22 oktober, 2008

Ell-en vacance 7

De locatie van "ons" Hotel Brice is zondermeer perfect.

Binnen vijf minuten loop je naar zee of ben je aan het winkelen. Ook zijn er talloze eettentjes, in alle soorten - maten en prijsklassen, in deze rustige buurt te vinden.
Een busstation, op nog geen vijftig meter afstand van het hotel, verlost je van een eventueel vervoersprobleem binnen de stad.
Met de auto naar en in Nice kost je een klein vermogen. Het hotel biedt een persoonlijke parkeerbox aan - tegen betaling van 17,- per dag.

Maar het is en blijft een stoffig, in verval geraakt hotel: al doet de buitenkant heel anders vermoeden.
Vandaag en gisteren kwamen we om 14.30 uur terug op onze kamer, die er nog net zo uitzag als wij hem ’s morgens hadden achtergelaten. Daar was madame gisteren al ontstemd over, doch toen kon het kamermeisje nog bij haar lurven gegrepen worden.

Vandaag was de vogel gevlogen. Wat wil je als er hooguit acht kamers bezet zijn.
Dus moest het juffie van de receptie - geheel tegen haar zin in - het jasje van haar mantelpakje verruilen voor een schort. Ze toog ziedend met de stofzuiger naar kamer 301.
De kamer met twee uitstekende bedden en veel ruimte.

Maar ook de kamer waar de airco uit de muur hangt, waar de föhn uit elkaar valt, waar de vloerbedekking vol verfvlekken en stof zit, waar het water uit de koelkast loopt en waar het naar pies stinkt.

Goed dat madame zelf pas polshoogte kwam nemen, nadat P. met boek was vertrokken naar de boulevard om wat af te koelen.
Madame nam een uur de tijd om met mij de staat van de kamer en de rest van het hotel door te nemen. Ze schrok van wat ik haar liet zien. Als ervaren hotelganger stelde ik lachend voor alle tachtig kamers te doorlopen. “Oh non” klonk het wanhopig.

Het is doodzonde, want hier is niet tegen op te renoveren. Zeker niet wanneer je dat (financieel genoodzaakt) in etappes doet, om zo open te kunnen blijven. Er zijn nu vijf kamers op de vierde etage klaar. Ze zijn simpel gehouden, met zelf opgeknapte meubeltjes. Maar die beschadigde deuren worden dan weer niet aangepakt en zo blijf je achter de feiten aanlopen.
Daarbij is de concurrentie van 4-sterrenhotels in dezelfde straat moordend. En madame hoopt ooit quatre étoiles te halen.
Daar heb ik weinig fiducie in, eerlijk gezegd.
Wat ik ook zo vreemd vind: voor WiFi moet ik via Orange tijd kopen. In de kleinste hotelletjes onderweg was dat perfect - gratis - geregeld. En dan te bedenken dat hier ook vertegenwoordigers en andere zakenlui overnachten.

Vanmorgen leek het een bewolkte dag te worden. Er was regen voorspeld (tot dusver niet uitgekomen), dus de ideale museumdag. Het werd Chagall.

Prettig in en van Nice is het openbaar vervoer. Voor één euro kan je 75 minuten heel Nice doorbussen - of trammen.

Morgen begint (na een heerlijke week) de terugreis, maar het wordt een absoluut AU REVOIR NICE.

Geen opmerkingen: