Stand van lezen

*****************************
Het is bijna een jaar geleden dat mijn boek uitkwam.

Sinds ik op Facebook actief ben ontvang ik, ook dankzij de specaal aangemaakte pagina Weg van mijn moeder (zichtbaar zonder inloggen), leuke reacties van mensen die het onlangs hebben gelezen of dat nog gaan doen.

"Ik wacht voor het boek om hier te arriveren en zal het met grote interesse lezen. Ik vind het sowieso geweldig dat iemand op een moment in het leven een pen te hand neemt en zo een boek schrijft en het laat uitgeven. Nog te meer als dat en oud klas genootje is."
Pieter L.V. (Spanje)

"Ellen, Ik heb jouw boek weg van mijn moeder in een vlot tempo doorgelezen. Wat een geweldig boek is het. Op het laatst wilde ik niet meer door een van mijn huisgenoten gestoord worden, of keerde na een interruptie zo snel mogelijk weer terug naar het boek. Ook je verhalen op vert-el-sels doen er toe. Bedankt dat je ze wilt delen.
Groeten van H. uit B."

Laatst stuitte ik toevallig op een aardige blog genaamd Boekenproeven, waar ik het volgende las:
'"In het boek "Weg van mijn moeder" kwam ik het volgende item tegen:"Men verzamelt een leven lang van alles, hecht zich eraan en na overlijden bepalen anderen wat er met die verzameling gebeurt"

Aangezien ik zelf ook moeilijk wat weg kan gooien zet dit je wel tot nadenken. Zeker als je nog niet zolang geleden het huis van je ouders hebt leeggeruimd..'

Dat ik op de keuzelijst van 2009 stond vervulde mij met trots.

Mijn uitgever liet mij een paar maanden geleden weten dat er een goede bestelling was gedaan door Biblion, de bibliotheek leverancier.

Wat een eer om Weg van mijn moeder als oorlogsroman (niet een genre dat ik gekozen heb) in de Rotterdamse Bibliotheek aan te treffen.

De korte bespreking (van een Biblion lezer) - met een aantal fundamentele missers - neem ik op de koop toe: "Een wat verwarrend verhaal omdat niet duidelijk is waarom het nu eigenlijk gaat. Is het echt een autobiografische roman? Een oorlogsboek? Een psychologische geschiedenis over de relatie moeder-dochter? Van alles een beetje. Maar bijna tot het laatst toe vooral een nogal eenvoudige, niet bijzondere familiegeschiedenis zonder veel 'spannende' belevenissen. Een beetje saai zelfs; je hoopt telkens: nu gebeurt er iets, maar nee, toch niet. Tegen het einde krijgen we het dagboek van de moeder te lezen. Zij was koerierster van dagblad Trouw en het weekblad Vrij Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Dan blijkt dat er 29 mensen geliquideerd zijn omdat ze wilde doorgaan met het uitbrengen van Trouw." lees verder

Prachtig dat tevens de Amsterdamse biebs "mij" uitlenen. OBA EN ANDEREN

Ook Utrecht en omstreken doen volop mee. Het blijft "kicken" dat mensen je boek lezen.

Als laatste check ik de hofstad even:
Bingo 's Gravenhage!!! Ook hier ben "ik" momenteel uitgeleend.

Trix??