Pub

Gisteren aten wij in de plaatselijke pub.

Uit voorzorg, omdat ik geen idee had hoe groot de porties zouden zijn, bestelde ik nog geen hoofdgerecht. Dat doe ik wel vaker en nu volgde P. mijn voorbeeld.

Het door ons beiden gekozen voorgerecht leek op de kaart veelbelovend.

Garnalen-crab cocktail.

De crab zou local zijn.

Na twee happen legde ik mijn vork neer. Het was alsof ik op een zoute spons zat te kauwen.

P. keek me boos aan. "Waarom bestel je het dan ook? Je vindt crab nooit lekker?"

Het klonk verwijtend en schoot (net als de cocktail) in het verkeerde keelgat.

Waar haalde hij die onzin vandaan.

'Vind jij het wel lekker?

Daar moest hij wel met ja op antwoorden.

Dus schoof ik mijn bord zijn kant op. Hij at alles op.

'Zo, en wat ga je nu eten?'

Aan zijn gezicht zag ik dat er geen hap meer bij kon.

We hebben nog een toetje genomen om toch met een zoete smaak huiswaarts te keren.

Vanmorgen stond er een zeurende man naast mijn bed.

"Buikpijn, El"

'Ah, zwemmen de garnalen wat te enthousiast in het maagzuur?'

Even later belde onze host Selwyn aan.

Of we vanavond met Geoff en hem meegingen.

Eten.......in een pub.

'Ja!,' riep ik meteen.

Het werd wel degelijk een succes.

Maar goed - je hebt dan ook pubs en pubs.

*******