Boemerangvirus

*****************************************
Dacht ik er met een snottebelletje van af te komen, kruipt er een heel leger ziektekiemen naar binnen. En die doen vervelende dingen, kan ik u vertellen.

Het ergste is dat ik geen puf heb om iets te doen.

De omslag voor mijn boek had eigenlijk afgelopen week af moeten zijn. Nu haast mijn uitgever mij niet, maar ik wil het zelf ook klaar hebben.

Gelukkig weet ik hoe het er uit moet gaan zien. Het zijn de tekstjes op de achterflap waar ik nog op moet broeden.
Morgen ga ik - ziek of niet ziek - bij Donner snuffelen om een indruk te krijgen van vormgeving en lettertypes.

Op dringend aanraden van (ervaringsdeskundige) Amanda Kluveld - historica, columniste en schrijfster van ondermeer het boek PIJN - laat ik foto's maken door een professional, André Nijenhuis.
De ziektekiemen hebben mijn gezicht nog niet helemaal doen verbleken.

Over ziektekiemen gesproken......................
Daar kampt onze hoofdstad al jaren mee. Ze breken de boel open, op of af - maar beter wordt het niet. Amsterdam is een stinkende open wond.

Ik adviseerde medereizigers in het vliegtuig op weg naar Amsterdam om de reddingsvesten onder de stoelen maar stiekem mee te nemen.
Heb je een veilige overtocht gemaakt, zal je tijdens een wandeling langs de 'KLM-huisjes op ware grootte' toch ineens wegzakken naar niveau metro. Blub.

Vanuit mijn bed zie ik fiere wolkenkrabbers. De trots van Rotterdam.
Dat heet opbouwen.

Met een satanisch lachje lees ik de column van THEODOR HOLMAN in HET PAROOL

Aardbaard

Ik fietste in de Vijzelstraat. Hoorde ik opeens: "Hé Hol! Hier!" Het leek of het geluid van de grond kwam. Ik hoorde weer: "Hé Holliebollie, hier!" En toen zag ik hem. Ik zei: "Hé, kabouter Aardbaard, wat doe jij hier?"

"Het is kaboeter! Ik ben kaboeter Aardbaard! Ik noem jou toch ook niet moeneer Holliebollie?"
Ik knikte. (Voor de nieuwe abonnees: kaboeter Aardbaard woont eigenlijk in een omgekeerde pot op het balkon van de burgemeester.)

"Is er iets aan de hand, Aardbaard?" vroeg ik.

"Zeg dat wel. Het is veel erger, en dan nog erger. Ik bedoel, ik ben hier in de Vijzelstraat eens zelf wezen kijken. Het is veel erger!"

"Wat is erger, Aardbaard?"

"Alles, hier met die Noord/Zuidlijn. Nu staat Maison Descartes op instorten. Ik heb het zelf gezien."

"Je hebt het in Keulen horen donderen, Aardbaard. Wat vindt de burgemeester daarvan? Jij ziet hem wel eens..."

"Dat snap ik nou niet," zei kaboeter Aardbaard. "Dan hoor ik vloeken in de Rekenkamer, en dan deugen de wethouders weer niet, en dan deugt Geert Dales niet, en dan deugt de aannemer niet. Maar híj deugt altijd wél!"

"Dat weet je toch, Aardbaard. Onze burgemeester deugt altijd."

"Maar dat klopt toch niet, Holbol? Waarom zit zo'n burgemeester er nog? Hij is toch verantwoordelijk?"

"Ach, ze maken zich niet druk, Aardbaard. Er komt geld van Essent en Nuon, en dat dicht weer een financieel gat."

"Maar er zullen meer gebouwen vallen. De communicatie deugt niet, de begroting deugt niet, de aannemer deugt niet, de politieke besluitvorming deugt niet... niks deugt aan die hele Noord/Zuidlijn! En we graven en graven maar. Ik maak me druk, Hol!"

"O ja? Ik allang niet meer. Ze gaan toch gewoon door met bouwen. Er komt een commissie die precies datgene zal zeggen wat men wil horen. Namelijk dat stoppen met bouwen onverantwoordelijk zou zijn. Terwijl jij en ik weten dat het de beste optie is. We gaan er miljarden in steken, en over zestig jaar betalen we nog voor die paar haltes."

Aardbaard knikte zo heftig dat z'n mutsje bijna van zijn kale bolletje viel.


Misschien valt er een ontmoeting te regelen tussen Aardbaard en Buttplug.

Op neutraal terrein.