Krantenjongen(s)

Geharrewar in "Persland".
Het laatste relletje leek de zaak Zwagerman vs NRC Handelsblad. Maar nee, het nieuws haalt de tijd in.

Hoofdredacteuren volgen elkaar in rap tempo op. Vooral vrouwelijke hoofdredacteurs zijn in opmars - topposities bij Het Parool, de Groene Amsterdammer, NRC Handelsblad, en de Telegraaf, om er maar eens een paar te noemen. De mutaties zijn niet bij te houden.

Een gefortuneerde Belg koopt perscombinaties op. In tegenstelling tot Fortis gaat deze overname soepel en met instemming.

Wel proef ik enige animositeit bij journalisten onderling. Zeker in de financieel barre tijden is het vechten om een plekkie. Het is de wereld van de korte pikkies.

Ook zie ik ze switchen. Kleurvast zijn ze allang niet meer.

De schrijvende pers profileert zich steeds minder. Is Trouw nog gereformeerd? Vertoont de Volkskrant nog katholieke trekjes en vindt u Het Parool nog links? Bestaan er nog intellectuele journalisten?

Dan is daar het nieuwe 'bedreigende' medium: internet. Heel erg niet-intellectueel. Jan met de pet en Ellen ten Bruggencate maken hun eigen nieuws.

Waarom zou ik tot vijf uur op Het Parool wachten, als ik Holman 's morgens bij mijn eerste kopje koffie kan lezen.

Internet is accuraat, up to date, makkelijk te lezen en tegen het brede scala van informatie kan geen krant op. Bovendien krijg je er geen zwarte vingers van.

Geen gezeur met de haperende bezorging, geen gedoe met vakanties. Het nieuws zit in mijn laptop en mijn laptop is altijd in mijn buurt.

Natuurlijk wordt er in dit huishouden nog een krant gelezen, maar van twee ochtend- en avondbladen is geen sprake meer.

Zo bezuinig ik ook op de weekbladen. De tijd van de Nouveau, Elsevier, HP/deTijd, televisiegids, VN en de Groene is geweest.

Op dit moment zijn we bladenloos. Het speciale kortingabonnement op HP/de Tijd is verstreken. Ik wacht op een telefoontje van (bijvoorbeeld) Elsevier, waarbij mij een superdeal wordt aangeboden. Want zo gaat dat al jaren. Wij lezen van deal naar deal.

Eind 2006 was ik op het - door HP/de Tijd georganiseerde - zestigste verjaardagsfeestje van Max Pam in de Rode Hoed. Er werden wat zure grappen gemaakt over Folkert Jensma, (voormalig hoofdredacteur van NRC Handelsblad en verantwoordelijk voor Pams vertrek). Desondanks was het een vrolijke columnistenavond met een trotse, genietende Max als blij middelpunt.

Geen vuiltje aan de lucht.

Twee weken geleden lees ik een artikel in de "Boekenweekspecial" van HP/de Tijd. Het gaat over de pikorde in de literaire wereld. Wie zijn, anno 2009, de machtigste uitgevers, apparatsjiks, redacteuren en recensenten. Overall wordt vuilbekkerij in dit artikel niet geschuwd (wie het met wie doet om een stapje hogerop te komen.....).

Max Pam (recensent HP/de Tijd) is gezakt van de negende naar de elfde plaats.

Vulpendonor. Als Max niet zijn vriendjes of wijlen Karel van het Reve bespreekt, is hij een van de beste recensenten van het land. Maar het probleem is dat Max juist zo veel vriendjes heeft. Bij Tim Krabbé pakte dat toevallig goed uit, maar de kans dat Martin Bril echt de beste auteur is van Nederland, moet klein worden geacht. Samen in het ziekenhuis liggen schept kennelijk verplichtingen.........................................

Nu lees ik dit op de Volkskrantsite:

AMSTERDAM - Max Pam, de literair criticus van HP/De Tijd, heeft zijn medewerking aan het blad opgezegd. Volgens hoofdredacteur Jan Dijkgraaf van het blad zegde hij eind februari al het contract met Pam op en bleek het niet mogelijk het eens te worden over een nieuw samenwerkingsverband.

Pam: ‘De uitgever van HP/De Tijd is Carel Bikkers, voormalig directeur van Kwik-Fit. De nieuwe hoofdredacteur van HP/De Tijd is Jan Dijkgraaf, die vroeger wel eens een column schreef voor de Sp!ts. Dan komt er een moment dat je je afvraagt of je daar nog wel bij wilt horen. Ik begrijp dat HP/De Tijd moet inkrimpen en een minder contract was zeker geen bezwaar, tenminste als de omgeving inspirerend was geweest. Maar als je de laatste maanden het nieuwe redactielokaal binnen stapte, leek de sfeer op die van een graftombe.’ Max Pam schrijft sinds 1972 voor HP/De Tijd en was bijna twaalf jaar literair criticus. Hij reikte elk jaar de Max Pam Award uit voor het beste literaire boek.

Dijkgraaf noemt de sfeer op de redactie na de bezuinigingen van enkele maanden geleden ‘buitengewoon goed’. ‘Het is wel zo dat de sfeer tussen mij en Pam beduidend minder goed is dan die tussen hem en mijn voorganger. Ik wilde graag een nieuw contract, maar daar kwamen we niet uit. Zoals zo vaak heeft dat vooral met financiën te maken’, aldus Dijkgraaf.

Pam heeft nog wat ijzers in het vuur - Buitenhof, Het Parool, de Volkskrant en OBA live.

Op zijn website - een verzameling van zijn kritieken, recensies en columns - kom ik niet verder dan deze kop: Opgezegd bij HP/De Spits
De tekst ontbreekt of is door Pam verwijderd.

Evenals de ware reden van zijn vertrek bij HP - een raadsel.