niet weer zo'n 'borst(en)beeld' worden.