Asociaal

*******************
Het zou niet zo moeten zijn dat ik me laat kwetsen door onbetamelijke uitlatingen van een tiener.

Een stomme puistenpuber, in een  van zijn kont afglijdende spijkerbroek, die de hele tijd flink doet tegen zijn jongere broertje. Zijn verse baard in de keel komt hard door.

Er zitten vijf motorrijders bij.
Brabo's.
Ze houden zich niet met de twee knullen bezig.

Maar ik zit met mijn rug tegen de stoel van de puistenpuber.

"Kut, kloten, pik", boeren laten..............het hele arsenaal onbeschaafdheid komt voorbij.

Het ergert me, omdat ik er niet aan kan ontkomen.

Dan: "leukemie is leuk."

Ik zeg tegen P. dat ik direct weg wil. Hij vraagt wat er is.
Ik schud neen. Ik kan het niet herhalen.

Maar de puistenpuber helpt me een handje: "leukemie is leuk."
En dan vertraagd: "l e u k emie is leuk."

Ik heb zin hem een ram te geven, maar P. staat al bij de Brabo's. "Misschien moet u uw zoon maar eens uitleggen wat leukemie is." Hij is heel rustig en gaat meteen naar de ober om af te rekenen.

"Kinderlijke overmoedigheid," zegt één van de mannen.

Kinderlijke overmoedigheid?
Met tranen in mijn ogen loop ik van het zonovergoten terras af, nagekeken door zo'n vijftig ontdane gasten.

Als we bij de auto zijn komt één van de mannen met de jongen op ons af.
"Zijn moeder is net bestraald aan een hersentumor," zegt hij. "Hij wil zijn excuses aanbieden."
Dat doet de jongen.

Is het gek dat mijn woede mij ervan weerhoudt hem te vergeven.

Doe's normaal man!
******************************