Iedereen beleeft zo'n finale op zijn eigen wijze.
Ik had op een beetje meer compassie van de Schotten gerekend. Het tegendeel bleek waar: ondanks de lovende woorden van Gary Lineker voor Van Bronkhorst en de verschijning van Seedorf op de BBC.
We bevonden ons in het hol van de leeuw, maar dan wel de verkeerde leeuw of het verkeerde hol.
Waarom al die Schotten ons uitlachten, wegkeken, bespotten, vernederden??
Heeft dat nog iets te maken met Mary Queen of Scots?
Met het feit dat zij iets had met Filips de Tweede van Spanje - terwijl de protestante Elisabeth I als serieuze huwelijkskandidaat voor onze Willem van Oranje werd gezien?
Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik niet tegen de stemming in de pub van ons hotel kon.
Ongemakkelijk, dat is het juiste woord. Was ik maar in Rotjeknor, tussen mensen in oranje. Tussen gekken, dronkaards, idioten, toeteraars..............................tussen mensen die VÓÓR het Nederlands elftal zijn.
Voetbal is oorlog. Zo voelt dat zeker in deze Schotse contreien. En dus vluchten wij naar onze hotelkamer.Tussen de angstige momenten door heb ik e-mailcontact met vriendin M.
Het is wel geen Rotterdam, maar we positioneren ons op dezelfde manier als de afgelopen drie weken: P. op bed kijkend en ik hard timmerend op mijn laptop. Bijgeloof - ja bijgeloof.
Ik hoor dat er al bijna elf kaarten zijn uitgedeeld aan de Nederland en dat mijn held Kuyt is gewisseld.
Ik hoor wel, maar kijk niet.
Hoe dit ook afloopt: Bert Feyenoord - van Marwijk, Giovanni Feyenoord - van Bronkhorst en Dirk Feyenoord - Kuyt, jullie waren groots!!!
*****************************************************************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten