Metro

****************************
Noodgedwongen moest ik vanmorgen - tijdens de ochtendspits - met de metro naar de huisarts.

Het liefst had ik mijn ogen gesloten, maar dan was ik de halte misgelopen. Ik verborg mijn gezicht diep in mijn sjaal en probeerde de adem vier haltes lang in te houden.

Als u een zwakke maag heeft, raad ik u aan deze blog over te slaan.

Hoestende mensen, die te lamlendig zijn een hand voor hun mond te houden.
Gapende mensen, die te lamlendig zijn een hand voor hun mond te houden.
Niezende mensen, die te lamlendig zijn een hand voor hun gezicht te houden.
Mensen die luidruchtig hun neus ophalen. Haal op die wekker, snot smaakt lekker.
Neuspeuterende mensen, die van een zout ontbijt houden.
Mensen die zich niet gewassen hebben.
Mensen die zich niet gewassen hebben, maar wel parfum hebben opgespoten.
Mensen die uit hun mond meuren.
Mensen die ergens anders uit meuren.
Mensen die een boterham met pindakaas zitten te eten.
Mensen die luidruchtig een harde appel zitten te eten.
Mensen bij wie de chocopasta nog in de mondhoeken zit.
Mensen met vieze oren.
Mensen met slaap in de ogen.
Mensen bij wie iets uit de neus hangt.
Mensen die oprispingen proberen te onderdrukken................................

Godzijdank, halte dokter.

Met een "goedemorgen Ellen, wat brengt jou hier", begroette mijn fris ruikende huisarts mij.

Daar hoefde ik niet lang over na te denken.

"De metro".