Schrijven

************************
Begin er niet aan, mensen!
Het is een ongezonde bezigheid. Althans, wel op de manier waarop ik het doe.

Ik had al een tijdje niets meer aan mijn boek gedaan. Het bloggen dwarsboomt het schrijven van een boek. Allemaal heel persoonlijk natuurlijk.

Nu staan er op mijn USB-stick vele versies van mijn boek. De dikke, ruwe - en een aantal verfijndere versies.
Laat ik nou de verkeerde pakken!!
Ik dacht al, "wat is dit slecht, hier moet ik nodig in gaan schrappen".

Enfin, jammer van de uren en energie - maar nu heb ik de goeie te pakken.
Mijn deadline is morgen. Maar ik geef mijzelf de ruimte tot vrijdag. Vanwege die misser.

Schrijven is een verslaving.
Ik heb mezelf drie dagen opgesloten in Brouw. Overdag ben ik te veel afgeleid en te moe.

's Avonds rond een uur of tien sluipt de inspiratie binnen.
Ik doe mijn pyjama aan en laat de kachels snorren.
Dan gaat Radio 2 aan. Non-stop muziek. Niet dat ik het hoor, maar zonder kan ik ook niet.
De tijd vliegt.
Er staat een 1,5 literfles Cola Light naast me. Die gaat op.
Ik werk door tot een uur of vier/vijf. Fijn dat het dan nog steeds donker is.
Jammer dat de adrenaline door mijn lijf giert.
Ik laat Scooby naar buiten.
Het bed voelt weldadig aan. Het lijf is moe, de geest bruist.

Rond tienen word ik wakker. Ik geef Scooby haar ontbijt en laat haar in de tuin.
Daarna kruip ik in bed en slaap tot twee uur.
Ja, ik ben nog steeds moe.
Het is een genot om alleen te zijn. Geen verantwoording of zorgen. Scooby uitgezonderd.
Ik doe een boodschap. Probeer toch gezond te eten.
Pizza, dus.
Daarna maak ik een wandeling over de uitgestorven dijk. Heerlijk uitwaaien.
Theetijd.
Ik doe een wasje en rommel wat in het huisje. In tien minuten is het opgeruimd.
Mijn ogen branden.
In de "recliner" doe ik een hazenslaapje.
Ik check mijn e-mails en surf wat op het net.
Scooby krijgt haar avondmaal.
Mijn jonge borrel neem ik steevast om vijf uur.
Ik kijk naar het nieuws en "boulevard".
Daarna zit ik doelloos te zappen.
De zin in schrijven ontbreekt nog.
Om half tien gaat de televisie uit en de radio aan.
Na vijf minuten zit ik weer helemaal in mijn manuscript.

In feite is het een hypnose. Ik verdwijn in mijn eigen gedachten.

En dat vind ik heel erg fijn.