*************************************************************
Op Hoeiboei (16 september en 29 juli) vertelde ik over de artsbezoeken van mijn echtgenoot.
Die consulten bij invalkrachten - van mei tot oktober - waren een worsteling.
Niet alleen moest P. iedere drie weken gezien worden, ook was de twijfel over het starten van de loodzware chemo een zware belasting.
Het bracht onzekerheid en onrust, hoewel ik (zo diplomatiek mogelijk) probeerde de aanval op ons stabiele leventje af te wenden.
Dus was het noodzaak die invalmaanden heelhuids door te komen en maar hopen dat de beslissing over behandeling uitgesteld werd totdat P's eigen hematoloog er weer was.
Vandaag was ze er weer. Terug van zwangerschapsverlof.
Zoals altijd geïnteresseerd, duidelijk, gedecideerd en openhartig.
Het bloedbeeld is niet vooruitgegaan. Integendeel.
Maar zij twijfelt niet. "Oh, nee - nog niet, hoor. Het kabbelt, maar niet verontrustend."
Zes weken respijt.
**************************
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten