*********************************************
Het is niet te geloven, maar op 10 oktober 2008 (de eerste dag van de vakantie) schreef ik onder andere dit:
Gistermiddag vertrokken naar een gehucht - genaamd Groenendaal - vlak onder Brussel.
Ach, ach wat een arremoei. Dichtgespijkerde horecagelegenheden, leegstaande bedrijfspanden en een grauwsluier waar ik gedeprimeerd van werd. Ook ons hotelletje zag er op het internet gezelliger uit dan in werkelijkheid.
Maar we hebben goed geslapen.
Vanmorgen bij het afrekenen vertelde madame dat de creditcardmachine het niet deed. Ze nam de gegevens van de kaart over.
"De kredietcrisis," grapte ik in de auto.
Maar die grap zou mij na een uur bezuren. Bij vijf achtereenvolgende tankstations werd onze creditcard geweigerd. Ook de Europas was onbruikbaar.
Uiteindelijk betaalde P. - die niets aan het toeval had overgelaten en voor genoeg contanten had gezorgd - vanuit de portemonnee. Maar lekker zat het ons helemaal niet. Dit was allesbehalve toeval.
In België worden Nederlandse kaarten (op het ogenblik) dus blijkbaar niet geaccepteerd.
Ik belde onderweg de Cardservice van ABNAmro. Er was niets aan de hand met onze kaarten en aan de limiet zaten we nog lang niet. Dat wist ik bij voorbaat al.
Toen ik voorlegde dat het misschien met de huidige financiële toestand te maken had, kreeg ik een ergerlijk lacherig antwoord: "nou, dat zal toch wel niet?" Zo'n lulletje van een callcenter.
In het eerste Franse dorp - genaamd Rocroi - konden we godzijdank beiden pinnen.
hele blog
Het was de dag waarop ABNAmro staatsbank werd, een deel van Fortis incluis.
Nu (op de kop af drie jaar later) dat gedonder met Dexia aan de gang is moest ik meteen aan die bizarre dag denken. Toen wij, nee-ik bedoel onze bankpasjes, nergens kredietwaardig bleken.
Rare Belgen.
***************
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten