We hadden vanavond weer concert. Het Rotterdams Philharmonisch onder leiding van chef-dirigent Yannick Nézet-Séguin vertolkte een prachtg vioolconcert van Brahms en na de pauze een daverende Bartók.
Hoewel mijn stukje niet over het concert gaat, wil ik toch even stilstaan bij de nieuwe muzikaal leider van het RPhO.
Het is even wennen, zeker na die prachtige ingetogen Simon Rattle.
Nézet is klein. Heel klein. Het is een springertje, een en al beweeglijkheid.
Zijn podium zou wat hoger moeten zijn want het lijkt alsof Nézet springt om aandacht. Zijn voetenwerk doet niet onder voor dat van een toptennisser - weergaloos.
Goed. Tot zover het concert.
******************************************************
In de pauze zag ik mensen die ik meteen herkende als oude buurtgenoten. Ik praat over vijftig jaar geleden.
De dochter (vijftien jaar ouder dan ik) van.......http://vert-el-sels.blogspot.com/2008/11/down-memorylane.html.
---------
Heel bijzonder want niet alleen heb ik op mijn site aandacht aan nostalgische momenten geschonken, ook in mijn boek komt deze personage voor.
---------
Ik koester warme herinneringen aan die gezellige woensdagmiddagen bij mevrouw Pot. En dat ik nu haar dochter weer ontmoette was wel heel bijzonder.
Juist nu het boek in de maak is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten