Het verhaal krijgt nog een staartje.
En dit keer komt dat niet door mij. Nou ja, indirect natuurlijk wel.
In een boze bui heb ik vorige week mijn - aan T-Mobile gewijde - blogjes gemaild naar de klachtenservice van de getormenteerde (eigen schuld dikke bult) provider.
Eerlijk, ik dacht daar geen reactie op te krijgen en was het - vijf minuten nadat ik op verzenden had gedrukt - alweer vergeten.
Maar jongstleden vrijdag werd ik door een dame van de klantenservice van T-Mobile gebeld.
Ik reed op dat moment door de Maastunnel en had geen zin in een boete van €160,-
Dus zei ik dat ik binnen een half uur thuis zou zijn.
Ze vroeg of ze terug mocht bellen en deed dat keurig op de afgesproken tijd.
Ik legde rustig nog eens uit wat er precies gebeurd was. >> Over de mooie iPhone - over het mooie abonnement dat onveranderd zou blijven - en over de diepe teleurstelling toen zes weken later bleek dan T-Mobile die (laatste) belofte niet nakwam<<
Zoals ik inmiddels van T-Mobile gewend ben regende het weer verontschuldigingen.
"Waar kunnen we u mee tegemoet komen?"
Die vraag had ik niet verwacht. Echt niet.
"Het is eigenlijk allemaal gekomen omdat ik aan een nieuw toestel toe was." (zie foto)
Ik zei er nadrukkelijk bij dat het geen iPhone hoefde te zijn. Een tegoedbon leek me okee.
Ze aarzelde en wees toen mijn voorstel af.
"Nou ja, u vraagt 't mij en ik geef antwoord. Wat had u dan in gedachte?"
Haar antwoord verraste me: "Ik wil toch aan mijn chef voorleggen dat we u het beloofde abonnement gaan geven. Het is u duidelijk toegezegd en ook al zijn de bundels per 1 november veranderd - afspraak is afspraak. Mijn chef is naar huis - mag ik u hier maandag over terugbellen?"
Vanavond werd ik door dezelfde mevrouw gebeld.
Nadat ze eerst herhaald had waar het allemaal over ging, kwam het hoge woord eruit. Nee, ik kon niet het beloofde abonnement krijgen, maar er waren wel alternatieven.
Toen ik naar prijzen vroeg antwoordde ze weer aarzelend: " Uh, dan moet ik u doorverbinden naar de verkoopafdeling."
Het begon me te irriteren, ik werd weer misleid. Althans zo voelde het.
"Mevrouw, als u mij een alternatief aanbiedt, dan moet u me ook vertellen hoe dat eruitziet en wat het kost."
Toen had ze ineens alles op haar scherm.
- de prijs van die iPhone was zomaar van €90,- naar €150,- verhoogd
- een vergelijkbaar abonnement zou €55,- gaan kosten (ik betaal nu €30,-)
Met andere woorden - van de wal in de sloot.
Daarom stelde ik voor het gesprek maar snel te beëindigen, want ik werd echt boos. De medewerkster overlaadde me dit keer niet met verontschuldigingen. Nee, nu ging de kast met "ik doe mijn best" open.
Ik waagde het wéér voor te stellen: "Stuur mij een tegoedbon voor een toestelletje. Desnoods pint u mij vast aan de winkel waar ik het moet kopen. Bijvoorbeeld op de Lijnbaan?"
Weer die aarzeling, gevolgd door een NEE. En maar volhouden dat ze haar best deed.
"U kunt wel een toestel kopen, de nota naar T-Mobile sturen en dan verrekenen wij de korting met u. Ik doe echt mijn best."
Het ging van kwaad tot erger en ik vroeg mij af waarom ik überhaupt gebeld was.
"Ik zit mijn kostbare tijd te verdoen mevrouw. U komt met steeds slechtere voorstellen. Ik geloof dat ik maar helemaal met T-Mobile ga kappen."
Ze bood me, als ultieme poging, 20% korting aan op de eerstvolgende drie maanden. Met het geld dat ik (daardoor) overhield kon ik dan een nieuw mobieltje kopen.
Zoiets heet klantenbinding.
************************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten