Wij zijn binnen Nederland zeven keer verhuisd. Rotterdam - Heerhugowaard - Zierikzee - Oud Beijerland - Kapelle -Tytsjerk - Rotterdam (2x).
Iedere verhuizing was leuk. Mijn echtgenoot had het met mij getroffen: ik pakte even makkelijk de dozen in als uit.
Verhuizen werkte in ons geval verslavend.
Na vier jaar begon het weer te kriebelen. Ik moest weer weg. Naar de volgende stek. Nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuw avontuur.
Wij hadden het niet voor het zeggen waar we naartoe gingen.
De bank was de baas. Maar de baas was coulant. Terecht, want mijn echtgenoot volgde de orders braaf op.
Voorwaarde was dat we binnen de gemeente waar P. werkte gingen wonen.
In het begin hebben we ons daar braaf aan gehouden. Maar in Goes werd het moeilijk en konden we een fantastisch huis kopen in het leuke Kapelle (Annie M.G en J.P). De baas gaf groen licht.
Ook Leeuwarden was een problematisch geval. Vanwege P's functie kregen we wat meer bewegingsvrijheid. Echter, Tytsjerk was the biggest mistake ever.
We hebben geluk gehad.
Ons (vakantie)appartement in Florida was in 2004 binnen een week verkocht, met winst. Het had meer kunnen zijn, volgens vrienden aldaar. Maar wij waren meer dan tevreden. Een half jaar later begon de economische malaise.
We wonen nu al bijna vijf jaar in dit tijdelijke huurappartement, waar tot voor kort een verhuisdoos in de gang stond - ten teken dat het tijdelijk was. Dat huren geeft ons de vrijheid te gaan wanneer we willen en dat is een heerlijk gevoel.
Wij reizen graag.
Overal waar wij komen vestigen wij ons denkbeeldig. "Escape to a country."
Vanmorgen zat P. op internet te zoeken naar een huisje in Ierland - een land in grote problemen.
Wij waren zes jaar geleden in Ierland en raakten op slag verliefd. Dun bevolkt, dus veel ruimte - vriendelijke mensen - en die weergaloos mooie natuur.
In 2006 was Ierland nog rijk, waren er opvallend veel Poolse werknemers en was de huizenmarkt op zijn top. ( Tussen 1992 en 2006 gingen de huizenprijzen met meer dan 300 procent omhoog.)
De afgelopen jaren zagen huizenbezitters de waarde van hun woning met meer dan 38 procent omlaag gaan. De vooruitzichten blijven somber (daling naar 80 procent), zo lees ik in dit artikel van de Irish Times.
Tijd dus om zelf eens de stand van zaken op te nemen.
100.000 jonge hoogopgeleide Ieren verlaten het land. Twee oude, rustzoekende Hollanders komen binnen.
De views trotseren welke crisis dan ook. Die zijn onbetaalbaar.
****
1 opmerking:
Ha Ellen, een heel herkenbaar verhaal. Ook ik ben al tig keren verhuisd tot zelfs in Afrika toe.
Ierland is mooi, heel erg mooi! Qua omgeving zou ik er zo kunnen wonen. Wel een minpuntje vind ik dat het er zo ontzettend veel regent....
groet,
Angelien
Een reactie posten