31 mei, 2007

Women in art

Wederom met dank aan mijn vriendin/kunstenares Willemijn Bouman.

http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoid=2022646177
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels: ,

30 mei, 2007

El jankt

Het huis van wijlen tante M. - lees familiegeheim - staat te koop.

http://vert-el-sels.blogspot.com/2006/12/familiegeheim.html

Ik ben verbaasd over de vraagprijs, 995.000,-
Nee die vind ik niet te hoog, integendeel, gezien de locatie middenin 't Gooi.
Waar ik echt van stuiter is onderstaande omschrijving op Funda.
Het perceel waar de oude villa op gesitueerd is heeft een oppervlakte van 50 are en 10 centiare (5010 m2). Het huidige bebouwd oppervlak bedraagt ca. 160 M2. De bestemming van het perceel is wonen met erf en tuin. Het huidige woonhuis is gedateerd en er is sprake van achterstallig onderhoud. Mede hierdoor zal voor geïnteresseerde de afweging bestaan op het perceel nieuwbouw te realiseren. Aansluitend op het voormede hebben wij door Architectenbureau H en E Architecten te Hilversum de bebouwingsmogelijkheden laten bekijken.
Mijn hoofd zegt dat het juist is. Het is een zakelijke transactie. Mijn hart bloedt en ik volg mijn hart.
Neerhalen die handel en er weer zo'n potsierlijk, nouveauriche - achtig mega-gebouw neerzetten, ingericht door Jan des Bouvrie. El huivert bij die gedachte. Had ik er maar wat te zoeken, dan zou ik er krom voor willen liggen en met vriend Starink de boel opknappen.
Dit is het huis van tante M. en ik ruik de geur van koffie en tabak in de - door de Aga verwarmde - gezellige woonkamer met prachtige kijk op de ongecultiveerde, woeste tuin waar de reeën grazen en vogels vertroeteld worden door voederbakjes in bomen en struiken.
Soms ben ik tegen de vooruitgang.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

29 mei, 2007

ABN*AMRO, the movie

Scenarioschrijvers, meldt u!!!!

Ingrediënten te over voor een spannende film vol complottheorieën. Er is weinig fantasie voor nodig. Alles wordt u en ons dagelijks in de media op een bordje als kant-en klare hap voorgeschoteld.

Hoofdrolspeler is natuurlijk Rijkman Groenink, die in een beginscène wordt voorgesteld als de succesvolste ondernemer van 2006, na de moeizame maffia-achtige overname van Antonveneta.
Dan is daar de luis in de pels - aandeelhouder TCI - die het aandeel ABN-AMRO wil zien stijgen en het vuur aan de schenen van de onaantastbare bank legt. Het mag een overname kosten.
ABN-AMRO komt - tot veler schrik - te koop.
Het Engelse Barclays springt erop, achtervolgd door het Trio Royal Bank of Scotland, Fortis en Santander. Die laatste combinatie ziet Groenink niet zitten en steekt dat niet onder stoelen of banken. Dat gaat banen kosten en de bank zal worden versplinterd.
RBS is alleen geïnteresseerd in het exclusieve LaSalle (Chicago), Santander in de Zuid- Europese/Amerikaanse tak en Fortis in de Nederlandse en Noord-Europese hap.
ABN-AMRO'ers vinden dat maar niks: een spaarbank-verzekeringcombinatie die de grootste (pure) BANK van Nederland overneemt. Potdorie: hoe lang is het geleden dat de Bank op het punt stond de Generale over te nemen?!
De thuissituatie van een bankwerker wordt in beeld gebracht.
"Om de kosten laag te houden, bieden wij onze diensten gratis aan als direct betrokkenen. We zitten hier thuis tenslotte ook met spanning de ontwikkelingen te volgen.
Mijn man is bereid de rol van zowel uitzendkracht als regiodirecteur te spelen. Met mij kunt u alle kanten op als vrouw van......"

Het bod van Barclays van 67 miljard wordt geaccepteerd en Groenink weet LaSalle stilletjes aan Bank of America te slijten voor een vriendenprijsje. Iets te zelfverzekerd wordt de deal gevierd.

Dan blijkt er nóg een luis te zijn, of misschien een vlo. De VEB met de opportunistische voorzitter P.P. de Vries liggen dwars en weten er op de aandeelhoudersvergadering een motie van wantrouwen door te krijgen. De rechter moet beslissen en geeft de VEB gelijk.
A la Beau van Ervens Dorens: "Is er een deal?" "Nee er is geen deal..........met Barclays".
P.P is in een hoerastemming, voelt zich DE grote overwinnaar en is niet meer van het scherm af te slaan. Zeer smakeloos is zijn aanwezigheid in een amusementprogramma.

De onrust bij ABN-AMRO slaat nu echt toe. Groenink wordt van alle kanten geadviseerd af te treden, maar houdt zijn arrogante hoofd koel.
Hij blijft en verhuist zijn thuis naar de bovenste verdieping van - wat ik het "koffiezetapparaat” noem - in Buitenveldert. Vrouw en kinderen trekken daar bij hem in. Hij krijgt de hele wereld over zich heen en besluit voor zijn toekomstige commissariaat bij Shell te bedanken.

Bank of America dreigt met een onmetelijke claim als zij LaSalle niet krijgt. Barclays houdt zich gedeisd. De Britse bank heeft al problemen genoeg met haar eigen aandeelhouders. Het ongewenste Trio steekt haar hoofd weer om de deur en gaat ook bij haar achterban te rade.

Geheel onverwacht is daar ineens beurswaakhond AFM die een onderzoek start naar activiteiten van de VEB. De Autoriteit Financiële Markten wil dat de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) volledige rekenschap aflegt over haar betrokkenheid bij de overnamestrijd rond ABN-AMRO. De AFM wil onder meer inzage in rekeningnummers van de betrokken VEB-medewerkers en een overzicht van alle contacten die zij tijdens de biedingsstrijd hebben gehad.
Een (tijdelijke) streep door de (bank)rekening van egotripper de Vries.
Ook zijn huiselijke situatie wordt in beeld gebracht. De stakker blijkt thuis minder macho dan in de media en maakt - tot ontevredenheid van zijn partner - weinig klaar.

In de Telegraaf verschijnt een interview met een jachtvriend van Groenink, die de nietsontziende CEO van een empathisch imago tracht te voorzien. Vanuit meerdere deskundige hoeken komt bijval voor een overname van Barclays, gehuld in een kritische verpakking aan het adres van Groenink. O.a. Wellink van de Nederlandsche Bank geeft zijn voorkeur voor de eerste keuze. Het verzet tegen een eventuele overname door het Trio groeit.
Werknemers en klanten van ABN-AMRO krijgen een pepbrief thuisgestuurd. De verwachte exodus blijft uit. Velen incasseren de beurswinst.

Inmiddels is het lang verwachte bod van het (ongewenste) Trio gedaan: 71,1 miljard. Fortis moet voor er – à la Monopoly – iets voor verkopen en maakt er gewoon wat aandelen bij, want er zijn geen contanten.
Barclays lijkt op dit moment, door de teruggelopen beurskoers, het onderspit te moeten delven.
Fortis probeert de stemming te keren door middel van een slijm cq. charmestrategie.

Het lijkt erop dat het een lange film gaat worden. Een alternatief is – zoals the Godfather – het drama op te splitsen in delen.
Wordt vervolgd.
Te verwachten in deel 2: de reactie op het Trio-bod, de claim van de Bank of America, komt Barclays terug in de biedingsstrijd?, de uitkomst van het AFM onderzoek en natuurlijk de thuisfronten.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

Last but not least

Bah, het seizoen is alweer voorbij.
Gelukkig ligt de brochure voor 2007/2008 hier op tafel en sta ik a.s. vrijdag (hopelijk) als eerste bij het bestelbureau met mijn verlanglijstje.
Ik snuffelde op de site van Orkater en zag tot mijn grote vreugde dat zij nog één lekker toetje presenteren. www.orkater.nl

Feestelijke afsluiting seizoen met Orkater’s Boys in the Band
18 juni 2007 om 21.00 uur - Philharmonie Haarlem
Met Vincent van Warmerdam, Pierre Bokma, Ariane Schluter, Porgy Franssen, Beppe Costa e.v.a.

Boys in the Band op 18 juni om 21.00 uur in de Philharmonie te Haarlem is dé feestelijke afsluiter van het seizoen. Het belooft een van de leukste muziektheateravonden te worden met de Best of... Boys in the Band onder leiding van Vincent van Warmerdam. Een keur aan gasten komt langs om een duet te zingen, muziek te maken of te vertellen over een nieuwe productie. Toegezegd hebben Lies Visschedijk, Pierre Bokma, Ariane Schluter, Porgy Franssen, Beppe Costa, Mo Marcus en Jacqueline Boot. Ook de makers van Black in Bakkum - Jeannine Valeriano, Maarten Ornstein en Paul Pallesen zijn erbij. Michel Sluysmans (Annette speelt) interviewt de gasten en muziekliefhebber Bert Gravemaker leest zijn column voor. Hoe het programma er verder uitziet is voor onszelf ook nog een verrassing! Maar een ding is duidelijk: mis het niet!
Luister hier naar muziek van de Boys in the Band
entree € 10,-
aanvang: 21.00 uur
kaarten: voor aanvang aan de kassa van de Philharmonie te koop
adres Philharmonie, kleine zaal, Lange Begijnestraat 11, Haarlem
voorverkoop: reserveren 0900-5111222 (0,45 pm 1,50 per kaart)
openingstijden kassa Philharmonie dagelijks van 10 tot 14 u, za van 10 tot 13 u en tot een uur voor aanvang van de voorstelling
meer informatie: www.philharmonie.nu
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

28 mei, 2007

Filmpjes


POEPAANVAL

http://videonieuws.chello.nl/?page=player&cat=entertainment&videoid=251913

Woordspelingen te over;
Shit happens. Geen luchtafweergeschut die deze aanval had kunnen voorkomen, laat staan afslaan. De natuur wint het altijd. De dader nam het woord persconferentie wel heel letterlijk. Birds look for Bush.
Let bij het afspelen op de linker (voor de kijker rechter) mouw van de president tijdens het scheetgeluid.
Ik hoop wel dat Bush niet vergeten is - na afloop - zijn handen te gaan wassen, al blijft er genoeg vuiligheid aan kleven.

AJAX CHAMPIONSLEAGUE?
http://www.dumpert.nl/mediabase/16109/752b1386/index.html

Maar dan wel zonder dit talent(je). Een gouwe ouwe, maar hij blijft leuk, herkenbaar en actueel.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

Finish Roparun

In 1992 werd de RO(tterdam) PA(rijs) RUN
geboren. Uit een weddenschap! Die eerste keer namen er 13 teams deel, de opbrengst was fl 100.000 = en de organisatie van de run was in handen van een groepje van 20 vrijwilligers. Eigenlijk was het de bedoeling het bij een éénmalig avontuur te houden, maar het liep anders. Door het succes van de eerste keer kon een vervolg niet uitblijven en waren het de eerste keer dertien teams die meeliepen, in 2006 ging de Roparun met 199 teams van start. De opbrengst van de eerste Roparun was ƒl. 100.000, = in 2006 werd er ruim 3,1 miljoen euro bijeengelopen. Tot nu toe werd er in vijftien jaar al meer dan 21 miljoen euro bijeengebracht. De eerste vier jaar was de Roparun nog betrekkelijk kleinschalig en draaide de organisatie puur op vrijwilligers. Door de snelle groei ontstond de behoefte aan een kantoor met betaalde medewerkers, hoewel alles bewust zeer low budget wordt gehouden. Daarnaast zijn er bij de Stichting Roparun ongeveer 250 vrijwilligers, van wie een vaste kern van vijftig personen het gehele jaar bezig is en veel tijd en energie steekt in de organisatie van dit evenement.
De Roparun loopt sinds 2004 van Parijs naar Rotterdam. De teams geven zelf vooraf de gemiddelde snelheid van het team op. Naar aanleiding van die snelheid wordt er gefaseerd gestart en zo wordt op maandagmiddag tweede Pinksterdag de finish op de Coolsingel gerealiseerd waarbij in een tijdsbestek van een aantal uren alle teams feestelijk worden ingehaald. De officiële tijdmeting vindt plaats op de Coolsingel waarna het gehele team kan genieten van de huldiging in Rotterdam. Op 15 juni 2007 vindt de slotavond plaats in Alcazar Puttershoek. Hier wordt de totaal opbrengst bekend gemaakt en worden de 3 teams met de hoogste opbrengst gehuldigd.
Het doel: "trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven".

Wederom een evenement dat eindigt op de Coolsingel en dus vlak voor/onder ons neus. Helaas niet zo heel veel bezoekers, maar toch een gezellige, vrolijke bedoening. Onder de klanken van "daar in dat kleine café en hoofd, schouder, knie & teen" worden de lopers hartelijk onthaald. Ik neem mijn petje voor ze af.

Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

26 mei, 2007

Eten met een ster

Een week geleden zaten we in het zeer exclusieve restaurant Caviar Kaspia in Parijs.
Om 9 uur was er een tafel voor ons gereserveerd en bestelden wij ons apéritif: Peter een Scotch en ik een Kir Royal. Het restaurant bestond uit meerdere vertrekken wat een intieme atmosfeer creeërde. Waar wij zaten waren maar drie tafels bezet.
Vier verschillende - overdreven onderdanige - obers ontfermden zich over ons, wat altijd op de lachspieren werkt. Daar het allesbehalve druk was liep het teveel aan personeel elkaar in de weg.
----
Mijn aandacht ging naar een tafel van drie tegenover ons. Een blonde vrouw met wat spleetachtige ogen zat in mijn gezichtveld en keek mij telkens aan terwijl ze enthousiast Engels/Amerikaans babbelde met haar twee tafelgenoten, die haar duidelijk mee uit eten genomen hadden. Een opzichtige nicht en een excentrieke Francaise in een teveel in het oog springende slecht zittende blouse hingen aan haar lippen en gedroegen zich geforceerd lief. De Amerikaanse blondine had het over Angelina Jolie en haar baby. Even later ving ik op ".............when they came to my trailor".
Op dat moment schoot er door mijn hoofd: zij is actrice. Ik kon er alleen niet op komen wie ze was. Ze had iets van Gwyneth Paltrow en Renee Zellweger , maar volgens mij was ze ouder. Nee, ze was sprekend de jongere uitvoering van Angie Dickinson.
----
Peter had - na ons fruit de mer succes van de dag ervoor - helemaal geen zin in nog een avond koud eten. Behalve kaviaar - wat aan ons niet echt als hoofdgerecht besteed is - bestond het menu uit andere koude vissen en foie gras. Heerlijkheden, waar wij echter geen zin in hadden.
De pretoogjes van de Amerikaanse volgden ons toen Peter geïrriteerd om de rekening vroeg en wij voortijdig het restaurant verlieten.
Terwijl wij een ander restaurant invluchtten voor een steak / frites, vertelde ik Peter over de blondine. "Ze is actrice, maar ik weet verdomme niet wie ze is".
----
Het heeft mij nog een paar dagen bezig gehouden, maar was inmiddels langzaam weggeëbt.
TOTDAT ik een uurtje geleden het Cannesjournaal (filmfestival) zag. Daar in de spotlights met o.a. Brad Pitt, Matt Damon en George Clooney stond "mijn" blondine. Ze maakte deel uit van de cast van Ocean Thirteen: Ellen Barkin.
Nu baal ik dus dat wij vertrokken zijn uit Caviar Kaspia. Ik had er graag een koude hap voor over gehad om haar wat langer te observeren en aan te horen.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels: ,

25 mei, 2007

Het resultaat

Tja........., een verrassende combinatie. Door de saus met de pittig/zoete smaak proef je weinig meer van de vis. Niet slecht, niet super.
Maar de aardappeltjes en zeekraal waren overheerlijk, evenals de aardbeien met slagroom.

Nu moet ik het Parijsverhaal in het Engels gaan zetten. De gulle wijnschenkers hebben contact gezocht en zijn op Vert-el-sels beland. Natuurlijk herkenden ze de namen en de foto's uit en van Parijs. Nu willen ze weten wat ik heb geschreven over onze ontmoeting.

Toch leuk voor dit mens.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

El kookt

ZZZ staat voor Zilte Zeeuwse Zaligheden. Ik heb het dan natuurlijk over zeekraal en lamsoren (zie plaatjes): de groente die niet gekookt hoeft te worden. Ik pluk de zeekraal zo van de schorren af en eet het op. Heerlijk!!

Dit zijn, wat mij betreft, sowieso de maanden van de verse culinaire hoogstandjes. Bij mijn boerinnetje (tuinderij) op de Platteweg in Zierikzee haal ik nu asperges, rabarber, nieuwe aardappeltjes, botermalse sla, nieuwe bietjes, nieuwe rode lenteuitjes, aardbeien, zeekraal en lamsoren. Ook de tuinboontjes, spinazie en postelein zijn weer even te koop. Alles van eigen bodem, wat een weldaad.
Ik sta nu voor het luxe dilemma wat te kiezen. In ieder geval eten we veel gevarieerder dan in de winter. Vanwege het warme vroege voorjaar ligt nu ook meteen alles in de groentewinkels. Dat is wel weer een beetje jammer.
Ik ga jullie vandaag eens een recept voorschotelen, waarbij ik natuurlijk de overheerlijke zeekraal serveer. Zeekraal hoeft alleen even gewassen te worden waarna ik het kort smoor in een klontje roomboter. De groente moet niet slap worden. Dat kan dus op het laatst.
!!Geen zout toevoegen!!
De nieuwe aardappeltjes lieten zich heel makkelijk schrappen.
Voor de beste visrecepten snuffel ik altijd op de site van Schmidt (zie Links).

Ingrediënten voor gebakken roodbaars met mierikswortel
750 g roodbaars, schoongemaakt
zout, 1 theelepel azijn
30 g boter, gesmolten
Saus:
100 g geraspte mierikswortel
1 middelgrote appel geschild en geraspt
1 1/2 tot 2 dl zure room
zout en suiker

Bereiding:
Doe wat zout en azijn op de vis. Leg hem in een beboterde ovenschotel en giet er wat gesmolten boter op. Bak hem 10 minuten in een op 200 gr. Celsius voorverwarmde oven.
Meng intussen de mierikswortel met de appel. Roer de zure room erdoor en maak de saus met zout en wat suiker op smaak af.
Giet de saus over de vis, bak die nog eens 15 minuten en dien hem met gekookte aardappelen op.

Het lijkt mij lekker en makkelijk, waaruit opgemaakt kan worden dat ik het nog moet maken en eten.
De uitslag komt later.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

24 mei, 2007

De zaak "Slet"

Een akkefietje in het fietsenhok van het Rotterdamsch Lyceum anno 1971 tussen Bianca Breedveld en ondergetekende.

Ik: je bent een slettebak. Je naam verraadt dat al. Ze noemen je niet voor niets BB.
Bi: dat pik ik niet, Ellen. Wie zijn ze? Kan ik het helpen dat de jongens mij leuker vinden dan jou?
Ik: jongens vinden jou ook een slettebak, maar zeggen dat niet omdat ze bang zijn dat je het dan niet meer met ze doet.
Bi: wat doet?
Ik: nou.......je weet wel.
Stilte
Bi: nee ik weet niet. Kom eens met bewijzen. Wat doe ik dan met ze?
Ik: nou .......wat slettebakken doen. Je geeft jezelf aan ze.
Bi: ach ach ten Bruggencate......wat een preutsheid. Het meisje met de grootste bek van de klas die nog niet eens weet wat een jongen met haar kan, laat staan wil doen.
Ik: wel waar, maar ik houd de eer aan mijzelf. Het gaat niet om mij maar om jou. Jij bent een slet.
Je hebt je op die klassenavond bij mij thuis laten zoenen door Hans. Mijn vader heeft jullie in de kelder betrapt.
Bianca verschoot van kleur.
Bi: heeft jouw pa ons gezien????
Ik knikte triomfantelijk.
Ik: jullie waren aan het tongen.
Bi: maar daarom ben ik nog geen slettebak.
Ik: je pakt op ieder feestje iedere jongen en je slijpt met ze. Jette vertelde dat ze ook aan je borsten mogen zitten. Dat maakt jou een slet.
Bi: ik laat mij niet door jou beledigen Ellen. Dit zijn vieze leugens. Ik ga ermee naar de rector.
Ik: iedereen vindt jou een slet, maar niemand durft het te zeggen. Dat weet je best. Je gedraagt je heel uitdagend en je kleren zijn ook heel opvallend, beetje hoerig. Je schijnt het ook wel eens met een vrouw gedaan te hebben, de Muynck van Frans.
Ik verwachtte nu een pets of op zijn minst een klodder spuug in mijn gezicht.
Bi: wat gaat dat jou eigenlijk aan ten Bruggencate? Dat zijn mijn zaken.............als dat zo zou zijn.
Maar ik laat mijn geen slet of hoer noemen.
Ik: je verknalt met je eeuwige geflirt de stemming in de klas. Ik spreek nu namens al die anderen. Je overheerst, je intimideert, je pakt leraren in ten koste van je klasgenoten. Nou, en dat kom ik je nu even vertellen.
Bianca draaide zich om en liep terug het gebouw in.

Twee dagen later werden we beiden bij de rector ontboden, die een uitspraak deed in wat inmiddels in de hele school bekend stond als De zaak slet.

Rector: heel vervelend vind ik dit. Ik ben dit ook helemaal niet van jou gewend Ellen. Scheldnamen is wel het laatste wat ik uit jouw mond verwacht.
Bianca, met jou heb ik al uitgebreid gesproken over jouw uiterlijk en je gedrag. Dat lokt inderdaad reacties op en daar moet je ook niet raar van opkijken. Ellens vader heeft bij navraag bevestigd dat je in de kelder van zijn huis in een nogal intieme pose stond met een klasgenoot. Ik druk mij nu netjes uit. Dat vind ik ongepast.
Jullie moeten terug naar de klas dus ik zal kort zijn. Het woord slet of enig andere kwetsende aanduiding richting Bianca is vanaf nu strafbaar.
Ik moest mijn lachen inhouden.
Rector: blijf uit elkanders buurt! Ellen, mocht je in overtreding gaan, dan blijf je één uur na. De tweede keer twee uur, enzovoorts.

We dropen zwijgend af. Op de gang bleef ik enkele meters achter haar aanlopen. Sindsdien vermeden wij elkaar.
Ik heb haar nooit meer slet genoemd, wat niet wegneemt dat ze het wel is gebleven.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

23 mei, 2007

Ruilhandel

Eerder dit jaar besteedde ik nogal wat aandacht aan het door hurricane Katrina getroffen Louisiana. Ook de Groene Amsterdammer plaatste mijn ingezonden stuk dat meer als een noodkreet klonk. Met gemengde gevoelens lees ik nu het nieuws dat the Bush administration de Democraten tegemoet is gekomen.
Voor wat hoort wat.

Bush zette zijn joker = veto in en was onaantastbaar.
De Democratische meerderheid in het Amerikaanse Congres stuurt nu niet langer aan op een tijdsschema voor snelle terugtrekking uit Irak.
De Democraten krijgen in ruil voor hun concessie de toezegging dat de regering circa 8 miljard dollar extra uittrekt voor binnenlandse projecten. Dit geld gaat onder meer naar de wederopbouw van New Orleans, verhoging van het minimumloon en naar door de droogte getroffen boeren.

Het is een deal waar ik - wat betreft de oorlog in Irak - een vieze smaak aan overhoud. Voor mijn vrienden in Louisiana ben ik blij, hoewel ik angstvallig het komende hurricaneseason afwacht. Ze voorspellen een stormachtige periode - heftiger dan voorgaande jaren.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

22 mei, 2007

Magnifiek

Vanavond zagen wij "Wees ons genadig" van de Mexicaanse Hond (Orkater). Ik zit hier nog na te genieten.
Het is een typisch van Warmerdammertje - zo bizar, zo goed op de klasse-acteurs geschreven, zo niet na te vertellen zonder in superlatieven te vervallen.
"Wees ons genadig" vertelt het verhaal van een vierhoeksverhouding tussen drie mannen en een vrouw. Julius is een schilder, Simon een dichter en Jack een componist. Alle drie dingen zij naar de gunsten van Katherina.
Tekst & regie Alex van Warmerdam met Pierre Bokma, Ariane Schluter, Aat Ceelen en Stefaan Degand.
Telkens prent ik mijzelf in niet alles automatisch van van Warmerdam mooi te vinden. Maar ook dit was weer een klein (8.15 - 9.45 uur) juweeltje. Het bijzondere is dat hij niet alleen schrijft, dicht, componeert, musiceert en regisseert, maar ook het decor ontwerpt. Alex is een zeer begenadigd schilder. Laat ik hem maar heel oneerbiedig een creatief beest noemen. Hij is altijd in staat - ook in zijn films - de meesters te laten spelen. Aan de andere kant is ook bekend dat diezelfde meesters staan te trappelen om in een Orkaterproductie te mogen spelen, zelfs als het om een low budget film gaat.
Voor wie nog tijd en zin heeft:
24 mei
IJmuiden
Stadsschouwburg
0255 51 57 89
25 mei
Zoetermeer
Stadstheater
079 342 75 65
26 mei
Amsterdam
De Meervaart
020 410 77 77
30 mei
Schiedam
Theater aan de Schie
010 246 74 67
5 t/m 7 juni
Groningen
Stadsschouwburg
050 368 03 68
9 juni
Breda
Chassé Theater
076 530 31 32
11 en 12 juni
Den Haag
Koninklijke Schouwburg
0900-3456789
14 juni
Eindhoven
Parktheater
040 211 11 22
15 juni
Maastricht
Theater a/h Vrijthof
043 350 55 55
Gepost door op 2 opmerkingen:
Labels:

Staartje

Gisteren kwam bij RTLboulevard weer de beroving van Hanneke Groenteman ter sprake en alles wat daarop volgde. Zoiets kan blijkbaar een eindeloze sleep veroorzaken.
GeenStijl is volgens H.G. de oorzaak van alle ellende.
Nu weet ik de GS op dit soort zaakjes springt en het geweldig weet op te blazen. Wist Hanneke dat niet? Is ze zelf niet begonnen over die overval en wat het met haar heeft gedaan?

Lees hieronder het vervolg en bekijk het filmpje. Ik vind het leuk en ik denk dat Hanneke er beter aan had gedaan te zwichten voor de goedaardige ironie van GeenStijl.
Bij deze uit: http://www.geenstijl.nl/

Wat een verwarring toch allemaal rondom televisie-coryfee Hanneke Groenteman. Vorige week meldde de hartsvriendin van Francisco van Jolo op haar weplok te zijn beroofd door twee kansenjongeren. GeenStijl noemde vervolgens het beestje bij de naam, waarop Hanneke besloot het bijltje erbij neer te gooien. Want het waren geen Marokkanen. “Nou ja, ik weet niet of het Marokkanen waren, maar dat vind ik ook helemaal niet belangrijk. Ik zou het in ieder geval nooit opschrijven,” aldus Groenteman, die het principe huldigt dat wanneer je iets niet meldt, er ook geen probleem is. Maar gelukkig heeft Hanneke zich na alle commotie en een eervolle vermelding in de Azijnbode weer herpakt en heeft zij alsnog besloten een doorstart te maken met haar weplok. Rutger en Twan, die toch aan het draaien waren in de rosse buurt, besloten haar daarop met een bloemetje te verrassen. Filmpje...
Gepost door op 6 opmerkingen:
Labels:

21 mei, 2007

More Moore

Michael Moore heeft weer stof doen opwaaien in de V.S. - lees: bij de regering - met zijn nieuwe docufilm "Sicko".
Eerder schitterde de filmende lastpak met o.a. Bowling for Columbine (2002) en Fahrenheit 9/11 (2004). Moore weet altijd in zijn maarschappijkritische films de woede van de - vooral conservatieve - Amerikaanse burger op de hals te halen. Nu dreigt óók de regering de - in Cannes in première gaande - film Sicko te verbieden.
Ja, Moore is een provocateur en hij geilt op die status. Ik houd niet van de man Moore, maar ik vind zijn films altijd iets herkenbaars hebben.
Ik herken de V.S. zoals ik het ken. Moore stelt typisch binnenlandse problemen aan de kaak en toont de feilbaarheid van een (voor het oog) onverschrokken natie.
Wat wij heel gewoon vinden - de controverse opzoeken - is in de V.S. not done.
Nu was Faherenheit 9/11, mijns inziens, helemaal niet zó schokkend. De Amerikanen dachten daar toch anders over. De regering, de president en het hele politieke bestel mág wel op de korrel genomen worden door komedianten, in de late night shows van o.a. Letterman en Leno en Saturday Night Live. Dat is humor en dus niet echt (gemeend). De films van Moore geven een serieus, negatief beeld van de superieure natie en dat vinden de Yanks niet leuk. Je valt je eigen land niet af/aan. Moore's ironie wordt als beledigend ervaren.

Ik heb Sicko op mijn verlanglijstje staan, alleen al vanwege die herkenning. Amerika's medicare is een rampzalig systeem dat in NL op ras tempo gevolgd dreigt te worden.
Verzekeringen zijn niet te betalen, o.a. omdat de premie, naarmate je meer gaat mankeren, omhoog gaat. Ziek zijn wordt financieel afgestraft.
Bij mijn vriendin werd enkele jaren geleden een melanoom geconstateerd. Het werd weggehaald, maar het jaar erop ging haar premie omhoog met $ 50,- per maand. Zelfs toen ze genezen werd verklaard, werd dat niet teruggedraaid. Velen nemen dus de gok, anderen kunnen het zich gewoon niet veroorloven.

Onze ziekenhuiservaringen liegen er ook niet om. Tegenwoordig gaat er een aparte tas met antibiotica mee en speel ik doktertje. Weliswaar ben ik tot op het bot toe verzekerd en krijgen we alles vergoed, maar de vervelende ervaringen hebben ertoe geleid dat ik mijzelf en mijn familie mediceer. Laat ik ter verduidelijking weer eens een anekdote uit mijn Amerikahoed toveren toen de dollar nog een harde dollar was.
Naast meerdere kostbare bezoeken van Peter en Jacob vanwege brochitis, ben ik ook eens op de ER geweest voor een blaasontsteking. Ik hoef niemand te vertellen hoe dat in NL gaat: plasje naar de huisarts - uitslag - recept - rekening van een paar tientjes.
In de V.S. ging het als volgt.
Bij de receptie werd meteen om mijn creditcard + verzekeringspapieren gevraagd. Ik tekende voor $ 100,-. Vervolgens kreeg ik een naambandje om mijn arm. Paniek: ik zag mijzelf al in een ziekenhuisbed belanden. Ik moest mijn plasje doen in een steriele omgeving gade geslagen door 4 verpleegsters. Bloeddruk (veel te hoog vanwege alle opwinding), gewicht, hartslag, alle trucjes kwamen uit de doos. Standard procedure, sure! Standard payment!
Een simpele blaasontsteking en ik hoorde de $$-teller tikken. Toen wilden ze bloed afnemen en werd ik echt laaiend. No way!!!
Ze wilden mij een paar uur langer houden om die tensie naar beneden te krijgen. No way!!!
Vervolgens werd mij een papier onder de neus gedrukt waarop stond dat ik weigerde aan verder onderzoek mee te werken. Het huilen stond mij nader dan het lachen toen ik tekende.
Ja, in mijn plas werden enkele bacterieën waargenomen. Ik kreeg een kuur (ad. $ 65,-).
Al met al ben ik met dit akkefietje 3 uur zoet geweest - grotendeels wachten - en de navorderingen stroomden binnen. In totaal werd mijn ziektekostenverzekeringen voor $ 600.- opgelicht, want zo zie ik het. En er is niets wat ik er tegenin kon brengen. Tot een half jaar na dit ER-bezoek bleven ze rekeningen sturen. Twee keer heb ik de moeite genomen navraag te doen, maar dat was verspilde moeite.

Artsenhonoraria rijzen de pan uit. Waarom??
De verzekeringpremies van medici zijn astronomisch hoog vanwege de (eventuele) claims. En zo is de cirkel rond.

Medicare is sick en dat heeft Moore - volgens mij - met deze film aan de orde willen stellen. Wederom een vuiltje op het onaantastbare blazoen van het land der ongrensbare mogelijkheden.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

20 mei, 2007

Nieuwsvaria

Wat er tijdens zo'n korte afwezigheid wel niet allemaal gebeurd?! Ik pik er zomaar wat uit.

Met grote ontsteltenis las ik gisteren op een terrasje van de Place St. Michel het bijna ongeloofwaardige nieuws over een uitgebroken gorilla in Blijdorp. Wat een vreselijke angst moeten de bezoekers van de Rotterdamse dierentuin hebben uitgestaan, om maar te zwijgen over de vrouw die in de klauwen van de wraakzuchtige aap terecht kwam.
Flauwe grappen liggen voorhanden, doch laat ik achterwege.

Hanneke Groenteman - mijn weblogvoorbeeld - is beroofd. Vervolgens werd ze - vooral op het internet - blijkbaar onplezierig benaderd. Ze overweegt nu haar site op te blazen, wat ik jammer zou vinden.
Nu is Hanneke - tot mijn grote verbazing - nogal snel op haar teentjes getrapt en kan ze behoorlijk rancuneus uithalen. Zelf heb ik wel eens een vraagteken gezet bij haar deelname aan het blad "Linda". Hanneke jojoot nogal met haar meningen, waardoor je moeilijk vast kunt stellen hoe haar gedachtengang werkelijk loopt. Ze heeft mij mijn kritiek kwalijk genomen - terwijl ze kort daarvoor nog graag en gretig mijn stukjes plaatste op haar site. Jammer en ook een beetje kleinzielig, temeer ze om reacties vraagt. Ook wanneer men het niet met haar eens is. Misschien is ze met al dat gewicht ook haar flexibiliteit kwijt geraakt.
Nou ja, ik hoop dat ze zich niet verder laat intimideren door een scheldende minderheid en de meerderheid blijft onderhouden met haar weblog. Desnoods gooit ze haar "contactdeur" op slot.
(P.S, om 23 uur lees ik dat Hanneke - gesterkt door vele aanmoedigingen - doorgaat met haar weblog. Gelukkig!)

In het Midden - Oosten is de vlam weer in de pan geslagen. Een onophoudelijk conflict waar ik moedeloos van word en ook niets zinnigs meer over kan schrijven.

Toen ik thuis kwam lag een gesigneerd exemplaar van Holmans laatste roman "Tjon" op de deurmat. Theodor zit mij achter de vodden: "Kom op met je boek Ellen !!".
Ja Theodor, het ligt bij en is aan de uitgevers. Ik heb er maar één nodig.
De positieve schop onder mijn kont is in ieder geval een stimulans - evenals de (opbouwende) kritiek die Holman mij gaf na het lezen van mijn manuscript.

Parijs is verleden tijd.
Het was leuk.
Wat overblijft zijn de herinneringen en de foto's.

Over een paar uur moet manlief weer voor zijn vaste (bloed)controle naar de hematoloog/oncoloog in de Daniel den Hoed. Dat is en blijft altijd spannend en doet je al het voorgaande relativeren.

That's life!!
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels: ,

18 mei, 2007

Parijs

Eigenlijk moet ik mijn lezers niet lastig vallen met vakantiepraat cq. foto’s. Maar er gebeurt altijd iets leuks, vreemds, spannends of tragisch.
Onze overnachting in het doodsaaie, sombere Kortrijk was een verrassing. Prachtig, gerestaureerd hotel Messeyne met een uitstekende keuken. ’T was even zoeken, waardoor het kookpunt in de auto snel bereikt werd, maar het menu vergoelijkte de ergernis.
Tenminste…………tot manlief de menukaart opende. GVD – excuus, maar dat kwam er echt sissend uit – leesbril vergeten. Gelukkig had ik voor bij mijn verschillende outfits bijpassende montuurtjes meegenomen. Niks luxe hoor. Kant – en klare brilletjes van de fleamarket: 3 voor $ 11,- P.- dolgelukkig - mocht het lichtblauwe exemplaar bij zich houden.

Om een voorstelling te geven van waar we zitten – voor degenen die Parijs kennen - ons hotel bevindt zich in Rue Caumartin, direct achter de Olympia. Nog geen 5 minuten van de Opéra en de Madeleine. Dus gewoon hartje centrum voor de Fransen, maar een beetje non – toeristisch.

Gisteravond hebben we geweldig fruits de mer gegeten aan de place de Clichy bij Charlot. Tijdens het gepeuter in de schelpen nestelde zich tegenover ons een stelletje dertigers – althans dat was mijn schatting. Hoewel ik daar nu aan ga twijfelen, want hij hield de menukaart een kilometer van zich verwijderd. Ik herkende het meteen: mijnheer had een leesbril nodig.
Hij greep naar zijn borstzak, broekzak en vroeg vervolgens luid en jolig aan zijn – veel jongere – buurman of die een leesbril bij zich had. Nee dus. Ook de ober kon de – nu wanhopig gebarende – man niet helpen. Dus maande ik P. om zijn bril aan te bieden.
De man vloog P. bijna om de hals en bood als dank een glas champagne aan. Nou had ik die net als apéritif gedronken, dus een tweede glas liet ik mij niet ontnemen.
“They're mine”, zei ik terwijl ik op de bril wees. En dus kreeg ik een glas champagne terwijl P. een tweede fles witte wijn bestelde. Vis moet zwemmen,…………. toch?

We raakten met elkaar aan de praat en op een gegeven moment kwam de ober lachend bij onze tafel staan. Hij wees op de (half) gevulde glazen die voor mij stonden.
Nu weet ik niet meer waar ze allemaal vandaan kwamen, maar de jolige aardigerd had mij een glas van hun witte Bourgogne laten proeven. Daarnaast stond een braaf glas water, daarnaast onze eigen Muscadet en de rij werd gesloten door een glas Grand Marnier – dat bij de GM soufflé hoorde. Het was al met al een zeer geslaagde avond.
Wat zo’n brilletje wel niet teweeg kan brengen.

Vandaag hebben we voornamelijk op de bus gezeten vanwege het prachtige weer.
Op Place Pigalle pakten we – tot grote ergernis van P. een terrasje.
Het moment van de onvermijdelijke onenigheid was aangebroken. Dat moment dat je het niet met elkaar eens kan worden en ruzie maakt om futiliteiten, gewoon omdat je dwars wilt zijn en even lelijk tegen elkaar moet doen. Maar toen vloog er – vlak voor ons neus - een scooter op een optrekkend Renaultje en waren de rapen gaar. Het razend drukke plein lijkt op een botsauto – arena, waaruit men doodleuk in een gedeukte auto wegrijdt. Ook wij wisten niet wie nu fout zat. Blijkbaar was de scooter splinternieuw want de berijder sprong voor het autootje zodat zij hem niet kon ontglippen. De moeder maakte er een heel spektakel van en liet de scooterman met een bek vol tanden staan. Hij schreef wel iets op, maar of hij er echt werk van maakt…..?
“Wat zitten we hier leuk hè?” zei P. terwijl hij zijn arm om mij heen sloeg en mij naar zich toetrok. Andermans leed had de lucht tussen ons geklaard.
We zoenden het af.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

12 mei, 2007

Programma herdenking 14 mei 2007

Waarschijnlijk zullen de landelijke media er nauwelijks aandacht aan besteden. A.s. maandag wordt het bombardement op Rotterdam (cultureel) herdacht. Een druk en - zo te zien - interessant programma.

In de ochtend wandelen schoolkinderen vanuit de Laurenskerk langs (delen van) de brandgrens en Zadkines beeld ‘De Verwoeste Stad’.
12:00 - 12:30 uur Laurenskerk gedachtenisbijeenkomst in woord en muziek
13:00 - 13:35 uur Statenweg t.o. nr. 147 herdenking met kranslegging door Burgemeester mr. I.W. Opstelten
13.25 - 13.35 uur alle (kerk)klokken binnen brandgrens luiden ter herinnering aan de duur van het bombardement van 14 mei 1940.
14.00 - 14.30 uur Plein 1940 / Zadkine teruggave van het gerestaureerde monument ‘De Verwoeste Stad’ van Ossip Zadkine aan de stad in aanwezigheid van Burgemeester mr. I.W. Opstelten
14.30 – 15.30 uur wijkpodium met muziek en voordrachten
14.30 – 15.00 uur wandeling naar Laurenskerk.
14.45 – 15.00 uur inloop Laurenskerk met koffie / thee
15.00 – 16.00 uur opening tentoonstelling ontwerpen ‘markering brandgrens’ door loco–burgemeester drs L.M.M. Bolsius en bekendmaking door de jury van het gekozen ontwerp
16.00 – 17.30 uur informeel gedeelte.
18.30, 19.30 & 20.30 uur Mauritsstraat 36, Van Oldenbarneveltstraat 116, Schiedamse Vest 190
‘Struisvogels op de Coolsingel’, 3 x 2 monologen door Bonheur op genoemde locaties aan de brandgrens
20.30 - 21.30 uur in de Laurenskerk forumdiscussie n.a.v. de publicatie '14 Mei' van H.J.A. Hofland onder leiding van Liesbeth van der Kruit. De bijeenkomst wordt afgesloten met de 7e monoloog uit de voorstelling ‘Struisvogels op de Coolsingel’door Bonheur
22.00 - 22:45 uur op het Schouwburgplein opening programma door Jules Deelder met aansluitend een concert door Mécanique Vivante en het Nieuw Trombone Collectief en onthulling van de bloemensculptuur ‘De Bloeiende Stad’ van Adriaan Geuze
22:45 - 02.00 uur aanlichten van de Brandgrens
Op 14 mei 2007 wordt het bombardement op Rotterdam herdacht met een visualisering van de brandgrens. Deze grens markeert het gebied dat als gevolg van het bombardement en de daaropvolgende branden verwoest werd.
Op deze lijn werpen grote lichtbundels hun stralen de hemel in, waardoor de impact van deze ingrijpende gebeurtenis zichtbaar wordt voor een groot publiek. Het bombardement van 14 mei 1940 duurde ‘slechts’ vijftien minuten, maar verwoestte vrijwel de gehele binnenstad van Rotterdam, grofweg het gebied tussen Karel Doormanstraat, Hofplein, Willem Ruyslaan en de Nieuwe Maas.
Nog tijdens de oorlog werd besloten dat het nieuw te verrijzen Rotterdam geen reconstructie van de vooroorlogse stad zou worden maar een moderne, nieuwe stad. De brandgrens markeert de scheiding tussen oud en nieuw die op veel plaatsen zichtbaar is in de binnenstad, maar nooit als geheel wordt ervaren.
Op 14 mei 2007 licht kunstproducent Mothership de bijna 12 kilometer lange brandgrens als geheel aan. Door middel van honderden lichtbundels wordt een van de belangrijkste momenten uit de historie van de stad op indrukwekkende wijze in beeld gebracht.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

Homo's en huisdieren toegestaan

*******************************************************
Wij gaan volgende week een paar dagen naar Parijs.
Ik heb zoveel punten bij the Best Western verzameld, dat wij drie dagen gratis in een luxe **** hotel - achter het Olympia - zitten. Hartje centrum.

Woensdagmiddag brengen we Scooby naar haar logeeradres in Kruiningen en rijden dan door naar Kortrijk. Via booking.com kwam ik op hotel Broel. Niet dat we daar gaan slapen, maar ik was met stomheid geslagen toen ik bij hotelfaciliteiten het volgende las:

Algemeen - Betaalde parkeergelegenheid, Restaurant, Huisdieren toegestaan, Bar, Receptie 24 uur, Kranten, Terras, Rookvrije kamers, Continentaal ontbijt, Kamers / voorzieningen voor gasten met een handicap, Familiekamers, Gratis parkeergelegenheid, Lift, Kluisje, Verwarming, Bagage-opslag, Homovriendelijk, Ontbijtbuffet.


Wij logeren in een hotel waar homovriendelijk niet bij vermeld staat. Ik ga er van uit dat dat wel goed zit.
Gepost door op 1 opmerking:
Labels:

11 mei, 2007

Angst

Een maand geleden viel de oproep voor een mammografie in de bus. Het is iedere keer weer een confrontatie met iets wat ik liever wegduw: borstkanker.
Sinds Jacobs geboorte heb ik last van mastopathie. Mijn borsten zijn bij tijd en wijle pijnlijk en voelen knobbelig aan. In het begin raakte ik in paniek. Nu weet ik dat pijnlijke borsten weliswaar vervelend doch goedaardig zijn.
Ieder half jaar laat ik mij door de huisarts onderzoeken, gewoon omdat ik het zelf niet kan. Ik voel altijd wat.

Halverwege de vakantie in Florida voelde ik duidelijk een knobbeltje onder mijn oksel. Het spreekwoordelijke zweet brak me letterlijk uit. Ook manlief voelde het en schrok eveneens.
"Zie je, ik krijg HET godverdomme ook: jij leukemie, ik borstkanker". Een tsunami van angst overviel mij.
Vanuit de Sunshine State belde ik de huisarts in Rotterdam. "Is het pijnlijk, mevrouw?", vroeg zijn allerliefste assistente.
"Ja, het is pijnlijk", zei ik nog steeds ongeduldig. Ik wist wat haar antwoord zou zijn.
"Dan hoeft u zich echt niet ongerust te maken", was haar - te verwachten - antwoord. Even was het stil, maar ik wilde haar nog niet loslaten. Ze moest me overtuigen. Ik vervolgde: "ja maar ik zit er continu aan en dan wórdt het op een gegeven ogenblik vanzelf pijnlijk". "Ik schrijf u in het afsprakenboek voor de dag dat u thuiskomt", verzekerde ze mij. Vervolgens probeerde ze mij met een woordenstroom - die totaal langs mij heen ging - gerust te stellen. We maakten een afspraak.
Om mijn zinnen te verzetten vervroegden wij het cocktailuur. Drank neemt de angst weg.
De volgende ochtend voelde ik dat alles weer pijn deed en gek genoeg viel er een last van mij af.
Twee dagen later was het knobbeltje foetsie. Toch ben ik naar de huisarts gegaan. Ik ben een tikkeltje hypochondrisch. Hij neemt altijd het zekere voor het onzekere, maar zag dat nog niet zo lang geleden een mammo was gemaakt. "Laten we de oproep voor het bevolkingsonderzoek maar afwachten", zei hij.

De eerste oproep kwam tijdens de verhuizing en de gemaakte afspraak vergat ik domweg. Deze week kreeg ik een herkansing.
Toen ik mijn nogal fors uitgevallen boobs tussen de platen fijngemalen zag worden moest ik slikken - niet alleen van de pijn, maar ook van de angst.
"Heeft u klachten? Komt borstkanker voor in uw familie?" Herkenbare vragen.
Maar toen ze mij vertelde dat ik kon gaan en binnen twee weken uitslag zou krijgen werd ik weer lichtelijk fobisch. Ik meende iets in die stem te horen. Het klonk anders dan tegen de andere vrouwen.

Doemdenker, panisch, hypochonder, zwartkijker, piekeraar. Ja, het slaat allemaal op mij.
Maar na het routine bloedonderzoek in 2002 bij mijn "gezonde" geliefde heb ik wel enigszins reden tot premature bezorgdheid. De ziekte met de grote "K" woekert er tierig op los en ik ben er bang voor.
Daar schaam ik mij in het geheel niet voor.
Gepost door op 1 opmerking:
Labels:

10 mei, 2007

11 Mei

Deed ik wat cynisch over "de dag van .......", in de V.S. weten ze er ook goed raad mee.
Check deze link - mij aangereikt door een Am. vriendin -, draai hem uit en hang hem aan de koelkast.
http://library.thinkquest.org/2886/foo.htm
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

10 Mei 1940 - 10 Mei 2007

Gisteren beleefden wij de dag van Europa, waar Nederland toch duidelijk tegen gestemd heeft. Maar goed, toch is er zo'n dag in het leven geroepen.
Op 10 mei 1932 werd het Wilhelmus officieel ons volkslied.
Vandaag, 67 jaar geleden brak de oorlog voor ons land uit. De bezetting was een feit - het volkslied werd weer een geuzenlied. Natuurlijk zocht ik naar een link tussen beide gebeurtenissen en vond het volgende hoogst opmerkelijke artikel:
Wilhelmus als SS-lied door Ton Biesemaat
Soms kom je kleine juweeltjes tegen in de ingezonden brieven rubrieken van kranten en tijdschriften. Een brief die er om schreeuwt dat er verder op wordt ingehaakt.

Uit de VPRO Gids 22-28 januari 2005
SS-lied
In #1 las ik uw voorbeschouwing 'Terug naar Auschwitz' en keek naar deel 1 van de BBC-serie 'The Nazis and the final solution'. Staat er (in een nagespeelde scene) een groep SS'ers doodleuk ons eigenste Wilhelmus te kwelen! In het Duits. Pulletje bier d'r bij, accordeon; gezellig. Wat zullen we nu beleven? Toch maar even een mailtje naar Londen: "I just watched the excellent first episode of 'Auschwitz : The nazis and the final solution'. To my surprise a group of SS-officers were singing a song to the tune of the Dutch national anthem, 'Het Wilhelmus'. Is there actual evidence that they adopted this song and made their own lyrics to it, or is this some horrible mistake?" En de volgende dag al antwoord:"The viewer is right: the tune of the SS-anthem (the 'Treuelied' = 'Song of Loyalty') that was generally sung at the end of so-called comradeshipevenings like the one shown in the programme is identical with the tune of
the Dutch national anthem. Only the lyrics are different. However, even the lyrics of the SS Treuelied are not of Nazi origin but were written by the German poet, Max von Schenkendorf, in 1814. This is not unusual - the Nazis often adopted traditional songs and marches for political propaganda.' Dat is voor mij helemaal nieuw.
Harry Haakman, Utrecht
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

09 mei, 2007

Pijnlijke blunders

Hugo Borst haalde vanmorgen in zijn column in het AD een aantal (hoofd/eind)redactionele missers aan. Zowel Borst als ondergetekende lezen als Rotterdammers Het Parool. Dat is vrij uniek.
De Amsterdamse krant meldde op 7 mei het volgende:" Rotterdam krijgt vandaag, de dag waarop het bombardement op de stad wordt herdacht, het beeld Verwoeste stad van Ossip Zadkine terug".
Wat een blamage voor een voormalig verzetskrant. De fout is tot op heden niet hersteld.
Verder in zijn column haalt Borst terecht uit naar Marjan Berk en de AD-redactie. In haar column citeert zij Henk Hofland ; "......hoorden we Henk Hofland zeggen dat we eigenlijk de tiende mei zouden moeten vieren: de dag van (...) het bombardement van Rotterdam."
Borst ziet Hofland - als nauwkeurig journalist - niet aan zo'n kardinale misser te maken.
Het citaat van Berk - die mij altijd aan juffrouw Mier van de Fabeltjeskrant doet denken - riep bij mij direct vraagtekens op. Hofland e-mailde mij namelijk onlangs dat de eerste bom zo'n 50 meter van zijn ouderlijk huis neerkwam.
De boze ergernis van Hugo Borst kan ik goed invoelen. Het irriteert mij ook dat er buiten 010 nauwelijks aandacht aan 14 mei wordt besteed. Er vielen 1300 bommen op deze stad, er kwamen 1000 mensen om. Mijn grootouders waren alles kwijt en werden geëvacueerd.
Toen mijn moeder haar stad in smeulende puin aanschouwde besloot ze in het verzet te gaan. Het werd niet Het Parool, maar Vrij Nederland.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

Telefoonpiraterij

Afgelopen zaterdag stond er een bericht op de voicemail van mijn mobieltje van "Hypotheek blablabla.nl.
Ik verwijderde het bericht onmiddelijk in de veronderstelling dat het om één of ander callcenter ging, dat mij weer iets in de maag wilde splitsen.

Vanmiddag ging mijn GSM weer af en ik nam op met: "ja, hallo". Dat doe ik sinds wij zijn lastig gevallen met zwijgzame telefoontjes. In de V.S. nemen ze altijd op met een simpel "yes" of "hello". In ieder geval zeggen ze nooit hun naam en dat heb ik overgenomen. Bekenden herkennen toch direct mijn stemgeluid.
Meteen herkende ik de vrouwenstem van de voicemail en hing zonder iets te zeggen op.
Vervolgens kreeg ik het signaal dat er een bericht was achtergelaten, waardoor ik werd gedwongen dat af te luisteren.
De vrouwenstem vertelde mij dat ik mijn telefoonnummer had achtergelaten op hun internetsite: daarom belde ze mij en ze zou het later nog eens proberen. Nu ben ik nog NOOIT VAN MIJN LEVEN op een hypotheeksite geweest. Als je man bij ABN-AMRO werkt, hoeft dat ook niet.
Lichtelijk in paniek belde ik manlief. Samen kwamen wij tot een eerste conclusie dat er drie mogelijkheden waren:
1. iemand misbruikte mijn GSM-nummer
2. het callcenter blufte en probeerde mij er zo in te tuinen: in geen v.d. gevallen was nl. mijn naam gevallen. Ik was van plan dat zo te houden.
3. iemand van het callcenter tracht zijn/haar bonus aan te dikken door een valse naam cq. telefoonnummer in te voeren.
Waarom vond er geen e-mailverkeer plaats? Het betrof tenslotte een actie op het internet. Zou er geen IP-adres traceerbaar zijn geweest? In ieder geval een uiterst merkwaardige bedoening.

Vanavond werd ik door een man van hetzelfde "Hypotheek blablabla.nl" gebeld. Ik nam op met "ja". Blijkbaar voelde hij dat er iets niet juist was, want hij zei meteen: "ik ben op zoek naar B.Bakker op dit nummer". Ik hoorde enige aarzeling in zijn stem.
Toen ik zei dat ik B.Bakker niet was, zei hij dat er een vergissing in het spel moest zijn.
Natuurlijk was ik wel nieuwsgierig. Het leek mij toch verstandiger verder niets te zeggen, behalve "goedenavond".

Het is voor mij een bevestiging dat het goed is zo anoniem mogelijk te blijven voordat je weet met wie je spreekt.

Wees gewaarschuwd!!
Gepost door op 6 opmerkingen:
Labels:

08 mei, 2007

Intoxicated

Het is in feite een intriest filmpje, gemaakt door de dochter van de - eens zo populaire, heldhaftige - acteur David Hasselhoff. De rechter heeft gesproken: hij mag zijn twee dochters voorlopig niet zien.


The nightrider is meerderlei uitleg vatbaar. "Jump in my car" is een uitnodiging die ik onder de huidige omstandigheden even afsla.
The Baywatcher heeft te diep in het glaasje gekeken.

David Hasselhoff Eats A Burger While Drunk (Full Version)


Geweldig: dat drinkverbod tot 21 jaar!!
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

07 mei, 2007

6/5/2002 - 6/5/2007

Is - men -Pim Fortuyn vergeten??
Naar het aantal aanwezigen gemeten zou ik zeggen: ja. Met een politieagent nam ik het armzalige groepje op: we schatten rond de honderd mensen.
Of ik bekenden heb gezien??
Niet bij deze herdenking op locatie, zal ik maar zeggen. Wel in de media. Daar waar ze - door een groter en wellicht intelligenter publiek - bekeken, beluisterd of gelezen worden.
Nou behoorde ik niet bepaald tot de intimi van professor Pim en na gisteren vraag ik mij in ernst af wie wel tot de innercircle behoorde.
Ik woon naast het Schielandhuis, 30 stappen verwijderd van het borstbeeld van Pim de Onfortuinlijke.
De Engelsen hebben het juiste woord voor wat ik vanmiddag gade sloeg: embarrassing!!
Nee, de broers heb ik niet gezien. Nee, de aasgieren die in 2001 stonden te springen om de 2e kamer in te kunnen heb ik ook niet gezien. Nee, al die grote monden - zgn. vrienden en bekende aanhangers – heb ik niet gezien. Twee gezichten herkende ik: die van Sörensen en Nawijn.
Ik zag van alles: van bedenkelijk allooi tot brave volgzame Pimfans, van zielige, huilende gehandicapte Rotterdammers – voor wie de Korte Hoogstraat een bedevaartplaats is - tot Vanessa-achtige types met een verkeerd uiterlijk.
Het was een zielige vertoning, iets wat Pim niet verdiende.Wat mij betreft: beter geen herdenking dan zo’n miserabel goedkoop schouwspel als vandaag.
Pim hield van klasse. Dat was vandaag ver te zoeken.
Gepost door op 2 opmerkingen:
Labels:

05 mei, 2007

Bushlol, ik kan het niet laten

Eindelijk weer eens leuk Bushfilmpjes, waar je wel even voor moet gaan zitten.

The Ten-Year Difference

Great Moments In Presidential Speeches Compilation
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

04 mei, 2007

Herdenken

De autorit van Rotterdam naar Vught werd door 10 km. file bij 's Hertogenbosch dermate vertraagd dat ik te laat was voor de officiële herdenking. Nu was ik daar niet zo rouwig om want het is een onpersoonlijke bijeenkomst waarbij alleen oog is voor hoogwaardigheidsbekleders. Eenmaal in Vught, reed ik meteen naar de fusilladeplaats. Dit is de plek die mij het meest aanspreekt en aangrijpt. In de stille Brabantse bossen waar eeuwige rust heerst, hebben de gruwelijkste gebeurtenissen
plaatsgevonden.
Mijn moeders verloofde Jan Penning en geliefde vrienden van de Trouwgroep werden op 9 en 10 augustus 1944 gedood door een Duitse vuurpeloton.

Vught wordt goed bezocht, geeft gratis toegang en rondleidingen en er staat volop documentatie tot ieders beschikking. Aan de wisselende exposities wordt mijns inziens landelijk te weinig aandacht geschonken.
En passant vertelden twee gymnasiasten (3e klas) mij dat hun school - dat in de regio staat - nog nooit het monument had bezocht . Dat bevreemdde mij en ook weer niet. Het is de tand des tijds, hoe jammer ook. Ze waren zeer geïnteresseerd in wat er in het kamp was voorgevallen en vooral wie de gevangenen waren. Hun welgemeende aandacht verwarmde mijn hart. Ze zouden hun geschiedenisleraar zeker gaan aansporen eens aandacht aan kamp Vught te besteden. "We kunnen hier best op de fiets naar toe", zeiden ze vastbesloten.
Die 10 kilometer file was meant to be.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

03 mei, 2007

Afreageren

Het leven gaat, ondanks een verjaardag, gewoon door. Meteen na het schrijven van voorgaand hiep-hiep-hoera stukje werd ik geconfronteerd met nieuws dat ik zag aankomen, doch zeer betreur. Erwin Koeman is per direct opgestapt.

Het is een enorme puinhoop, waar vooral de medewerkers van ABN-AMRO de dupe van zijn/worden, maar daar reppen mijnheer de Vries en consorten niet over. Hij stond de pers te woord als DE grote overwinnaar, die een enorm ego uitstraalt.

Groenink, met zijn arrogante onverbiddelijkheid, dreigt in zijn eigen mes te vallen. Hoe heeft hij ooit kunnen denken met die LaSalle truc weg te komen?
Maar zoals gezegd: hij heeft nog wat appeltjes voor de dorst en was na de fusie met Barclays toch al naar het tweede plan verwezen.
Mijn wens is wel dat hij zonder enige vorm van beloning, opties, gouden handdruk of ook maar een rol pepermunt verdwijnt.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

Vert-el-sels 1 jaar !!

Dit is mijn 365ste Vert-el-sel!
Alsof ik het zo heb uitgekiend. Vandaag één jaar geleden schreef ik mijn eerste aarzelende stukje "In de kinderschoenen".
In het begin dacht ik dat ik maar sporadisch iets zou kunnen leveren aan mijn eigen blog, doch dat pakte anders uit. Dagelijks produceer ik één of meer verhaaltjes.
Mijn leven is erdoor veranderd: ik leef veel bewuster.
Regelmatig hoor ik: "Ellen, waar haal je het vandaan?"
Antwoord: "van de straat, uit de krant, van radio- en tv, vanuit de concertzaal en het theater, vanuit een restaurant of café, vanuit de privésfeer, maar mijn hoofd is mijn grootste inspiratiebron." Mijn eigen creativiteit - als ik zo onbescheiden mag zijn - verbaast mij telkens weer. Overal zie ik wel een verhaal in. Dat maakt het leven niet alleen veel boeiender, het is ook een verrijking. Het lijkt wel alsof er in het afgelopen jaar veel meer gebeurd is dan daarvoor. Er zijn bijzondere mensen op mijn pad gekomen, mijn stukjes worden her-en der geplaatst (o.a. de Groene Amsterdammer) en het houdt mijn geest scherp. Mijn grootste vrees is dat mijn vocabulaire mij op een gegeven moment in de steek laat: dat ik de woorden niet meer kan vinden.

Het schrijvend vertellen is een passie geworden, die mij op late leeftijd in de greep heeft gekregen. Ja, het is een verslaving, maar één waar ik niet dood aan ga: integendeel, mijn leven is bruisender dan ooit. De laptop gaat de hele wereld mee over, want overal ligt een verhaal op de loer. Beste voorbeeld is de plotselinge ontmoeting met Ayaan op het vliegveld van Fort Myers - of all places.

Toen ik 13 was - 1e klas Rotterdamsch Lyceum - schreef ik een opstel waar ik een 9,5 voor kreeg. Het was een 10 geweest als ik niet een komma was vergeten. Waar het opstel over ging weet ik niet meer, maar het was een fictief verhaal.
Zoals mijn moeder altijd vol schaamte, zeer geïrriteerd en schouderophalend kon zeggen: "Ellen's fantasie gaat weer met haar op de loop". Dat zei ze trouwens ook wanneer ik een waar gebeurde belevenis vertelde.

Op deze heuglijke dag heb ik Theodor Holman gevraagd een paar regels toe te vertrouwen aan mijn weblog. Nu kom ik er (vooral hier in R'dam) achter dat niet iedereen weet wie Holman is. Pas wanneer je de naam van Gogh noemt klinkt er herkenning. "ahhhh ja, die Indische man".
Gek is dat toch, want zo heb ik hem nooit gezien. Dat werd mij pas duidelijk toen ik "Hoe ik mijn moeder vermoordde" zag (eerlijk gezegd mijn favoriete, geïmproviseerde film).
Als Rotterdammers lezen wij het Amsterdamse Parool vanwege de goede columns, waaronder de dagelijkse "Holmans Hoofdstad".
Daarnaast schrijft hij wekelijks als "Opheffer" in de Groene Amsterdammer, presenteert hij op dinsdag en vrijdag Desmet Live op radio 5 (18-20 uur), is scenarioschrijver (o.a. van het gisteren aangekondige "Oorlogsrust") en schrijft hij boeken, liederen en gedichten.
"Theodor, als ik iets vergeten ben, laat het mij dan weten en bedankt voor je onderstaande bijdrage".

Het eerste verhaaltje dat ik ooit schreef, ging over een bedelaar die zo arm was dat hij kattevoer moest eten.
Ik was toen een jaar of 13, en bijzonder trots dat deze Carmiggelt-imitatie in de schoolkrant werd gepubliceerd.
Mijn vader stimuleerde mij door aan tafel, bij het avondeten, te zeggen dat hij het allemaal ongeloofwaardig vond. ('Wie eet er nu kattevoer?')
Om de sfeer aan tafel te verhogen, liep ik naar de keuken, pakte een blik kattevoer, keerde dat op mijn bord om en nam een hap. Mijn broer wakkerde de geweldige stemming nog even aan door te zeggen: ''Je moet pappa niet voor gek zetten!'' Waarna mijn vader de tafel verliet.
Mijn eerste echte stuk in een echte krant, betrof een verhaal dat ik schreef voor het Amsterdamse Studentenblad Propria Cures. Dat ging - toevallig - over mijn vader. Mijn vader was goochelaar en toen ik wat ouder was mocht ik mee naar kinderfeestjes waar hij optrad. Ik zag daar hoe hij door de kinderen werd gepest. En ik deed met dat pesten mee.
Bij PC had men zeer om het verhaal moeten lachen. Ik werd er later zelf redacteur.
Wie zijn ouders in zijn jeugd flink heeft getreiterd en gepest, heeft later als auteur een voordeel.
De jeugd weet dus nu wat ze te doen staat.
Theodor Holman
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

01 mei, 2007

Bakkie doen

Al enige tijd zeurden wij tegen elkaar aan over de slechte koffie die mijn koffiezetapparaat produceerde. P. weet het aan het Rotterdamse water en de versheid van de koffie; ik aan het machien dat ik toch regelmatig liet doorlopen met schoonmaakazijn. Enfin, mijn bakkie troost was om te huilen.
--------
Ooit had ik een dure miskoop gedaan met een Jura, die na 2 lauwe kopjes terug ging naar "het Kookpunt", waar ik overigens niet meer welkom ben. De heren gaven direct toe dat het water niet de juiste temperatuur had en wilden het apparaat (na er zelf aan gesleuteld te hebben) terug sturen naar de fabriek. Dat kon wel zo'n 6 weken in beslag nemen. Een machine van €600,- met kinderziektes waarmee gerommeld werd: daar had ik geen zin in. Vervolgens trachtten ze mij een nog duurdere machine aan te smeren, maar ik hield vol dat ik mijn geld terug wilde. Manager erbij - heisa in de winkel - maar ik hield zonder blikken of blozen voet bij stuk. Driftig opende de manager uiteindelijk de kassa, haalde er €600,- uit. "Ik wil U hier nooit meer in de zaak hebben en maak daar notitie van" schreeuwde hij mij na toen ik de deur opende. De ander klanten keken geschrokken op.
Ik draaide mij om en reageerde triomfantelijk "geen haar op mijn hoofd die daar ook maar aan denkt en schrijft u gerust mijn naam op. Ik heet Annie Jansen".
De man was inmiddels op een temperatuur gekomen waarop ik graag mijn koffie drink en deed de naam van zijn zaak eer aan. Ik vreesde lichamelijk geweld als ik nog één minuut langer was blijven staan.
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik buiten ook stond te trillen en bijna in mijn broek pieste, maar nooit zal ik nog één stap in die winkel op het Noordplein zetten.
--------
"Je kunt je geen buil vallen aan de Nespresso, Ellen", zo sprak vorige week iemand mij bemoedigend toe.
De volgende dag ging ik proeven bij de Bijenkorf waar de Nespressoclub is gestationeerd in de kelder. De verscheidenheid aan smaken (capsules waarborgen de versheid)) is groot en maakte een keuze om te proeven niet makkelijk. Natuurlijk wilde ik de sterkste smaak proberen en dat heb ik geweten: mijn maag nam meteen een veel te hoge zuurgraad aan. Maar voor mij was het een goed teken, de prijs evenzo.
Het geluk was aan mijn zijde want ik ontving er een aeroccino (melkschuimkoker) bij cadeau of €50,- korting. Nu prijkt er een prachtig, eenvoudig te bedienen apparaat in de keuken, vergezeld door een super box met alle smaken espresso en lungo, die nu in het assortiment zitten.
Vanavond maakte ik een eenvoudig doch heerlijk dessert. Een hoog glas gevuld met espresso - waarover roomijs - afgemaakt met een scheut chocoladetopping (Tova). Om het extra feestelijk te maken kan daar natuurlijk nog een dot slagroom bovenop en/of een scheut Tia Maria, maar op deze eerste mei hielden wij het eenvoudig.
--------
Koffiedrinken is voor ons weer een aangename bezigheid. Wat een leut!!
Gepost door op 2 opmerkingen:
Labels:

Stuurloos

Het leek allemaal zo mooi: ABN-AMRO liet zich eindelijk eens zien als gulle sponsor van sportevenementen en dito clubs. Een sportieve bank.
Nu is het niet meer dan een boksbal waar driftig op ingebeukt wordt door verscheidene captains of industry, topmensen van verschillende organisaties en een aandeelhouders - akela, die geniet van onrust zaaien.
Maurice de Snuffelhondt - die ook in moordzaken doet en daarvoor beloond werd met een claim van €150.000 - voorspelde dat 1/3 van de klanten weg zal lopen. Dat zal zeker wel, maar het zelfgenoegzame opruien van deze dramatische ontwikkelingen, voor vooral de bankmedewerkers, vind ik om van te kotsen. Het is ver beneden alle peil.
--------
Om in sporttermen te blijven: Groenink heeft ondanks overtredingen toch eigen voordeel gekregen en kon zo de bal vlekkeloos voor geven. Hij dacht slim te zijn, maar komt er niet mee weg.
Dat de bank wordt verkocht is een schande, sowieso. Maar............de markt cq. de aandeelhouders hebben nooit meer willen betalen dan 22,- per aandeel. Die nemen nu geen genoegen met 50% premie en leveren (mind you, ik hoorde alleen Nederlands praten in de aandeelhoudersvergadering) de bank nu aan de hoogst biedende uit.
Nederlanders zijn dus geen beleggers, maar puur korte termijn speculanten.
--------
ABN-AMRO is in naam een zinkend - nog steeds winstmakend - schip dat weliswaar vlot getrokken wordt, doch niet meer op eigen kracht zal kunnen doorvaren.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:

Dertig april

Tegen elven liepen wij van het hotel tegen een stroom van duizenden oranje mensen in naar het CS. Iets angstaanjagends had dat wel want we werden van beide kanten door ijzeren gangen gedreven: spooklopers als het ware. Het spookt door je hoofd "op de been blijven El, anders wordt je vertrapt en vindt P. je nooit meer terug".
Echtgenoot trok mij, zodra we in het stationsgebouw waren, het eerste de beste perron op. De menigte die ons tegemoet kwam maakte hem zo bang, dat wij meteen perron 1 opvlogen. Weliswaar maakte deze trein een detour via Haarlem, feit was dat hij leeg was en naar Rotterdam ging. Vanuit het raam bekeken wij met enige afschuw hoe de afgeladen binnenkomende treinen als het ware ontploften toen de deuren open gingen.

In Rotterdam was de toestand heel anders. Hier waande je je in twee tropische continenten, nl. Noord-Afrika en Midden-Amerika met her en der een verdwaalde Hollander.
Het schoolvoorbeeld van de multi-culturele stad met een autochtone minderheid. Wat ik in voorgaande stukjes al meldde werd vandaag nog eens bevestigd. Het straatbeeld van Rotterdam is heel anders dan dat van Amsterdam.
De Antilliaanse muziek drong door in onze flat, doch mijn moeheid overwon en ik viel in een heerlijke diepe slaap. Na een tosti en veel water om te ontgiften liepen wij naar het Schouwburgplein voor een cappuccino met Tia Maria. Dat laatste had ik nodig om toch weer in de feeststemming te komen. Het was tenslotte Koninginnedag.
Hans Dulfer & Band traden op in het Doelencafé. Op de televisie of radio vind ik er niet veel aan, maar live is hij echt TE GEK. De entree was gratis en het bier niet eens zo duur. Wij waren niet de enige ouderen. Na een half uur ging het dak eraf en dansten jong en oud op de waanzinnig swingende aanstekelijke funkmuziek van Dulfers band. Het was waanzinnig: van 16 tot 60 ging totaal los.
Wat een heerlijkheid om nu echt IN deze stad te wonen.
Gepost door op Geen opmerkingen:
Labels:
Abonneren op: Posts (Atom)