28 mei, 2007

Finish Roparun

In 1992 werd de RO(tterdam) PA(rijs) RUN
geboren. Uit een weddenschap! Die eerste keer namen er 13 teams deel, de opbrengst was fl 100.000 = en de organisatie van de run was in handen van een groepje van 20 vrijwilligers. Eigenlijk was het de bedoeling het bij een éénmalig avontuur te houden, maar het liep anders. Door het succes van de eerste keer kon een vervolg niet uitblijven en waren het de eerste keer dertien teams die meeliepen, in 2006 ging de Roparun met 199 teams van start. De opbrengst van de eerste Roparun was ƒl. 100.000, = in 2006 werd er ruim 3,1 miljoen euro bijeengelopen. Tot nu toe werd er in vijftien jaar al meer dan 21 miljoen euro bijeengebracht. De eerste vier jaar was de Roparun nog betrekkelijk kleinschalig en draaide de organisatie puur op vrijwilligers. Door de snelle groei ontstond de behoefte aan een kantoor met betaalde medewerkers, hoewel alles bewust zeer low budget wordt gehouden. Daarnaast zijn er bij de Stichting Roparun ongeveer 250 vrijwilligers, van wie een vaste kern van vijftig personen het gehele jaar bezig is en veel tijd en energie steekt in de organisatie van dit evenement.
De Roparun loopt sinds 2004 van Parijs naar Rotterdam. De teams geven zelf vooraf de gemiddelde snelheid van het team op. Naar aanleiding van die snelheid wordt er gefaseerd gestart en zo wordt op maandagmiddag tweede Pinksterdag de finish op de Coolsingel gerealiseerd waarbij in een tijdsbestek van een aantal uren alle teams feestelijk worden ingehaald. De officiële tijdmeting vindt plaats op de Coolsingel waarna het gehele team kan genieten van de huldiging in Rotterdam. Op 15 juni 2007 vindt de slotavond plaats in Alcazar Puttershoek. Hier wordt de totaal opbrengst bekend gemaakt en worden de 3 teams met de hoogste opbrengst gehuldigd.
Het doel: "trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven".

Wederom een evenement dat eindigt op de Coolsingel en dus vlak voor/onder ons neus. Helaas niet zo heel veel bezoekers, maar toch een gezellige, vrolijke bedoening. Onder de klanken van "daar in dat kleine café en hoofd, schouder, knie & teen" worden de lopers hartelijk onthaald. Ik neem mijn petje voor ze af.

Geen opmerkingen: