Het ouderlijk huis van P. is voor de tweede keer verkocht. De eerste keer was in 1982 toen schoonpapa de praktijk overdeed. Met pijn in het hart. En in ons hart.
Want in de verkoop zat ook het prachtige huis en zo'n 3000 m2 grond. Ik vond het een "Agatha Christie huis", het geboortehuis van P. Gebouwd door zijn ouders 1950 aan de Zeeuwse Rivièra.
Ik kwam hier voor het eerst in de zomer van 1973.
De zomers in Zoutelande waren een feest. Zeker voor zo'n stadse meid als ik.
Of we lagen in de grandiose tuin, of we klommen over het duin naar het strand waar de firma Dingemanse in mei op het "derde" strand een kotje neer had gezet.
We vreeën eindeloos in de duinen. Prachtige herinneringen.
Vandaag toog ik brutaal - met camera in de aanslag - naar het huis.
De auto van de sloper stond voor de garage. De voordeur was open.
P. bleef buiten. Hij had al lang afscheid en afstand genomen, zo zei hij.
Vanaf nu is het geen doktershuis meer. Doktershuizen sterven uit. Op het platteland moet je naar multi medische centra.
Een grondige verbouwing leek ook mij onvermijdelijk.
Jaloers op de kopers ben ik zeker. En P. eigenlijk ook. Het is altijd zijn droom geweest er een Bed & Breakfast te beginnen. Een mooiere locatie - zo dicht bij het strand - is er niet.
Ik was gewoon nieuwsgierig. Zevenentwintig jaar was ik niet meer in "de Bijenhof" geweest. Maar gelukkig kan ik mij nog beroepen op mijn fotografisch geheugen.
Door en over het puin baande ik mij een weg. Beginnend in de voormalige wachtkamer, de spreekkamer, de apotheek naar de bijkeuken, de keuken, de gang, de eetkamer om in de zitkamer te eindigen.
Wat een verrassing: de open haard brandde. Dat had ik indertijd bij mijn schoonouders nooit meegemaakt. Of misschien bij hoge uitzondering op kerstavond.
Er was blijkbaar een (ver)bouwbespreking aan de gang. De nieuwe eigenares kwam op mij af. Toen ik mij voorstelde reageerde ze alleraardigst "wil je even rondkijken?"
Dat wilde ik wel. Ik kende alles nog terug, want op wat kleine veranderingen na was er na 1982 niet veel veranderd aan het huis.
Ieder vertrek riep direct een herinnering op. Tegelijkertijd raliseerde ik mij dat een zoveelste episode werd afgesloten .
En dat aan het begin van 2009.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten