Als kind was ik al dik.
Althans - dat vond mijn moeder. En zij dacht dat de buitenwereld mij ook dik vond, dus stuurde ze mij op mijn zestiende naar een internist.
Ik woog toen bijna zeventig kilo. Van obesitas was (nog) geen sprake. Ik was gewoon te dik en moest afvallen.
In mijn tijd waren er nog geen light producten. Met bakjes uitgelekte karnemelk, oftewel hangop zonder suiker, ging ik naar school. Ergens halverwege de Maasboulevard dumpte ik het spul in een straatput. Was ik aan de late kant, dan gooide ik het op school in de wc. Niemand mocht het zien.
Mijn gewicht is altijd mijn grootste vijand gebleven.
Ook nu straf ik mijzelf weer, na een jaartje vol verwennerijen, met rijstcrackers en rauwkost.
Al beweert mijn P. dat hij graag wat houvast heeft, ik voel wanneer het vet me in de weg gaat zitten en ik weiger mij over te geven aan een maatje groter.
Gisteren zat Rob Oudkerk bij P&W. De voormalig huisarts (hij praktiseert volgens mij al jaren niet meer) wordt altijd nog als deskundige uitgenodigd. Als oud-PvdA politicus is hij, met z'n makkelijke babbel, een welkome gast in VARA-programma's.
Dit keer ging het over kinderen met overgewicht. Kinderen van dertien jaar die meer dan honderd kilo wegen.
Rob Oudkerk zelf zag er nou niet bepaald afgetraind uit. Zijn Henk Jan Smits look (brilletje in de woeste haardos) en een behaard plekje op de kin kwamen bij mij desperaat over.
Oudkerk wil meedoen, maar maakt misser op misser.
Vroeger noemden we bakkebaarden neukteugels.
Tegenwoordig is een ongeschoren vingerafdruk vlak onder de lip erg in. Dat heet een soul patch, zo heb ik mij laten vertellen. Erg in bij kutmarokkaantjes.
Jules Deelder heeft er ook één, maar die zit veel hoger dan die van Rob Oudkerk. Bij Rob Oudkerk is de soul patch, zoals Rob Oudkerk zelf, wat afgezakt.
Goed, terug naar het probleem dikke kinderen.
Rob Oudkerk is docent Leefstijl(veranderingen). Serieus!
Hij stelde onder andere voor de goede chips goedkoper te maken zodat Lays ook voor de arme, dikke mensen betaalbaar wordt. Volgens mij houdt Rob Oudkerk zelf heel erg van chips en patatjes oorlog.
Rob is een snoeper.
Ik behoor tot de categorie dikke mensen (vind ik zelf), maar ik ben niet arm (vind ik zelf).
Lays is kopen is voor mij geen probleem En dat is nou juist mijn probleem.
*************************************************************************************
5 opmerkingen:
Dikke mensen kunnen vaak geen maat houden. Ik zie ze op het werk...geen beweging wel ontzettend veel halen in de kantine en een broodje Mario van de Oudegracht is standaard.
Ondervoede kinderen worden in de gaten gehouden door de jeugdzorg, etc. Dat zou dus ook moeten met overvoede kinderen. Het is in beide gevallen kindermishandeling en niet alleen voor hun kinderen maar ook voor de hun kleinkinderen. Nadrukkelijk zeg in kleinkinderen. Uit Noors onderzoek blijkt dat dit een gevaar is voor met name kleinkinderen.
Jan
Overal waar je te voor kunt zetten is niet goed, tevreden over jezelf ook niet
@Jan - wat een zuurpruim vol vooroordelen.
@anoniem 1+1=3
Synergie heet dat. Mensen moeten weten dat dik zijn heel veel met onwetendheid te maken heeft. Je kunt niet elke dag al dan niet lekker eten, jezelf volproppen met weet ik veel wat en de consequenties daarvan niet accepteren. Uiteindelijk gaan die mensen klagen dat ze zo dik zijn, suikerziekte, hartploblemen hebben en dat de sex ook steeds matiger wordt.
Dat type mensen komen ook terecht bij de thuiszorg en een aantal daarvan klaagt. Dat geldt ook voor een aantal mensen die voor een WMO-aanvraag bij de gemeente aankloppen.
Mensen moeten van te voren nadenken wat zij zichzelf aandoen.
Op zich is dat denken al een goede vetverbrander... Je kwaadmaken, zuurpruimen zijn meestal niet dik. Of ken jij ze wel? Weet jij dan waarom? Ik wel.
Het is niet zo makkelijk als het lijkt. Troosteten, stresseten, eten uit vermoeidheid, te veel of helemaal niet eten uit een gebrek aan zelfsrespect. Juist bij mensen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel, overdreven perfectie, oog voor de omgeving, etc. komt dit vaak voor. Vergeleken bij alcohol- en drugsmisbruik een tamelijk onschuldig verschijnsel, maar o zo lastig, want eten moeten we hoe dan ook.
Ellen, je bent niet broodmager (en ziet er erg goed uit). Juist daarom vind ik het altijd zo leuk als je met smaak over eten of restaurantbezoek schrijft.
Ik heb genoten van je boek: erg pakkend. Het nestelde zich meteen in mijn hoofd en bleef daar nog een tijdje zitten, ook toen ik het boek uit had. Mijn welgemeende complimenten!
Dear Wampie,
Mooie weloverdachte, genuanceerde reactie op DIK.
Ahhhhh, en met jouw reactie op mijn boek ben ik natuurlijk heel blij. Ik hevel hem even over naar de andere reacties.
Dank je,
Ellen
Een reactie posten