Darmgassen

******************************
Dit is een onfris stukje. Ik waarschuw maar.

Een blog met een luchtje. U kunt nu nog doorsurfen.

Het begint in de Tax Free shop bij de tunnel in Calais.
P. loopt voor me uit. Ineens springt hij opzij, uit de rij.
Zijn wapperende handen zeggen alles. Hij heeft een flatus in zijn gezicht gekregen.
Een paar seconden later bereikt het onsmakelijke aroma ook mijn neus. Om van tegen de vlakte te gaan.

Nog diezelfde avond in een pub in Canterbury.
Ik leg mijn jas op een stoel. Er is nauwelijks bewegingsruimte.
Mijn aandacht wordt getrokken door een paar onrustige mannenbillen op een aangrenzende stoel.
Er ontstijgt een niet te definiëren lucht uit de broek - langs zijn blote onderrug.
Wij noemen zulke winden ruggenkruipertjes. 
Ze ruiken niet fijn.
De voorovergebogen man zit met zijn rug naar ons toe. Over de tafel zoekt hij de lippen van de tegenover hem gezeten vrouw.
Zijn billen steken joviaal onze kant uit. Zo nu en dan maken ze geluid. Gevolgd door een luchtje.
P. zegt dat het aan het bier ligt.

De volgende ochtend, op de gang van ons hotel. 
We hebben net ontbeten en willen onze jassen uit de kamer halen.
De kamermeisjes, met plastic schorten en rubber handschoenen, zijn in rep en roer. De gang wordt geblokkeerd door meubilair, beddengoed en heel veel handdoeken.
Er staat een kamerdeur open. We ruiken poep.
Iemand heeft vreselijke diarree gehad en kon (zo te zien) de wc niet op tijd halen.
Mijn ontbijt roert zich. Niet richting darmen. Wel richting slokdarm.
We maken rechtsomkeert.

Geloof het of niet. Een half uur later sta ik bij de kassa van Waitrose achter...............
Juist ja.

"Waarom gaan jullie altijd naar Engeland," wordt ons vaak gevraagd.
"Het is er zo nat en winderig."
****************************************