Zondag 1 februari, wanneer ik de koffers nog aan het uitpakken ben en wij snel onze boodschappen moeten doen - voordat de winkels sluiten - is Super Sunday.
De 43ste Super Bowl is misschien wel het grootste en best bekeken sportevenement in de VS.
Dit jaar is het (hopelijk) warme Tampa, Florida gastheer.
The Pittsburg Steelers hebben al zes keer in de finale gestaan. Ze wonnen vijf titels.
Voor The Arizona Cardinals is dit het debuut.
Ik begrijp nog steeds niets van het spel.
Zelf heb ik in 1998 in het imposante stadion (85000 toeschouwers) van the Clemson Tigers (SC) gezeten.
Zoonlief "studeerde" daar.
Hij probeerde de regels uit te leggen.
Maar hij had mijn aandacht niet.
Totaal overdonderd heb ik daar de hele middag over mij heen laten komen. Geweldig.
Touchdown = zes punten.
Alles in Amerika is groot. Dit footballevenement dus ook.
Het is een giga-circus. De muzikale shows zijn extravagant. Het is glitter en glamour.
Restaurants en winkels zijn gesloten. De straten zijn uitgestorven.
Men organiseert thuis Super Bowl-parties.
Iedereen neemt wat te eten mee mee. De BBQ gaat aan. Het bier vloeit rijkelijk.
En dan zijn er "the commercials".
Die hebben hun eigen wedstrijd. Op maandag wordt de beste reclame bekend gemaakt.
Voor een vermogen, waar de "Katrinaslachtoffers" in één keer mee geholpen zouden zijn, wordt er zendtijd gekocht.
De reclames zijn ludiek. Dat moet ik toegeven.
Het zijn kleine filmpjes.
Zijn?
Waren moet ik zeggen.
Ik ben benieuwd of er door de kredietcrisis ook bezuinigd wordt op de bijzaken van the Super Bowl.
Ga ik kijken?
Ja.
Naar the breaks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten