Oger

Vandaag liep ik de bekendste herenklerenmodezaak binnen - op zoek naar een das voor mijn echtgenoot.

Het was er ontzettend druk. Zo slecht gaat het dus, dacht ik nog.

Het zag er niet naar uit dat ik snel geholpen zou worden, dus stelde ik mij strategisch op bij de toonbank - wachtend op een van de kledingspecialisten. Want verkopers durf ik de heren van Oger niet te noemen.

Ik keek mijn ogen uit.

Vooral de kleding die de gastheren zelf droegen werkte op mijn lachtspieren.

De mode anno nu is TE KLEIN en TE KORT.

De knoopjes van de jasjes staan op springen, zo ook de bilnaad in de broek.

Jort Kelder kan het met zijn figuur wel hebben, al doen zijn outfits mij ook erg crisistijd-achtig (stof tekort) aan.

Maar zodra er ook maar één grammetje vet aan de dijen kleeft lopen de heren gewoon voor gek.

Enfin, nadat ik de heren van Oger goed had geobserveerd was het tijd voor de klanten.

Mijn oog viel op een familie aan de andere kant van de toonbank. 

Pa, ma (met de grootste Chaneltas die ik ooit heb gezien) waren met twee zonen een middagje aan het Oger-shoppen.

De toonbank lag vol (schoenen)dozen, broekriemen en kleding. Het bleek allemaal voor de familie.

Een paar schoenen van €450,- en dat maal vier.

Ik ging recht achter de kassa staan en zag een bedrag van vier nullen.

Toen pakte pa een lederen pilotenjack uit een rek.

Hij duwde het zijn zoon in de handen. "Pas 't effe."

De zoon had duidelijk de zaterdagnacht nog in de ogen, maar deed wat zijn vader zei.

"Mooi?"

De zoon knikte, zij het allerminst enthousiast.

"Pak maar in," zei pa tegen de man achter de kassa, die weer een bedrag invoerde.

Ik, met mijn dasje, werd totaal genegeerd en dat vond ik niet erg.

Wat me hooglijk verbaasde was de nonchalance en desinteresse - dat er niet eens op de prijskaartjes werd gekeken.

Is het vreemd dat zoiets bij mij vooroordelen oproept?

Ik moet ook helemaal niet in zo'n winkel komen. 

Dat vonden de heren van Oger trouwens ook. Ze zagen me niet eens staan, met mijn boodschappentas van Albert Heijn.

Mannen in te krappe pakken, die bulken van het (zwarte?) geld en dat graag laten zien.

Gek, ik heb een heel andere voorstelling van crisistijd.

**************************************