HerstEL3

**********************
"Eén op één met een lange naald." Dat is wat de orthopeed vanmiddag via de intercom doorgaf aan de verpleegkundige.
Twee minuten later jaste hij de naald in mijn schoudergewricht.

25 augustus werd ik aan mijn schouder geopereerd. ASAD: d.w.z. er werd bot weggebikt en een fikse slijmbeursontsteking werd weggehaald.

Ik voelde wel verbetering, maar evenals zeven jaar geleden (andere schouder) ontstond er een andere klacht.
Toen was het een frozen shoulder die het herstel stagneerde.

Drie weken geleden was ik nog bij 'mijn' orthopeed geweest, bij wie ik al sinds 2003 onder behandeling ben. Hij gaat binnenkort met pensioen. eerder
Maar goed ook, want de communicatie verliep steeds moeizamer (to put it mildly). Hij was er met zijn hoofd niet meer bij. Het onderzoek bestond uit mijn handen zo ver mogelijk in de hoogte steken.
Hij was tevreden. Ik niet.
Gelukkig wees de controlefoto uit dat de operatie goed gelukt was. De grijze waas tussen kop en kom was weg.

Dat ik verging van de pijn (tot spugens toe) weet hij aan een restantje ontsteking dat er nog zat. Ik kreeg zware pijnstillers. Een beproeving voor de maag, zo waarschuwde de apotheek.
De maag gaf geen krimp. De schouder helaas wel.

Vandaag had ik een spoedafspraak ingelast.
Ik heb meteen gezegd dat ik door een collega (die mij voortaan gaat behandelen) gezien wilde worden. Die collega heeft een andere aanpak, zo bleek vanmiddag.
Hij voelde daadwerkelijk hoe de schouder bewoog.

De extra lange naald in mijn frozen shoulder was niet prettig. Het gevoel alsof het bot zou ontploffen maakte me duizelig en misselijk.

Nu volgt fysiotherapie.

KwakkEL is 't beu.
*******************