In dit hotel in the middle of nowhere ontmoet(t)en wij mensen van all over. We delen dezelfde passie: golf. We hebben een gemeenschappelijke reden om hier te zijn: The British Open - de 150ste Open.
Gisteravond spraken wij mensen in de bar. Ze kwamen uit Breda. Na een half uur kwamen we erachter dat hij een klant is van IFN - de betrekkelijk kleine financiële instelling waar P. voor werkt.
Vanavond in het restaurant hoorde ik Engels met een Nederlands accent. Ik wist het onmiddelijk te plaatsen: Nederlandse Canadezen. Mijn vermoeden bleek juist.
We raakten niet uitgepraat toen bleek dat we op dezelfde HBS in Oud-Beijerland hadden gezeten.
Nederlanders zijn de Chinezen van Europa.
Vandaag zou het startsein van The 150ste Open worden gegeven door de oud-kampioenen. Vanwege het barre weer ging hun 4-holes match helaas niet door. Een teleurstelling voor velen die speciaal een kaartje hadden gekocht om hun oude idolen nog/weer eens te zien in een ontspannen en feestelijk wedstrijdje.
Het was bar en boos. Regen, wind en kou (9 graden op de Links van St. Andrews) waren nauwelijks te trotseren. De spelers lieten zich nauwelijks zien, of waren onherkenbaar ingepakt.
Nu hebben wij een klein vemogen betaald voor Greenside Club kaartjes. Dat houdt het volgende in: gereserveerde zitplaatsen op de tribune aan de 18e green, toegang tot een (verwarmde) pavillion achter de achttiende, gratis programma's, parkeerplaats en nog meer faciliteiten die nu - met dit slechte weer - wel erg goed van pas komen. Foto's van vandaag.
's Morgens ontbijten we hier als laatsten en rijden dan op ons gemak - achter de drukte aan - naar St. Andrews. Dit is onze vierde Open. Wij zijn te oud voor het ge-ren, gehaast, geduw en getrek.
P. snurkt 15 juli binnen. Ik kus hem.
Mijn man is slapend zestig geworden.
Ik wil hem alles geven, maar aan zijn grootste wens - een droge dag op St. Andrews - kan ik helaas niet voldoen.
****************************************************************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten