Vroon is weg.
Failliet.
Vroon?
Ja, Vroon. Banketbakker op de Walenburgerweg en de Lusthofstraat.
Mijn vader was een ongelooflijke snoeper.
Bepaald geen man van onsjes. Hij kocht wekelijks kilo's chocolade.
Bij Verkade op de Oudedijk.
Wij kregen in het weekend lekkers van Koppenol. Op verjaardagen kwam Nienhuis de bestelling brengen.
Twee grote taartdozen vol gebakjes.
Gesorteerd heette dat.
En roomboterkoekjes. Voor de tweede koffieronde.
"Ook gesorteerd," hoorde ik mijn moeder door de telefoon zeggen.
Van mijn schoonmoeder ("die weet hoe het hoort") leerde ik dat het taartjes zijn.
Anyhow, bij ons thuis was er volop eten en drinken.
Volgens jaloerse vrienden "een beetje overdreven veel."
Toen mijn ouders Kralingen verlieten en in de polder gingen wonen deed mijn vader de zoete boodschappen bij Vroon.
Mijn moeder liet ook de sinterklaas -en kerstinkopen aan hem over.
En nu is Vroon er niet meer.
Weer een tastbaar stukje jeugdsentiment weg. Een bakker uit Berkel heeft zijn intrek in het muffig ruikende pand genomen.
Eerder deze week hoorde ik dat een oud-buur(t)jongen is overleden - 58 jaar oud.
Ook dan gaan mijn herinneringen vijftig jaar terug.
Toen we knikkerden in de stoeprand.
Toen ik bij papa voorin de Peugeot 404 wilde zitten. Want in het dashboardkastje lagen bonbons.
Sweet memories
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten