Het zal begin jaren negentig zijn geweest dat ik voor het eerst bij Edgar Vos binnenstapte. Hij "maakte" couture voor grote maten. Ik kocht een tuniekblouse en voelde me de koningin te rijk.
De "extra large confectie met een couture-tintje" was een uitkomst voor flinke dames.
Een paar jaar later ontmoette ik Edgar tijdens een modeshow in het Badhotel te Domburg - georganiseerd door ABNAmro voor haar vrouwelijke Zeeuwse relaties. P. werkte toen bij AAB, dus ik was mede-gastvrouw.
Het was een ongedwongen, leuke middag. Dat was mede te danken aan de alleraardigste, pretentieloze, spraakzame Edgar Vos.
Hij vertelde mij dat zijn "forse" moeder de aanleiding was geweest dat hij "een lijn voor grote maten" was begonnen. De onbegrensde adoratie voor zijn moeder zal waarschijnlijk stammen uit zijn tijd in een Jappenkamp.
Toen Edgar Vos een winkel opende in Rotterdam liep ik er regelmatig binnen, maar zelden slaagde ik. In zijn filosofie dat ruime kleding de bolle rondingen zou camoufleren heb ik lang geloofd. Maar wanneer ik mijzelf in de passpiegel zag met zo'n tentblouse aan, schrok ik.
Zo heb ik de kleding die hij voor Erica Terpstra ontwierp nooit flatteus gevonden. Het maakte haar nog reusachtiger en mij ook.
Een andere nadeel: Vos gebruikte synthetische stoffen in de zuurstokkleuren. Waarschijnlijk om de stelling dat alleen zwart afkleedt te ontkrachten. Durf een kleur te dragen, of zoiets.Hoe dan ook: in de lange warme winterjas van Edgar Vos, die ik al drie jaar draag, voel ik mij behaaglijk.
Adieu Edgar!
*************************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten