Vanavond hadden wij - na lange tijd - weer eens concert. Ons Rotterdams Philharmonisch vertolkte voor een uitverkochte Grote Zaal het weergaloze vioolconcert van Mendelssohn (soliste Veronika Eberle) en de achtste symfonie van Bruckner.Superlatieven schieten tekort.
Toen ik in maart 2008 mijn serie voor dit seizoen uitkoos keek ik alleen naar de naam van deze dirigent -SimonRattle (net als ik bouwjaar '55)
In de jaren zeventig was hij een aantrekkelijke, donkere krullenbol. Een beginnend dirigent die regelmatig gastdirigent in de Doelen was. Toen al was ik een fan van hem. Sterker nog, ik was verliefd op hem.
No matter wat hij dirigeert (ik fronste de wenkbrauwen toen ik het programma zag), Simon Rattle wil en zal ik zien.
De inmiddels grijze SIR heeft het ver geschopt. Hij is chef-dirigent van de Berliner Philharmoniker. Dat is de absolute top, hoger kan niet.
Sorry, maar ik zie Rattle tien keer liever dan Haitink.
Simon Rattle is één met zijn musici. Geen gespring of uitbundige gebaren. Nee, met zijn mimiek leidt hij zijn orkest naar bovenmodale prestaties. Zijn dirigeren is een lust voor het oog.
Wat ik - als liefhebber, maar leek - absoluut ongelooflijk vind is dat hij zonder partituren dirigeert: de volle, loodzware tachtig minuten lang.
Wij genoten - hij genoot.
Bruckner duurde maar liefst tachtig minuten. Een overvol podium. Iedereen (vooral de blazers) waren van stal gehaald. Ik telde zes bassen en twee harpen.
Het was zwaar, gedragen, maar zo ongelooflijk prachtig.
Dat het (normaal gesproken ingetogen) publiek Simon tot vijf keer toe bulderend en applaudiserend terughaalde, zegt genoeg.
Daar kan geen slechte recensie (AD) tegenop.
Helaas staat hij voor 2009/2010 niet geprogrammeerd
Desondanks: ik ben weer verliefd op Simon Rattle.
5 opmerkingen:
Ha Ellen,
Ik ben het met je eens. Ik heb eenmaal een concert o.l.v. Sir Simon Rattle bijgewoond (Bruckner 9 door de Berliners in het hoofdstedelijke Concertgebouw) en heb zelden zo'n inspirerende dirigent gezien (en ik heb behoorlijk wat dirigenten gezien de afgelopen decennia ....). Ik kon het ook allemaal extra mooi gadeslaan omdat ik achter het orkest zat. Inderdaad, hij doet niet overdreven, maar zijn mimiek vertelt zoveel .... prachtig. Het moet geweldig zijn om onder zo'n dirigent te spelen.
Groeten uit de UK
Trouwens, in de Gramophone 'Best Orchestras' poll 2008 zijn de Berliners voorbijgestreefd door Amsterdam ;) Nu moet ik toegeven dat een ranglijst van symfonieorkesten een beetje idioot is, maar toch .... de Berliners staan 2 in die poll en de Wieners 3. Nummer 4 is het London Symphony Orchestra. Daar staat Gergiev, welbekend in R'dam, voor.
Het lijkt wel of met het groeien van de jaren het genieten van klassieke muziek toeneemt. Ik heb het dat over Mahler, Bruckner e.a latere componisten. Muziek waar ik vroeger geen zitvlees voor had.
NRC en AD gaven matige recensies. Bruckner zou te langzaam zijn uitgevoerd. Dat vond ik helemaal niet. Rattle haalde - met deze interpretatie - alle partijen juist zo prachtig naar voren. Magnifiek.
Ach, over wie de beste is doe ik geen uitspraak. Gisteren was dat mijn eigen RPhOrkest, wat de grote dirigenten nog altijd graag leiden.
Ach, recensenten .... Bruckner kan mij persoonlijk niet langzaam genoeg zijn .... :)
En wat betreft 'beste' orkesten, in mijn opinie kun je beter een matig orkest o.l.v. een magnifiek dirigent hebben dan andersom.
En het RPhOrkest, daar is niets mis mee .... dat kan zelfs een ex-Amsterdammer zien .... ;)
Pestkop :-))))
Een reactie posten