27 januari, 2009

Napoli Americanos

Wij vertrekken dus aanstaande zaterdag voor een maand naar Naples, Florida.

Daar komen wij nu al zo'n achttien jaar.
We hebben er vier jaar een appartement gehad. Een jaar voordat de recessie inzette verkochten wij het.
Er stond een rij potentiële kopers te trappelen. Mensen uit Memphis wilden het - afgaande op de foto's - kopen. Binnen een week waren we het, voor de vraagprijs, kwijt.

De plek blijft trekken. Zon, zee, strand, golfbanen, comfort, goede hotels, Amerikaanse gastvrijheid, alles makkelijk - niets moeilijk. De VS is en blijft een heerlijk vakantieland.

Februari is meestal een mooie maand met temperaturen rond de 24 graden.
We verlaten Nederland in de grauwe maand en komen terug als het voorjaar in de lucht hangt.

Naples ligt in het zuidwesten van Florida. Ongeveer ter hoogte van Miami, maar dan aan de Golf van Mexico.
Waar we graag komen is het gezellige, flamboyante centrum. Zeer on-Amerikaans, want "downtown" betekent in de VS meestal één dooie lange straat. Amerikanen houden van shopping centers en malls - niet van winkelstraten.

Om en nabij Fifth Avenue is het een drukte van jewelste. Prachtige winkels, galeries en geweldige restaurants.
Wie nog durft te beweren dat het eten in Amerika slecht is, moet zeker een bezoek brengen aan dit culinaire oord.

Toen we hier in 1991 voor het eerst kwamen was er welgeteld één terras.
Amerikanen wilden niet in de warmte zitten. We werden voor gek verklaard als wij op het terras gingen zitten. Chagrijnige koppen van de dienstdoende obers.Anno 2009 heeft ieder restaurant zijn terras. Wachttijden van twee uur zijn geen uitzondering.
Want in Naples wil men (laten) zien en gezien worden. Op een terras zitten is IN.
Wijn drinken is IN. Een fles in een koeler is IN.
Alles wat uit Europa komt is IN.
Er wonen veel Amerikanen met een Italiaanse familienaam. Ze spreken geen woord over de grens, maar trots op hun roots zijn ze.
Er hangt een Sopranosfeer.

Snowbirds van "up north" settelen zich van oktober tot mei in hun "nederige" stulpjes.
Vaak gaan de mannen tussendoor voor hun "business" terug naar het noorden.

We komen ze tegen in restaurants als Pazzo, Campiello, Chops, Vergina, Yabba, Zizi, Bellini en Café Luna.
We genieten van de taferelen.
Er wordt heel wat afgesmoesd tussen mannen met dikke horloges, glad gekamde-bijgekleurde haren, opengeknoopte Florida-shirts en sieraden.

De gebeeldhouwde vrouwen praten met elkaar.
Ze zijn duidelijk getraind. Zoet gehouden met designerskleding en accesoires, behangen met Cartier juwelen en een Ferrari of een dikke SUV talen ze niet naar emancipatie.
Ik heb het zo vaak geschreven. Amerika is een film.
Het centrum van Naples is de set van een reality Maffia-soap.

Wij zijn de onschuldige figuranten.

Geen opmerkingen: