Het lijkt mij zenuwslopend, maar de meeste journalisten dagen hem uit: de deadline.
Zo ook de Ster-reporter die ik drie keer aan zijn jasje moest trekken. "Wanneer krijg ik nou inzage in het stukje dat je over mij en mijn boek gaat schrijven? Je hebt het toegezegd!"
De eerste keer dat ik dat vroeg was afgelopen vrijdag. Het Kralingse krantje hoort namelijk op dinsdag in de bus te vallen.
Zijn reactie klonk geschrokken: "Uh, o ja, dat is waar - dat wil jij graag."
Hij nam de gelegenheid te baat om mij meteen voor een fotoshoot te vragen. Dat gebeurde de volgende dag.
Na de opnames herinnerde ik de verstrooide Eeuwke nogmaals aan de afspraak. "Wanneer?"
"Jjjjjjaaa, komt er aan."
Gisteren, de dag voor het verschijnen van de Ster, belde ik weer. Ik rook een stresslucht door de telefoon. De deadline, hij haalt het niet, dacht ik.
"Vanavond Ellen, vanavond."
Inderdaad lag het stukje 's avonds laat in mijn mailbox.
Inhoudelijk vond ik het best. Ik kon geen onwaarheden ontdekken. Wel haalde ik er een typfout uit. Zijn schrijfstijl is niet de mijne. Ik herken er de chaoot in.
Vanmiddag was ik in Kralingen en ging op zoek naar de Ster. Het werd al snel duidelijk: de deadline was niet gehaald.
Gelukkig hebben we de foto al!
Hoewel? DE foto?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten