Echtgenoot en ik hebben een pesthekel aan mobieltjes.
Nu geloof ik dat wij deel uitmaken van een uitstervend soort. Wij bellen en smsen al tien jaar met hetzelfde abonnement. Verder doen we niets met die toestelletjes, die we ooit bij het abonnement kregen.
Ik onderken het nut van de gsm. Ook wij kunnen niet meer zonder.
Wie me mateloos irriteren zijn die mensen die overal en nergens, te pas en te onpas, met dat ding bezig zijn.
Een paar weken geleden landden we op Rotterdam Airport. Het "fasten seatbelts" lichtje was nog niet uit of er klonk een ouverture van openings -en ringtones. Krankzinnig.
Het gangpad stond vol gsm-verslaafden.
******************
Afgelopen zondag.
We eten bij zoonlief. Die houdt zich in wanneer wij erbij zijn, maar de iPhone kriebelt in zijn broekzak. Schoondochter heeft sinds kort een iPad en laat mijn echtgenoot zien hoe fantastisch dat is.
Daar zit ik met mijn oude laptopje, meegenomen om hen wat foto's van huizen in Ierland te laten zien. Oninteressant.
Die iPhone bromt in de broek van zoonlief. WORDFEUTWORDFEUTWORDFEUT.Mijn zoon doet dat met meerdere tegenspelers. Jan, Piet, Kees en zijn eigen lief hebben woorden gemaakt. Onzinwoorden die niet in Van Dale staan, maar wat maakt dat uit. Ze wachten op zijn woord - hij is aan de beurt.
Slimpie zoekt hulp bij zijn vader en voor ik het weet zitten we te wordfeuten. Mars tegen Venus.
Ik maak het woordje GESP.
P. glundert. Hij plakt er REK achter en claimt 3x woordwaarde.
"GESPREK? Dat woord bestaat niet."
'Jawel,' zegt P. 'Dat is een oudnederlands woord.'
Hè gezellig: we spelen Wordfeut en luisteren naar iTunes.
************************************************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten